Ὑπάρχουν πράγματα γιά τά ὁποῖα προσπαθεῖς νά ἀποφύγεις τό σχόλιο, ἀλλά καί πράγματα πού προκαλοῦν μέ τόν βαθμό τῆς ἀλαζονείας τους. Ἕνα τέτοιο εἶναι τό σχόλιο τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν μέ ἀφορμή τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Εἶπε ὅτι αὐτή ἡ συμφωνία δείχνει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο σκέπτεται καί ἀντιμετωπίζει τά πράγματα ἡ παροῦσα Κυβέρνηση σέ σχέση μέ ἄλλες στό παρελθόν.
Πρόκειται κατ’ἀρχήν γιά τήν ἀνόητη προσπάθεια αὐτοπροβολῆς, αὐτολιβανίσματος, μιᾶς προσπάθειας συγκρίσεως τοῦ τύπου «ἐμεῖς καί οἱ ἄλλοι» ὅπου κοινός παρονομαστής εἶναι τό ὅτι ἐμεῖς τολμοῦμε, οἱ ἄλλοι δέν τόλμησαν. Βέβαια τό κύριο ἐρώτημα εἶναι τό τί τολμᾶτε!
Ὅταν ὅμως τό σκεφθεῖς λίγο καλύτερα τότε καταλαβαίνεις ὅτι ὁ σημερινός Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν ἔχει δίκαιο. Μόνο πού οὔτε ὁ ἴδιος κατάλαβε πόσο δίκαιο ἔχει. Μᾶς σπρώχνει σέ μιά σύγκριση τοῦ χθές μέ τό σήμερα, τοῦ τότε μέ τό τώρα. Μιά σύγκριση ὅμως πού τελικά εἶναι συντριπτική γι’αὐτόν.
Ἄς ξεκινήσουμε ἀπό τό χθές, ἀπό τό τότε. Τότε ἡ Μακεδονία κινδύνευε. Τότε ἀπό τή μιά μεριά ἡ τουρκική κατοχή, ἀπό τήν ἄλλη οἱ βοὐλγαροι κομιτατζῆδες. Στόχος κοινός. Νά ξεριζωθεῖ ἡ Ἑλλάδα ἀπό τήν Μακεδονία. Νά ξεριζωθεῖ ἡ Μακεδονία ἀπό τήν Ἑλλάδα. Νά ἀποκοπεῖ, μέ τήν ἵδρυση τῆς βουλγαρικῆς ἐξαρχίας ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Οἱ κάτοικοι τῆς Μακεδονίας νά χάσουν ἤ νά ἀρνηθοῦν τήν ἑλληνική τους συνείδηση, τήν ἑλληνική τους ταυτότητα, ἀλλιῶς ἔπρεπε νά φύγουν ἤ νά δολοφονηθοῦν.
Σέ αὐτές τίς δύσκολες ὧρες τό Οἰκοκουμενικό Πατριαρχεῖο τοποθέτησε φωτισμένους καί δυνατούς Ἱεράρχες πού μέ τό ἔργο καί τήν θυσία τους ἔγραψαν ὁ καθένας τήν δική του ἱστορία. Τήν ἴδια στιγμή ἕνα παλληκάρι ἀπό τήν Ἀθήνα, μέ τήν οἰκογένεια του καί τά παιδιά του καί καλά τακτοποιημένος, αἰσθάνεται στά κατάβαθά του τόν κίνδυνο γιά τήν Μακεδονία.
Ἦταν ἀπό τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού ὁ λόγος τῶν προγόνων του «μητρός τε καί πατρός τε καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερον ἐστίν ἡ πατρίς…» συγκλόνιζε τήν ὕπαρξη του. Ὁπότε ὁ ἕτερος λόγος «εἷς οἰωνός ἄριστος ἀμύνεσθε περί Πάτρης» τόν συνεγείρει καί τόν ὁδηγεῖ στήν ἡρωϊκή ἀπόφαση νά ἀφήσει τήν Ἀθήνα, τήν Οἰκογένεια του, τήν βόλεψη του καί νά φύγει κρυφά γιά τήν Μακεδονία.
