Ἐνορία Ἁγίου Νικολάου Σιάτιστας

Ὁ Μητροπολίτης

Σισανίου καί Σιατίστης

             Παῦλος

Σεπτέμβριος 2016

Πρός

τούς νέους Φοιτητές καί Φοιτήτριες

τῆς Μητροπόλεώς μας

            Ἀγαπητά μου παιδιά,

          Θέλω νά σφίξω θερμά τό χέρι στόν καθένα καί τήν καθεμιά σας μέ ἀφορμή τήν ἐπιτυχία σας στίς ἀνώτατες σχολές τῆς χώρας μας, ἔπειτα ἀπό τήν κοπιαστική καί ἐπίπονη προσπάθειά σας. Νά σᾶς εὐχηθῶ ἀπό τήν καρδιά μου, ὁ Θεός νά εὐλογεῖ τήν ζωή σας καί ἡ Παναγία μας νά σᾶς σκεπάζει μέ τήν χάρη Της, στούς καινούριους δρόμους πού ἀνοίγονται πλέον στήν ζωή σας.

          Ἡ ἐπιτυχία σας δέν συνίσταται μόνο στήν εἰσαγωγή σας σέ κάποια Πανεπιστημιακή Σχολή, ἀλλά καί σέ ἀρκετές ἄλλες ἐμπειρίες πού ἀποκτήσατε. Πρώτη, ἡ ἐπιβεβαίωση ὅτι αὐτός πού ἀγωνίζεται καί ἐπιμένει, νικᾶ. Ἡ δεύτερη, ὅταν κάποιος ἀγωνίζεται γιά κάτι καί τό ἀγαπᾶ, δέν ὑπολογίζει τούς κόπους καί στό τέλος ἐπιτυγχάνει. Ἐπιδοθήκατε στήν μελέτη μέ δύναμη ψυχῆς καί ἀφοσίωση καί τώρα ἀπολαμβάνετε τούς καρπούς τῶν κόπων σας.

          Μέ τήν ἐπιτυχία σας, μιά σελίδα τῆς ζωῆς σας κλείνει καί μιά καινούρια ἀρχίζει, τῆς ὁποίας τό κύριο χαρακτηριστικό εἶναι ἡ ἐπίσημη πλέον ἔξοδός σας ἀπό τήν πατρική σας οἰκογένεια, ἡ αὐτονομία σας ἀπό τό πατρικό σπίτι, ἡ μεγαλύτερη ἐλευθερία τῶν κινήσεών σας. Ὅλα αὐτά ὅμως σημαίνουν ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα τῆς δικῆς σας ἀπόλυτης πλέον εὐθύνης γιά τήν ζωή σας καί τήν πορεία σας. Πετύχατε, ἀλλά πρέπει καί νά τελειώσετε. Οἱ πατρικές σας οἰκογένειες καί ἐσεῖς μαζί τους ζεῖτε σέ μιά ἐποχή δεινῆς κρίσης στήν πατρίδα μας, πού ἴσως δέν τούς ἐπιτρέπουν νά σᾶς στηρίξουν ὅπως θά ἤθελαν.

          Φαντάζομαι ὅτι τό καταλαβαίνετε καί ἐσεῖς ὅτι, στόχος σας δέν μπορεῑ νά εἶναι μόνο ἕνα πτυχίο, ἀλλά ἡ διαμόρφωση μιᾶς προσωπικότητας, πού θά σᾶς ἐπιτρέψει νά σταθεῖτε ὄρθιοι στή ζωἠ καί νά τήν κερδίσετε. Στό κομμάτι αὐτό εἶναι ἡ τελευταία σας εὐκαιρία. Μετά πρέπει νά μπεῖτε στόν ἀγῶνα καί ὁ καθένας στή ζωή δίνει ὅ, τι ἔχει καί ὅ, τι εἶναι.

          Δέν θέλω νά μετριάσω τή χαρά σας γιά τήν ἐπιτυχία σας, θέτοντάς σας προβληματισμούς. Τό κάνω ὅμως γιά νά εἶναι ἡ χαρά σας μόνιμη καί γιά νά ἔχει ἡ ζωή σας συνέχεια. Θά χαρῶ ἰδιαίτερα ἐάν περάσετε ἀπό τήν Μητρόπολη γιά νά σᾶς συγχαρῶ καί ἀπό κοντά. Θά εἶμαι πάντα στήν διάθεσή σας γιά ὅποιο πρόβλημα ἤ δυσκολία συναντήσετε στό καινούριο σας ξεκίνημα καί θά χαίρομαι κάθε φορά πού μποροῦμε νά συζητᾶμε καί νά συμπροβληματιζόμαστε.

