Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος
Ακούστε ζωντανά!
Live!
Κοινωνικό Φαρμακείο
Ενοριακό Παντοπωλείο
Παρουσίαση : Η Θεία Ευχαριστία
Παρουσίαση : Θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Δώρων
Η εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου στην Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας
Πανηγυρικά εορτάστηκε η μεγίστη Δεσποτική εορτή της εις ουρανούς Αναλήψεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού στην Ενορία του Αγίου Νικολάου.
Το απόγευμα της παραμονής, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου τελέσθηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, από τους Ιερείς π. Βασίλειο και π. Νέστορα με την παρουσία πολλών πιστών, που προσήλθαν για να τιμήσουν τη δεσποτική εορτή της Αναλήψεως.
Ο π. Βασίλειος στο λόγο του αναφέρθηκε στην εορτή και στις επιπτώσεις της στη δική μας σωτηρία. Τόνισε ότι, «Η Ανάληψη συνδέει όλα τα επί γης γεγονότα (είναι το τελευταίο) με όλα τα επί του ουρανού (είναι το πρώτο). Είναι το μεταίχμιο όλων των γεγονότων όσων θα συμβούν με όσα συνέβησαν. Είναι δόγμα πίστεως μεγαλειώδες.
Γι’ αυτό και συμπεριλαμβάνεται στο Σύμβολο της Πίστεως, το οποίο οι πιστοί λέγουν καθημερινώς, «Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς».
Μία από τις πολλές επιπτώσεις του γεγονότος της Αναλήψεως του Κυρίου είναι και η εξής: Ο Κύριος Ιησούς Χριστός γίνεται πρόδρομος της δικής μας αναλήψεως.
Η σωτηρία μας επισφραγίζεται με την Ανάληψη του Χριστού, γιατί ο Χριστός γίνεται ο πρόδρομος της δικής μας Αναλήψεως. Ο Χριστός κάθισε στα δεξιά του Θεού Πατρός, πράγμα το οποίο είναι δείγμα εύνοιας. Ο Χριστός ως άνθρωπος (δεν θα αποβάλλει ποτέ την ανθρώπινη φύση) είναι στην εύνοια του Θεού. Και εμάς μας παίρνει μαζί του, στα δεξιά του, που σημαίνει ότι, θα είμαστε ο λαός του Θεού, στην εύνοια του Θεού, στους αιώνες των αιώνων.
Όπως, λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε, η Ανάληψη του Χριστού είναι τρισμέγιστο γεγονός όπως και η Ανάσταση και η Σταύρωση και η Σάρκωση. Όλα αυτά τα γεγονότα δίνουν τη σφραγίδα της δικής μας σωτηρίας. Όλα αυτά τα γεγονότα είναι «τα ποιητικά της σωτηρίας μας», κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα. Ας δοξάσουμε, λοιπόν, τον Άγιο Τριαδικό Θεό, που μας έδωσε όλα αυτά τα μυστήρια, που οδηγούν στη δική μας σωτηρία. Αμήν.»
Στο τέλος του Εσπερινού οι κυρίες πήραν ως ευλογία τα λουλούδια από το κουβούκλιο του επιταφίου καθώς μετά τον Εσπερινό της Αναλήψεως το κουβούκλιο τοποθετείται και πάλι μέσα στο Άγιο Βήμα.
Ανήμερα της εορτής το πρωί, τελέσθηκε ο Όρθρος της Αναλήψεως και η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου, όπως έχει καθιερωθεί από πολλά χρόνια, διότι στο τέμπλο του Ναού βρίσκεται η εικόνα της Αναλήψεως του Χριστού.
Posted in Επικαιρότητα
Η απόδοση της Εορτής του Πάσχα στο Κοιμητήριο του Αγίου Νικάνορος στην ενορία του Αγίου Νικολάου
Πανηγυρικά εορτάστηκε η Απόδοση της εορτής του Πάσχα, η τελευταία ημέρα της Πασχαλίου περιόδου αυτού του έτους, στον Κοιμητηριακό Ναό του Αγίου Νικάνορος.
Την Τρίτη 23 Μαΐου 2017, το βράδυ, παραμονή της Αποδόσεως της εορτής του Πάσχα, τελέστηκε αγρυπνία από τους Ιερείς π. Βασίλειο και π. Νέστορα, με τη συμμετοχή του πιστού λαού, οι οποίοι απόλαυσαν την χαρά, την ευφροσύνη, την αγαλλίαση και την δύναμη, τα οποία πηγάζουν από την Ανάσταση του Κυρίου.