Καί ἐκεῖ πῆγε, ἀγωνίσθηκε καί τελικά μαρτύρησε γιά παραμείνει ἡ Μακεδονία Ἑλληνική. Τὀ ὄνομα του, γιά νά βοηθήσω λίγο τή μνήμη τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν, εἶναι Παῦλος Μελᾶς.
Ἀντιλαμβάνομαι βέβαια ὅτι αὐτό τό ὄνομα ἀποτελεῖ ἕνα ἐφιάλτη γιά τόν κ. Ὑπουργό, γιατί χωρίς αὐτόν ἡ Μακεδονία θά εἶχε ἴσως τελειώσει πολύ νωρίτερα. Ἐάν δέν ὑπῆρχε λοιπόν αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ἴσως δέν ὑπῆρχε καί πρόβλημα γιά τόν κ. Ὑπουργό ἀφοῦ δέν θά ὑπῆρχε Μακεδονία. Αὐτά ὅμως τότε, χθές.
Σήμερα κάποια ἄλλα παλληκάρια διόρθωσαν κατ’ἀρχήν τό λαθεμένο ρητό τῶν ἀρχαίων καί τό μετέτρεψαν στήν σύγχρονη ἔκφραση του: «Εἷς οἰωνός ἄριστος ἀμύνεσθαι περί πάρτης». Σήμερα τήν ἐποχή τοῦ διεθνισμοῦ καί τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ δέν ἔχει νόημα ἡ Πατρίδα καί ὅποιος μιλάει γιά Πατρίδα εἶναι ἀνόητος, εἶναι ἀκραῖος, εἶναι φασίστας, εἶναι σωβινιστής.
Αὐτό πού ἔχει σημασἰα εἶναι ἡ πάρτη μας. Ἡ παραμονή μας στήν ἐξουσία. Αὐτός εἶναι ὁ ἄριστος οἰωνός. Ἔτσι κάποια ἄλλα παλληκάρια, αὐτό πού ἀπεσόβησε ὁ Παῦλος Μελᾶς μέ τήν θυσία του, τό παρέδωσαν σήμερα ἀμαχητί. Παρέδωσαν τήν Μακεδονία σέ ἐκείνους πού δέν τούς ἀνήκει, γιατί αὐτό ἐξυπηρετεῖ τήν πάρτη τους.
Παρέδωσαν ἕνα ὄνομα, δηλαδή τήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, τό στελέχωσαν μέ μιά ἀνύπαρκτη ἱστορικά ἐθνότητα καί μέ μιά ἀνύπαρκτη γλῶσσα, σέ πεῖσμα τῶν ἱστορικῶν καί τῶν ἀρχαιολόγων, γιά νά θεμελιώσουν ἔτσι γερά τόν ἀλυτρωτισμό τῶν γειτόνων μας.
Καί τό χάρηκαν μέ τήν ψυχή τους, χάρηκαν αὐτή τήν ἐκχώρηση καί τό γλέντησαν στόν τόπο πού ἀπό μόνοι τους τό βάπτισαν «Μακεδονία». Εἶναι ἄδικο, εἶναι προδοσία καί ἔγινε πράξη.
Οἱ μόνοι πού χάρηκαν εἶναι οἱ Ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν καί οἱ δικοί μας ἄρχοντες γιατί συνεργάστηκαν μαζί τους καί καταγράφηκαν στήν λίστα τους. Στήν θλιβερή λίστα τῶν Ἐμπόρων τῶν Ἐθνῶν. Αὐτό εἶναι ἡ σύγχρονη πολιτική ἀντίληψη.