          Καί πάλι θερμά συγχαρητήρια καί ὁ Χριστός μας νά εὐλογεῖ τή ζωή Σας.

Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Παῦλος

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ PDF

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

 Ἀρ. Πρωτ. 256

Ἐν Σιατίστῃ τῇ 12ῃ Σεπτεμβρίου 2016

 Ἐγκύκλιος

ἐπί τῇ Ὑψώσει τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Σταυρός ὁ φύλαξ πάσης τῆς Οἰκουμένης

Σταυρός ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας

Σταυρός Βασιλέων τό κραταίωμα

Σταυρός πιστῶν τό στήριγμα

Σταυρός Ἀγγέλων ἡ δόξα

καί τῶν δαιμόνων τό τραῦμα

 Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί

          Μέ αὐτούς τούς δοξολογικούς λόγους ἡ Ἐκκλησία μας δοξάζει καί μεγαλύνει τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τοῦ ὁποίου σήμερα ἑορτάζομε τήν Παγκόσμια  Ὕψωση. Μιά μέρα μεγάλη καί σημαντική ἡ ὁποία φέρει τά ἴσα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Παρασκευῆς, γι’ αυτό καί τό Ἀποστολικό καί τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι τά ἴδια πού διαβάζονται τήν Μεγάλη Παρασκευή στήν Ἀποκαθήλωση καί γι’αὐτό καί τήν σημερινή ἡμέρα ἡ νηστεία εἶναι ἀπόλυτη.

          Τό ἱστορικό τῆς ἡμέρας μᾶς τό λέγει πολύ ἁπλά τό συναξάρι τῆς ἡμέρας:

       Ὅ Ἅγιος Κωνσταντῖνος  διά τῆς ἐμφανίσεως εἰς αὐτόν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τόν οὐρανόν μέ τήν ἔνδειξιν «ἐν τούτῳ νίκα» ἐχρησιμοποίησε ὡς λάβαρον τόν Τίμιον Σταυρόν καί ἐνίκησε τούς ἐχθρούς του. Κατανοήσας τότε τήν δύναμιν  τοῦ ἐν αὐτῷ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦτον πιστεύσας ὡς τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, περιέβαλε μέ τιμήν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τήν ἐστήριξε, κατέπαυσε τούς διωγμούς καί στό τέλος ἐβαπτίσθη καί ὁ ἴδιος καί ἡ Μητέρα του Ἁγία Ἑλένη. Τότε, ἀποστέλλει τήν μητέρα του  εἰς Ἱεροσόλυμα διά νά εὕρη τόν Τίμιον Σταυρόν. Ἐκείνη τόν ηὖρε μαζί καί  μέ τούς δύο ἄλλους σταυρούς τῶν δύο ληστῶν καθώς καί τά καρφιά. Τήν ἀπορία τῆς Ἁγίας Ἑλένης ποιός ἀπό τούς τρεῖς ἦταν ὁ Τίμιος Σταυρός τήν ἔλυσε ἡ θαυματουργία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἦταν ἐκεῖ μιά ἄρρωστη καί μάλιστα ἑτοιμοθάνατη γυναίκα καί τότε ἡ Ἁγία ἀκούμπησε εἰς αὐτήν ἕνα ἕκαστον τῶν σταυρῶν καί ὅταν ἡ γυνή ἦλθε εἰς ἐπαφήν μέ τόν Τίμιον Σταυρόν ἐθεραπεύθη ἀμέσως. Αὐτόν τόν Τίμιον Σταυρόν προσεκύνησε ἡ Ἁγία Ἑλένη καί  Τόν ἠσπάσθη μέ ὅλη τήν Σύγκλητο. Ὁ λαός ὅμως ἐζητοῦσε καί αὐτός νά προσκυνήσει, ἀλλά διά τό πλῆθος δέν ἦταν δυνατόν. Ἐζήτησε τότε ὁ εὐσεβής λαός νά ἴδη τόν Τίμιον Σταυρόν. Τότε ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ὕψωσε ἐπάνω εἰς τόν ἄμβωνα τόν Τίμιον Σταυρόν καί βλέποντας Τον ὁ λαός τοῦ Θεοῦ  ἄρχισε νά ψάλλει: «Κύριε ἐλέησον, Κύριε Ἐλέησον, Κύριε  Ἐλέησον». Ἀπό τότε καθιερώθηκε ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

          Ἕνα τροπάριο μᾶς βοηθᾶ νά καταλάβουμε τό πραγματικό νόημα τῆς ἑορτῆς: «Σταυρός ἀνυψούμενος, τοῦ ἐν αὐτῷ ὑψωθέντος τό πάθος τό ἄχραντον ἀνυμνεῖν προτρέπεται κτίσιν ἅπασαν». Ἡ ὕψωσις δηλαδή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μᾶς ὑπενθυμίζει Ἐκεῖνον πού ὑψώθηκε ἐπάνω εἰς αὐτόν γιά τήν δική μας τήν σωτηρία καί παρακινεῖ ὅλη τήν κτίση νά προσκυνήσει καί νά δοξάσει τόν Σταυρωθέντα Θεόν. Ἡ ὕψωση τοῦ Χριστοῦ Σταυρωμένου ἐπάνω εἰς αὐτόν ἁγιάζει τό ξῦλον τοῦ Σταυροῦ.