Σύμφωνα με την παράδοση των τελευταίων χρόνων, στο τέλος της ακολουθίας του όρθρου, με το λάβαρο της Αναστάσεως να προπορεύεται, οι Ιερείς κρατώντας το Ιερό Ευαγγέλιο και την εικόνα της Αναστάσεως του Κυρίου, με τους ιεροψάλτες να ψάλλουν τα στιχηρά των αίνων, «Πάσχα ιερόν…» και τους πιστούς ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη», έγινε περιφορά ανάμεσα στα μνήματα των κεκοιμημένων αδελφών μας.
Κατά την διάρκεια της Λιτανείας έγινε στάση στο οστεοφυλάκιο, όπου βρίσκονται εμφανώς τα οστά των κεκοιμημένων. Εκεί εψάλη το δοξαστικό των αίνων «Αναστάσεως ημέρα…» και το «Χριστός ανέστη» από όλους τους πιστούς.
Στη συνέχεια τελέσθηκε με λαμπρότητα η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία.
Η Ακολουθία της αποδόσεως του Πάσχα είναι όμοια με την Ακολουθία που έγινε το βράδυ της Αναστάσεως και τις επόμενες ημέρες της Διακαινησίμου. Την ημέρα αυτή κάθε χρόνο ψάλλεται για τελευταία φορά το «Χριστός Ανέστη».
Ο π. Βασίλειος στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ευχήθηκε στους πιστούς «Να γιορτάσουμε και του χρόνου αυτή την μεγάλη γιορτή τη βασική, την πρωτεύουσα εορτή, που αναφέρεται στην Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και επειδή ο Χριστός αναστήθηκε, γι’ αυτό θα αναστηθούμε και εμείς. Προοδοποιεί, πηγαίνει μπροστά και φτιάχνει το δρόμο, για να τον βαδίσουμε και εμείς.
Δεν θα ’πρεπε να πεθαίνουμε, αλλά με την αμαρτία του Αδάμ και της Εύας χάσαμε αυτήν την επαφή, αυτήν την σχέση με τον Θεό. Και για να μην γίνουμε πολύ κακοί, πάρα πολύ κακοί, γι’ αυτό παραχώρησε ο Θεός τον θάνατο. Αλλά ήρθε, έγινε άνθρωπος, πήρε την ουσία μας, το σώμα, την ύλη, δηλαδή, και το πνεύμα, την ψυχή μας, και τα ’κανε ξανά καινούργια. Τα ένωσε πάλι με την θεότητα, όχι με την θεία ουσία, διότι δεν μπορούμε να γίνουμε εμείς θεοί κατ’ ουσίαν, είμαστε άνθρωποι, γινόμαστε θεοί κατά χάριν. Οπότε το σώμα το οποίο έπεσε και είναι το πεπτωκός, (είμαστε οι πεπτωκότες, οι πεσμένοι,) αυτό το σώμα το ξανασηκώνει ο Θεός. Αυτό το σώμα θα το δώσει σε όλους καινούργιο, είτε σ’ εκείνα τα έμβρυα τα οποία μπορεί να ζήσανε μία ώρα, δύο ώρες, πέντε λεπτά και να πέθαναν ή να τα σκοτώσαμε εμείς ή ό, τι άλλο έγινε και μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο, όλους θα μας αναστήσει, θα μας δώσει το καινούργιο σώμα, το «καινό σώμα». Και έτσι με άφθαρτο το σώμα και με την ψυχή μας θα είμαστε αθάνατοι μαζί στη Βασιλεία του. Μακάρι να είμαστε όλοι στη Βασιλεία των ουρανών.
Χρόνια πολλά σε όλους, να μας ευλογεί ο Θεός, και του χρόνου να ’μαστε πάλι καλά, αν θέλει ο Θεός, να γιορτάσουμε και πάλι την Ανάσταση του Κυρίου μας.»
Posted in Επικαιρότητα
Η προσκυνηματική εκδρομή της Ενορίας του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας στο Ιερό Ησυχαστήριο Παντοκράτορος.
Την Δευτέρα 22 Μαΐου 2017 η Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας διοργάνωσε με επιτυχία μια προσκυνηματική εκδρομή στο Ιερό Ησυχαστήριο Παντοκράτορος, στο Μελισσοχώρι Θεσσαλονίκης.