Αὐτό εἶναι τό σήμερα γιά τό ὁποῖο καυχᾶται ὁ Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν, πού πῆγε φορώντας καί τό ψάθινο καπελάκι γιά νά μήν τόν κάψει ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Διαφωνεῖς μαζί τους; Εἶσαι ἀκραῖος, εἶσαι ἀκροδεξιός.
Ἀκραῖος καί ἀκροδεξιός λοιπόν ὁ Ἐλύτης, ὁ Μίκης Θεοδωράκης, ὁ Ἰων Δραγούμης, τό 86% τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ; Ἐάν αὐτό εἶναι ἀλήθεια, ἐάν ἔσπρωξαν τήν πλειοψηφία τοῦ Λαοῦ νά γίνουν ἀκραῖοι, τότε ἤ εἶναι ἀποτυχημένοι ἤ αὐτοί ἀπό μόνοι τους ἔμειναν στήν ἄκρη. Στήν ἄκρη τῆς προδοσίας καί ὄχι τῆς φιλοπατρίας.
Ἐάν ὀνομάζω αὐτή τή συμφωνία προδοτική εἶναι γιατί δίνει τό δικαίωμα στούς κατακτητές νά ἐπικυρώσουν τήν κατάκτηση τους μέ δημοψήφισμα, γεγονός τό ὁποῖο στεροῦν ἀπό τό δικό μας τόν λαό.
Ὁ ἀριστεροχουντισμός τοῦ Μίκη Θεοδωράκη σέ ὅλο τό φρικτό μεγαλεῖο του. Φίμωσαν τό λαό ἐν μέσω δημοκρατίας. Μιά κλίκα ἀνθρώπων μπορεῖ νά ἔχει λόγο, ἀλλά ὄχι ὁ λαός. Τούς φτάνουν τά συγχαρητήρια τῶν Ἐμπόρων τῶν λαῶν δέν τούς χρειάζεται ὁ λαός. Αὐτοί εἶναι τό κράτος.
Καί ἡ κατάπτωση συνεχίζεται. Ἐπιχειροῦν νά παραπλανήσουν τό λαό μέ μερικές λίστες καλλιτεχνῶν κλπ. προκειμένου νά στηρίξουν τό ἀνοσιούργημα τους. Ἀλλά ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο ἀπό τούς δῆθεν ὑπογράψαντες δηλώνει ἄγνοια ἤ άνακαλεῖ τήν ὑπογραφή του! Ἀναφέρει τό κρατικό ραδιόφωνο μιά ἄλλη λίστα ξένων, ἀλλά ἀποσιωποῦν τίς λίστες τῶν ἐπιστημόνων Ἑλλήνων καί ξένων πού παλαιότερα ἀπευθύνθηκαν στόν Πρόεδρο τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν στηρίζοντας τήν Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας ἤ τίς ὁμάδες τῶν νομικῶν πού ἐξηγοῦν τήν ἀντισυνταγματικότητα τῆς «συμφωνίας» τῶν Πρεσπῶν. Ἐάν χρειάζονται στήριξη τότε δέν ὑπάρχει καλύτερη στήριξη ἀπό αὐτή πού παρέχει ἕνα δημοψήφισμα. Ἄς τό τολμήσουν.
Τά πράγματα εἶναι πλέον πολύ καθαρά. Τότε τό φρόνημα ἦταν ἡρωϊκό καί ὁδήγησε στήν θυσία. Τώρα, σήμερα εἶναι ἐνδοτικό καί ὁδηγεῖ στήν προδοσία. Ξέρουμε πολύ καλά ὅτι καί ἄλλες πολιτικές δυνάμεις στό παρελθόν συμφώνησαν στήν σύνθετη ὀνομασία πού νά περιέχει τή λέξη Μακεδονία.
Δέν μᾶς ἐξαπατοῦν οἱ σημερινές καιροσκοπικές δηλώσεις κανενός. Ἁπλά ἐκεῖνοι τελικά ΔΕΝ τόλμησαν! Ἐσεῖς κ. Ὑπουργέ, τολμήσατε!