Όταν φθάσαμε στο όμορφο μοναστήρι, κατευθυνθήκαμε στο καθολικό της Ιεράς Μονής, όπου μας υποδέχτηκε ο ιερομόναχος Αντώνιος και μας μίλησε για την ιστορία του Μοναστηριού.
Το καθολικό της μονής είναι αφιερωμένο στον Παντοκράτορα Κύριό μας. Η μονή πανηγυρίζει κατά την μέγιστη εορτή της Αναλήψεως και κατά την εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου την 28η Οκτωβρίου, επειδή η αγάπη των μοναχών προς την Παναγία, την Σκέπη όλου του κόσμου, είναι ιδιαίτερη.
Στον Ιερό Ναό είχαμε την ευλογία να προσκυνήσουμε την θαυμαστή και εφέστιο εικόνα (δηλ. αυτή που τιμάται περισσότερο απ’ όλες) της Παναγίας, της «Κυρίας των Αγγέλων», για την οποία έχει συνταχθεί ειδικός Παρακλητικός κανόνας, και τις εικόνες της Αγίας Τριάδος και της Παναγίας της «Παντανάσσης», που προέρχονται απ’ τα Ιεροσόλυμα.
Προσκυνήσαμε και τα τίμια λείψανα των Αγίων Οσίου Αρσενίου του εν Πάρω, των Αγίων Πέντε Μαρτύρων, του Αγίου Παρθενίου Λαμψάκου, του Αγίου Νεκταρίου, του Αγίου Νικολάου και των Αγίων Τριών Ιεραρχών.
Στο Αρχονταρίκι του Μοναστηριού, το οποίο ήταν ανοιχτό για όλους τους προσκυνητές, προσφέρθηκε καφές και γλυκά σε όλους να τους ξεκουράσουν.
Στη συνέχεια απολαύσαμε τους πανέμορφους χώρους του μοναστηριού με την όμορφη φύση που το περιβάλει.
Το μεσημέρι αναχωρήσαμε, με ευγνωμοσύνη προς την Παναγία που μας αξίωσε να ζήσουμε μια τόσο ευλογημένη μέρα και να προσκυνήσουμε στο όμορφο μοναστήρι του Παντοκράτορος.
Η Ιερά Μονή διατηρεί έναν αξιόλογο ιστότοπο στο internet με ωφέλιμα και Ορθόδοξα Άρθρα. Η ηλεκτρονική διεύθυνση της σελίδας είναι: www.impantokratoros.gr
Ο επόμενος προορισμός μας ήταν το Περιβαλλοντικό Πάρκο της Θέρμης. Πρόκειται για έναν παλιό χώρο διάθεσης απορριμμάτων, που μετατράπηκε σε χώρο αναψυχής και άθλησης.
Στα παγκάκια και τα κιόσκια που βρίσκονται σε πολλά σημεία μέσα στο πάρκο καθίσαμε και στρώσαμε για φαγητό, ενώ δίπλα στην παιδική χαρά έπαιζαν ξένοιαστα τα παιδιά.
Μετά το φαγητό πεζοπορώντας επισκεφθήκαμε το μαγευτικό Φράγμα της Θέρμης, το οποίο συνδυάζει το υγρό στοιχείο με το πράσινο της ψυχαγωγίας. Φτάνοντας εκεί, σήμα κατατεθέν του φράγματος είναι η τεχνητή λίμνη, όπου βρίσκουν καταφύγιο ψάρια αλλά και σπάνια πουλιά. Πρόκειται για ένα μικρό ανυποψίαστο θαύμα δίπλα στη Θεσσαλονίκη.
Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας στο αναψυκτήριο και ξεκουραστήκαμε, ανεβήκαμε και πάλι στο λεωφορείο για τον τελικό προορισμό μας στο Συνεδριακό κέντρο «Διακονία», στο Πανόραμα, για να παρακολουθήσουμε την Ημερίδα «Ο άνθρωπος του Θεού, εις τιμήν και μνήμην του αοιδίμου Μητροπολίτου Σιατίστης Αντωνίου».
Posted in Επικαιρότητα
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου «Το μέγα πρόβλημα»
Πρίν ἀρκετά χρόνια μετά ἀπό μιά μεγάλη γιορτή ἕνα νέο ζευγάρι μέ κάλεσαν στό σπίτι τους γιά καφέ. Τό ζευγάρι εἶχε τότε δυό παιδιά. Καθισμένοι στό ὄμορφο μπαλκόνι τοῦ σπιτιοῦ ἡ νεαρή σύζυγος μέ ἐρωτᾶ, γιά λογαριασμό κάποιας φίλης της, ὅπως μοῦ εἶπε, ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας γιά τίς ἐκτρώσεις. Τῆς εἶπα ὅτι γιά νά καταλάβει τήν θέση τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά ἀπαντήσει σ᾽ ἕνα ἐρώτημα. Τό ἔμβρυο πού ἔχει συλληφθεῖ στἠν μήτρα μιᾶς γυναίκας τί ἀνθρωπολογική ταυτότητα ἔχει; Εἶναι πλήρης ἄνθρωπος πού ἐξελίσσεται, ἤ εἶναι ἕνα ἀνθρωποειδές πού περιμένει τόν ἥλιο ἤ τόν ἀέρα γιά νά λάβει ὑπόσταση, νά γίνει πλήρης ἄνθρωπος; Τῆς ἐξήγησα ὅτι ἡ Ἐκκλησία λέγει ὅτι εἶναι πλήρης ἄνθρωπος ἐξ ἄκρας συλλήψεως. Γι᾽ αὐτό θεωρεῖ ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι καταστροφή τῆς ζωῆς. Εἶναι ἔγκλημα καί μάλιστα εἰδεχθές, γιατί στρέφεται ἐναντίον τοῦ πιό ἀθώου καί τοῦ πιό ἀνυπεράσπιστου πλάσματος στόν κόσμο. Ἡ συζήτηση μας τελείωσε ἐκεῖ.
Πέρασαν δύο χρόνια ἀπό τότε καἰ τἠν ἴδια μέρα καί γιορτή δέχθηκα πάλι τήν ἴδια πρόσκληση ἀπό τά ἴδια πρόσωπα καἰ τἠν ἀποδέχθηκα. Καθώς ἑτοιμαζόταν ὁ καφές, γιά νά μήν εἷναι μόνη ἡ σύζυγος καθίσαμε στήν ἀρχή στήν κουζίνα. Ἀλλά ἐκεῖ κυκλοφοροῦσε καί ἕνας μπόμπιρας, ἕνα μικρό παιδάκι πού προσπαθοῦσε νά σταθεῖ στά πόδια του. Ἐπεχείρησα νά χαϊδέψω τό κεφαλάκι του, ὅταν ἀκούω τήν μητέρα του νά μοῦ λέγει: «Ἄν αὐτός ζεῖ τό ὀφείλει σέ σᾶς» καί μοῦ ἀποκάλυψε ὅτι τό πρό δύο ἐτῶν ἐρώτημα ἀφοροῦσε τήν ἴδια.
Ἐπάνω στό τραπέζι βρισκόταν ἕνα μεγάλο μαχαίρι τοῦ ψωμιοῦ. Εἶπα λοιπόν στήν μητέρα δείχνοντάς το: «πάρτο και σφάχτο». Ἡ μητέρα ἀντέδρασε σάν νά τήν χτύπησε ἠλεκτρικό ρεῦμα. Τί κουβέντα μοῦ λέγει εἶναι αὐτή πού εἴπατε; Γιατί, σοῦ φαίνεται φρικτή, τῆς ἀπάντησα. Μά σοβαρολογεῖτε, πάτερ! Ναί, τῆς εἶπα, σοβαρολογῶ, γιατί θέλω τώρα νά καταλάβεις καλά αὐτό πού θά ἔκανες τότε. Βλέπεις τώρα μπροστά σου αὐτό πού θα ἔκανες τότε; Βλέπεις ποιό παιδί θά κατέστρεφες; Τώρα σοῦ φαίνεται φρικτό, τότε δέν θά ἦταν;
Πρίν λίγο καιρό μιά φωτοφραφία ἔκανε τό γύρο τοῦ κόσμου. Τό μικρό παιδάκι πού ξεβράσθηκε στίς ἀκτές. Τό μικρό προσφυγόπουλο πού πέθανε στό δρόμο πρός τήν ἐλευθερία. Δικαιολογημένος ὁ ἀποτροπιασμός. Το μέγεθος του ὅμως ἀνάλογο πρός τήν ὑποκρισία τοῦ πολιτισμένου κόσμου, καθώς καί πολλῶν δικῶν μας. Ὅλοι αὐτοί πού χρησιμοποιοῦσαν τήν εἰκόνα τοῦ μικροῦ παιδιοῦ γιά νά κατηγορήσουν τούς ἄλλους σάν ἐνόχους ἀρνοῦνται νά κοιτάξουν μιά ἀκόμη φωτογραφία, γιά τἠν ἀκρίβεια ἕνα βίντεο μἐ τόν τίτλο «σιωπηλή κραυγή». Τό βίντεο αὐτό εἶναι ἡ κινηματογράφηση μιᾶς ἔκτρωσης ἀπό ἕνα γιατρό. Ἡ εἰκόνα τοῦ πνιγμένου προσφυγόπουλου ὠχριᾶ μποστά στό βίντεο αὐτό. Τό ταλαίπωρο πλάσμα τουλάχιστον ἦταν ἀρτιμελές. Ἐκεῖ ἕνα ἄλλο παιδάκι κομματιάζεται κυριολεκτικά καί δολοφονεῖται ἀδίστακτα, γιατί εἶναι ἀνεπιθύμητο. Τό προσφυγόπουλο πνίγηκε, γιατί κάποιοι δἐν μπόρεσαν νά τό σώσουν. Ἐδῶ, στίς ἐκτρώσεις κάποιοι συνειδητά δολοφονοῦν. Μιά κοινωνία, μιά δημοσιογραφία, ἐπίσημοι ἄρχοντες, ἀγανακτοῦν δῆθεν στήν θέα τοῦ πνιγμένου παιδιοῦ καί σιωποῦν στήν ἐξόντωση χιλιάδων παιδιῶν ἀπό τούς ἴδιους τούς ψευτοαγανακτισμένους. Σκεφθήκατε ποτέ, πόσες Ἑλλάδες ἔχουμε ἀφανίσει.
Εἲναι ἐντυπωσιακή μιά κοινωνία, πού χύνει κροκοδείλια δάκρυα γιά τά παιδιά πού πνίγονται ἤ πού πεθαίνουν ἀπό την πεῖνα, ἀλλά διεκδικεῖ τό δικαίωμα νά τά σκοτώνει πρίν ἔλθουν στόν κόσμο. Εἶναι ἀπάνθρωπη μιά κοινωνία, πού στό βωμό τῆς ἀνεύθυνης ἀπόλαυσης θυσιάζει ἀνθρώπινες ζωές και ἀπαιτεῖ τό δικαίωμα αὐτό νά τό ἔχει ἀνενόχλητη καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά καταδικάζει σέ βαρύτατες ποινές (καλά κάνει) αὐτούς πού κακοποιοῦν ἕνα ζῶο. Ἡ κακοποίηση ζώων ἀπαγορεύεται, ἡ κακοποιήση καί ἡ δολοφονία ἀνθρώπων βρεφικῆς ἡλικίας ἐπιβραβεύεται καί ἐπαινεῖται δημοσίως. Ἡ κυρία ἤ ἡ δεσποινίς πού δολοφόνησε τό ἀθῶο παιδί μέσα της, μπορεῖ νά διαμαρτύρεται γιατί κακοποιήθηκε τό σκυλάκι της;
Μιά ἐξουσία καί μιά Βουλή, πού νομοθετεῖ καί καταδικάζει τήν κακοποίηση τῶν ζώων, μέ ποιό ἠθικό ἀνάστημα ἐπικροτεῖ τήν δολοφονία ἀθώων ὑπάρξεων, τήν νομιμοποιεῖ καί τήν πληρώνει; Ποιός πολιτισμός μπορεῖ νά ἐπικροτεῖ τήν δολοφονία χιλιάδων ἀθώων ὑπάρξεων, τῶν πιό ἀνυπεράσπιστων ἀνθρωπίνων πλασμάτων καί νά μήν εἶναι αὐτός, ὁ πολιτισμός τῆς βαρβαρότητας; Ἡ παράνοια μιᾶς ἐξουσίας καί μιᾶς κοινωνίας συνίσταται στό νά αὐστηροποιοῦν τή νομοθεσία πού προστατεύει τά ζῶα καί νά χαλαρώνουν αὐτήν πού ἀφορᾶ τήν ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Μιά τέτοια ἐξουσία εἶναι ἀνήθικη καί μιά τέτοια κοινωνία εἶναι βρώμικη. Ἀπό πότε τό νά σκοτώσεις ἕνα παιδί ἔξω ἀπό τήν μήτρα τῆς μητέρας του εἶναι ἔγκλημα καί τό νά τό σκοτώνεις μέσα σέ αὐτήν εἶναι πράξη προόδου καί πολιτισμοῦ; Εἶναι ὑποκρισία μεγατόνων, ὅταν βλέπεις ἕνα παιδικό πτῶμα στήν ἀκρογιαλιά πνιγμένο ὄχι μόνο ἀπό τή θάλασσα, ἀλλά και ἀπό την ἀδιαφορία ἀνθρώπων ἐγκληματιῶν μέ γραβάτα καί κοστούμι, ἀλλά νά ἐπιδοκιμάζεις τόν θρυμματισμό τῆς κεφαλῆς και τῶν ὀστῶν ἀθώων ὑπάρξεων στό βωμό τῆς ἀπόλαυσης και τοῦ δολοφονικοῦ ἐγωκεντρισμοῦ. Μιά τέτοια κοινωνία δικαιοῦται νά εὐτυχήσει καί νά προοδεύσει; Ἕνας τέτοιος λαός μπορεῖ καί δικαιοῦται νά περιμένει καλύτερες ἡμέρες; Ποῦ εἶναι οἱ ὑποκριτές τῆς ὑπεράσπισης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων; Τά ἀγέννητα, ἀλλά ζωντανά παιδιά, δέν ἔχουν δικαιώματα καί ἔχουν δικαιώματα τά σκυλιά καί τά γατιά; Καί ὅλοι αὐτοί εἶναι προοδευτικοί ἤ ἄθλιοι;
Ποιός πατέρας καί ποιά μάννα δικαιοῦνται νά ἀπαιτοῦν τό σεβασμό καί τήν ἀγάπη τῶν παιδιῶν τους, ὅταν αὐτά μαθαίνουν ὅτι ζοῦν ὄχι ἀπό την ἀγάπη τῶν γονιῶν τους ἀλλά ἀπό τήν τύχη, γιατί γεννήθηκαν πρῶτα ἤ δεύτερα, ἐνῶ ἄν εἶχαν γεννηθεῖ τρίτα ἤ τέταρτα οἱ «καλοί τους» γονεῖς θά εἶχαν θρυμματίσει τά κεφαλάκια τους; Μιά κοινωνία πού στηρίζεται στήν ἀδικία καί στήν ἀπανθρωπιά, μιά κοινωνία καί μιά ἔννομη τάξη πού δέν σέβεται τά δικαιώματα τῶν ὑπαρκτῶν, ἀλλά ἀγέννητων παιδιῶν, εἶναι κοινωνία παρακμῆς.
Τούτη τήν ὥρα τό ὑπ᾽ ἀριθμ. 1 πρόβλημα τῆς Πατρίδας μας, ἡ βόμβα στά θεμέλια της εἶναι ἡ ὑπογεννητικότητα ἤ ἀλλιῶς τό δημογραφικό πρόβλημα. Ἡ πατρίδα μας δέν κινδυνεύει ἀπό ἐξωτερικούς ἐχθρούς. Οἱ ἐχθροί εἶναι ἐντός τῶν τειχῶν. Βρίσκονται σέ πολλά ἀπό τά σπίτια μας, στά ὑπουργικά γραφεῖα καί στά βουλευτικά ἕδρανα, στά νοσοκομεῖα καί στά μαιευτήριά μας. Αὐτή εἶναι ἡ ὠμή, ἡ ὠμότατη ἀλήθεια. Δέν ὑπάρχουν καλύτεροι συνεργάτες τῶν ὅποιων ἐχθρῶν τῆς πατρίδας ἀπό ἐμᾶς τούς Ἕλληνες. Δέν ὑπάρχουν πιό ἐπικίνδυνοι ὑπονομευτές καί τοῦ ἀσφαλιστικοῦ καί τοῦ ἐργατικοῦ καί τοῦ συνταξιοδοτικοῦ προβλήματος τῆς χώρας, ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας, πού ἔχουν στοχοποιήσει τήν πολύτεκνη οἰκογένεια καί τούς πολίτες αὐτῆς τῆς χώρας, πού αὐτοοδηγοῦνται στήν χρεοκοπία καί «αὐτοκτονοῦν» τήν πατρίδα.
Αὐτοί πού κατωχυρώνουν νομικά τό δικαίωμα δολοφονίας τῶν ἀγέννητων παιδιῶν καί αὐτοί πού χρησιμομοιοῦν ἕνα τέτοιο ἀνήθικο δικαίωμα, αὐτοί πού δέν βλέπουν τά παιδιά σάν καρπούς τῆς ἀγάπης τους, ἀλλά σάν ἁπλά κομφόρ τῆς ἀρρωστημένης νοοτροπίας τους, αὐτοί πού θεωροῦν πολυτιμότερα τά σκυλιά, ἀπό τά παιδιά καί προσφέρουν στά σκυλιά παιδική θαλπωρή καί στά παιδιά σκυλίσιο πέταγμα, κάτι γιά τό ὁποῖο θά διαμαρτύρονταν ἀκόμη καί τά σκυλιά, αὐτοί εἶναι οἱ πραγματικοί ἐχθροί τῆς πατρίδας, αὐτοί εἶναι οἱ ἀληθινά ἀπάνθρωποι.
Ἡ πιό ἀπεχθής διαφθορά εἶναι τό νά θεωρεῖς τήν ἀρετή ὡς βλακεία, νά σαρκάζεις τήν τιμιότητα, τό νά εἰρωνεύεσαι τούς ἔντιμους ἀνθρώπους, τό νά πολεμᾶς τήν ἀληθινή φύση τῶν ὄντων καί νά ὀνομάζεις τήν διαστροφή, ὡς ἐναλλακτικό τρόπο ζωῆς. Πρέπει να ποῦμε ξεκάθαρα στά παιδιά μας ὅτι, ποτέ δέν θά γίνουν καί δέν θά εἶναι εὐτυχισμένα ἄν τά χέρια καί πρό παντός οἱ καρδιές τους εἶναι σφραγισμένα ἀπό τό θάνατο ἀθώων ὑπάρξεων πού τούς τόν πρόσφεραν, σάν ἄλλοι Ἡρῶδες, στό βωμό τῆς διασκέδασής τους. Πρέπει νά τούς ποῦμε ὅτι αὐτοί ζοῦν, γιατί κάποιοι δέν τούς μιμήθηκαν καί τούς χάρισαν τήν ζωή καί ὄχι τό θάνατο. Ἄν δέν σέβονται τά παιδιά, πού χάρις σέ ἐκείνους καί μέσα ἀπό τίς σχέσεις τους ἀπέκτησαν ὕπαρξη, μέ ποιό δικαίωμα μποροῦν νά ἀπαιτήσουν σεβασμό στήν δική τους τήν ζωή; Μόνοι μας καί μέ τίς πράξεις μας σχετικοποιοῦμε τήν ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Μέ ποιά φόντα λοιπόν θα παραστήσουμε τούς προοδευτικούς καί θά κατηγορήσουμε αὐτούς, πού μέ τά ὅπλα τοῦ θανάτου σκοτώνουν νέα παιδιά, ὅταν αὐτοί οἱ ἴδιοι σκοτώνουν τά δικά τους τά παιδιά; Αὐτή δέν εἶναι καί ἡ βασικότερη αἰτία τῆς ἀθεΐας τῶν πολλῶν; Ἐπειδή ὁ Θεός μᾶς λέγει ξεκάθαρα ὅτι «οὐκ ἔξεστί σοι», δηλαδή δέν σοῦ ἐπιτρέπεται νά καταστρέφεις τήν ἀνθρώπινη ζωή, γι᾽ αὐτό τόσο ἄνετα καί τόσο ἐπιπόλαια κάποιοι λένε «δέν ὑπάρχει Θεός», γιά νά μποροῦν ἄνετα νά σκοτώνουν ἀθῶα βρέφη κάνοντας τό κέφι τους.
Ἴσως κάποιοι θεωρήσουν σκληρά και προκλητικά αὐτά τά λόγια. Ναί, λοιπόν, αὐτό θέλω, νά προκαλέσω τήν σκληροκαρδία ὅλων ὅσων εἶναι ὑπεύθυνοι γιά τήν σύγχρονη γενοκτονία τῶν ἐκτρώσεων. Νά ὑπερασπιστῶ αὐτά τἀ παιδιά, πού ὅπως γράφει ἡ Ἰωάννα Σκαρλάτου, στό ἐξαιρετικό πόνημά της, «Τά Μωρά τῆς Λίμνης» κλαῖνε ἀσταμάτητα, γιατί δέν ἔχουν μάτια γιά νά δοῦν, δέν ἔχουν χεἰλη καί στόμα νά χαμογελάσουν. Τά κατέστρεψαν οἱ γιατροί μέ τήν ἐντολή τῶν γονιῶν τους.
+ Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης ΠΑΥΛΟΣ
Posted in Επικαιρότητα
Tagged Αρθρογραφία Μητροπολίτου
Με επιτυχία η ημερίδα για τον Μακαριστό Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κυρό Αντώνιο
Την Δευτέρα 22 Μαΐου 2017 πραγματοποιήθηκε η Ημερίδα Τιμής και Μνήμης του Μακαριστού Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κυρού Αντωνίου (Κόμπου), την οποία διοργάνωσε ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Πανοράματος Θεσσαλονίκης και οι Πτυχιούχοι της Θεολογικής Σχολής και άλλων Σχολών του Α.Π.Θ, στο Συνεδριακό κέντρο «Διακονία».
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θεουπόλεως κ. κ. Παντελεήμων, πολυάριθμοι κληρικοί, μοναχοί και μοναχές, οι Δήμαρχοι του Δήμου Βοΐου και Πυλαίας Χορτιάτη, ο βουλευτής κ. Γεώργιος Λαζαρίδης, εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου και εκπρόσωποι των αρχών και των φορέων της περιοχής.
Η Ημερίδα περιελάμβανε τέσσερες ομιλίες και ξεκίνησε με βυζαντινούς ύμνους, που έψαλλαν οι Φοιτητές της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης.
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής προήδρευε ο κ. Λυκούργος Μαρκούδης, διευθυντής προγράμματος στον σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας..
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλος ανέπτυξε το θέμα: «Ο Σιατίστης Αντώνιος, ο γλυκύς ποιμένας».
Ο Αρχιμανδρίτης π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης ανέπτυξε το θέμα: «Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος: ο άνθρωπος του Θεού».
Η καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Μικροκάστρου ανάπτυξε το θέμα: «Ασκητική Ιερωσύνη».
Και ο Αναστάσιος Δάρδας, Δρ. Θεολογίας, Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Σιατίστης ανάπτυξε το θέμα: «Βιώματα από την Αγιοπατερική Αρχιερατεία του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης μακαριστού Αντωνίου».
Ολοκληρώνοντας την Ημερίδα ο Εκπρόσωπος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής π. Αλέξιος Παπαστεργίου συνεχάρη τους εισηγητές και όλους τους συντελεστές για την επιτυχημένη διεξαγωγή της, και ευχαρίστησε τους επισήμους προσκεκλημένους και όλους τους παρισταμένους, για την συμμετοχή τους σε αυτήν.
Η όλη εκδήλωση από το Συνεδριακό κέντρο «Διακονία» ακουγόταν σε απ’ ευθείας μετάδοση και από την Ραδιοφωνία της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης «Ορθοδοξία και Παράδοση».
Σύντομο Βιογραφικό του μακαριστού Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου Κόμπου.
Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος (Κόμπος) γεννήθηκε το 1920 στο Άργος Αργολίδος. Υπήρξε απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κάτοχος μεγάλης θεολογικής παιδείας, συμπλήρωσε τις σπουδές του στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης και Παρισίων. Διετέλεσε καθηγητής και Διευθυντής Ιερατικών Σχολών. Κατά τα έτη 1971-74 υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 3-12-1967, πρεσβύτερος στις 4-12-1967 και στις 23-5-1974 εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης.
Ως Μητροπολίτης έγινε γνωστός για την ασκητικότητα, τον λιτό βίο του και την ταπεινότητα που τον διέκρινε. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας τον χαρακτήριζαν «Δεσπότη των ΚΤΕΛ» και «Δεσπότη των τρόλεϊ», επειδή δεν διέθετε αυτοκίνητο και χρησιμοποιούσε τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Μεγάλο υπήρξε το πνευματικό και κοινωνικό του έργο στην επισκοπή του και γι’ αυτό ήταν ιδιαίτερα αγαπητός ως κληρικός.
Εξέδωσε αξιόλογα θεολογικά έργα, ενώ δημοσίευσε βιβλιοκρισίες και άρθρα σε διάφορα περιοδικά.
Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 17 Δεκεμβρίου 2005 μετά από τρίμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Posted in Επικαιρότητα