       Μέχρι τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ ὁ Σταυρός ἦταν σύμβολο κατάρας, μέσον ἀτιμωτικῆς θανατικῆς καταδίκης. Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ σταυρώθηκε, τότε ὁ Σταυρός ἁγιάσθηκε, ἔγινε ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου, ἔγινε τό σημεῖον τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου πού χαρίζει εὐλογία καί χάρη. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα μᾶς καλεῖ καί μᾶς λέγει: «Ἐλᾶτε ὅλα τά ἔθνη νά προσκυνήσουμε τό εὐλογημένο ξῦλο διά τοῦ ὁποίου ἔγινε  ἡ αἰώνιος δικαιοσύνη. Ὁ Ἀδάμ μέ τό ξύλο τῆς γνώσεως ἀπατήθηκε ἀπό τόν διάβολο καί ἔχασε τόν Παράδεισο καί ὡδηγήθηκε στό θάνατο. Τώρα ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ ἕνα ἄλλο ξῦλο, τό ξῦλο τοῦ Σταυροῦ, γιά νά ξεγελάσει τόν Διάβολο καί νά νικήσει τόν θάνατο. Μέ τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ θεραπεύεται τό δῆγμα τοῦ ὄφεως, διαλύεται ἡ κατάρα καί χαρίζεται ἡ αἰώνιος ζωή στόν ἁμαρτήσαντα ἄνθρωπο» . Σέ ἕνα ἄλλο πάλι τροπάριο ψάλλουμε: «Ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου Κύριε τόν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας. Φρίττει καί τρέμει ὁ διάβολος μή μπορώντας οὔτε νά βλέπει τήν δύναμη Του».

         Ἀπό τότε ὁ Σταυρός εἶναι τό ὅπλο τοῦ χριστιανοῦ. Μόλις βαπτιζόμεθα ἡ Ἐκκλησία μᾶς φορᾶ τόν Τίμιο Σταυρό. Μᾶς διδάσκει νά σημειώνουμε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ στό σῶμα γιά εὐλογία καί προστασία. Μᾶς διδάσκει νά ξεκινᾶμε τό πρωῒ τήν κάθε ἡμέρα μας κάνοντας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καί μέ τό ἴδιο γεγονός νά τελειώνουμε τήν ἡμέρα μας ὅταν πέφτουμε νά κοιμηθοῦμε. Μᾶς διδάσκει νά κάνουμε τόν Σταυρό μας πρίν ξεκινήσουμε τό φαγητό καί τό ἴδιο νά κάνουμε ὅταν τελειώνουμε εὐχαριστώντας τόν Θεό γιά τήν καθημερινή τροφή πού μᾶς χαρίζει.

         Γιά νά δοῦμε ὅμως πότε ἄλλοτε κάνουμε τόν Σταυρό μας: Κάθε φορά πού θέλουμε νά ἐπικαλεσθοῦμε τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν στήν Ἐκκλησία ἀκοῦμε νά δοξάζεται ἡ Ἁγία Τριάδα. Ὅταν δηλαδή ἀκοῦμε τό «Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι…». Κάθε φορά πού σέ ἕνα τροπάριο ἀκοῦμε τό ὄνομα ἑνός Ἁγίου. Μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ἐπικαλούμεθα τήν βοήθεια Του. Ὅταν ξεκινᾶ ἡ Θεία Λειτουργία καί ἀκοῦμε τήν ἐκφώνηση: «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…» καί ὅταν τελειώνει ἡ Θεία Λειτουργία μέ τό «Δι’ εὐχῶν…»,  καθώς καί σέ κάθε ἄλλη περίπτωση πού θέλουμε νά ἐπικαλεσθοῦμε τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης δέν ντρεπόμαστε νά κάνουμε τόν Σταυρό μας ὅταν περνᾶμε ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καθώς θυμούμαστε τά μεγάλα καί θαυμαστά πού γίνονται σέ Αὐτήν. Ὁ Σταυρός πού φορᾶμε δέν εἶναι διακοσμητικός, ἀλλά ἔχει χάρη καί δύναμη καί προστασία. Οἱ χριστιανοί δέν ντρέπονται νά φοροῦν τόν Σταυρό τους οὔτε νά σημειώνουν τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Ὅταν ἐπίσης κάνουμε τόν Σταυρό μας, νά τόν κάνουμε σωστά.

         Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός δίδασκε τούς χριστιανούς νά κάνουν σωστά τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ γιατί αὐτό ἀπό μόνο του εἶναι μία ὁμολογία Πίστεως:Ἔλεγε χαρακτηριστικά :

          Ὅταν ἑνώνεις τά τρία σου δάκτυλα, αὐτά δείχνουν ὅτι ὁ Θεός εἶναι Τριαδικός. Ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα καί αὐτά τά τρία πρόσωπα εἶναι Ἕνας Θεός. Τά ὑπόλοιπα ἀλλα δύο ἑνωμένα δάκτυλα ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι καί τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος. Ὅταν φέρεις τά ἑνωμένα τρία δάκτυλα στό μέτωπο ὁμολογεῖς ὅτι ὁ Θεός βασιλεύει στόν οὐρανό καί πληροῖ μέ τήν παρουσία του τά πάντα. Ὅταν κατεβάζεις τό χέρι σου στήν κοιλιά σου, ὁμολογεῖς ὅτι αὐτός ὁ Θεός γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους καί γιά τήν σωτηρία μας κατέβηκε στή γῆ καί ἔγινε ἀληθινός ἄνθρωπος. Ὅταν φέρεις τά τρία δάκτυλα στόν ὦμο σου τόν  δεξιό ὁμολογεῖς τήν ὕπαρξη τοῦ Παραδείσου, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί παρακαλεῖς νά σέ ἀξιώσει νά ζεῖς μαζί του στόν Παράδεισο καί ὅταν φέρνεις τό χέρι σου στόν ἀριστερό ὦμο ὁμολογεῖς τήν ὕπαρξη τῆς κολάσεως καί παρακαλεῖς τόν Θεό νά σέ γλυτώσει ἀπό αὐτήν.

          Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι δέν ἔχει γιά τίποτα ἄλλο νά καυχηθεῖ παρά γιά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, γιατί ὁ Σταυρός εἶναι τό μέτρο τῆς ἀγάπης μέ τήν ὁποία μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός. Εὔχομαι γιά ὅλους μας, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ νά εἶναι τό ὑπόδειγμα τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης μας καί γιά τόν Χριστό καί γιά τούς ἀνθρώπους καί ἡ χάρις Του νά μᾶς προστατεύει ὅλους.

Εὐχόμενος ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

ὁ Σισανίου και Σιατίστης Παῦλος

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (PDF)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ

                                                                                           Σεπτέμβριος 2016

Ἕνα κάθε μήνα

Ὁ εὐλογημένος μήνας Αὔγουστος μέ τίς πολλές καί μεγάλες ἑορτές τῆς Πίστεώς μας ἔχει περάσει. Ἀπό τήν ἀρχή τοῦ μηνός ξεκίνησε ἡ εὐλογημένη νηστεία, ὡς προετοιμασία τῶν πιστῶν γιά τίς ἑορτές τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Στήν ἐνορία μας πανηγυρίσαμε τήν ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικάνορος, τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Στούς Ἱερούς Ναούς ψάλαμε τίς ὑπέροχες ἀκολουθίες. Σχεδόν ὅλοι οἱ πιστοί προσῆλθαν καί ἀσπάσθηκαν τίς ἅγιες εἰκόνες. Πάρα πολλοί κοινώνησαν τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ἀρκετοί προετοιμάσθηκαν μέ τό μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Πολλοί ἦταν κι’ ἐκεῖνοι πού νήστεψαν ὅσο μποροῦσαν.

Ὁλόκληρος ὁ Αὔγουστος μέ ὅλες αὐτές τίς ἐκκλησιαστικές συνάξεις, Ὄρθρους, Ἑσπερινούς, Παρακλήσεις, Θεῖες Λειτουργίες, Ἀρτοκλασίες, περιφορές εἰκόνων, πλημμύρισε τίς καρδιές τῶν πιστῶν μέ τή χάρη τῶν Ἁγίων καί τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἦταν πραγματικά μία ὑπέροχη πνευματική ἁγιαστική περίοδος, τήν ὁποία ὅσοι τήν ἐκμεταλλεύτηκαν, ἔλαβαν πολύ κέρδος πνευματικό, καί εἶμαι πολύ χαρούμενος.

Ὅμως, τή χαρά μου αὐτή, τήν ἐπισκιάζουν κάποια ἄλλα γεγονότα, κάποιες ἄλλες συμπεριφορές χριστιανῶν μας, οἱ ὁποῖοι, πιθανότατα, δέν ἀντιλήφθηκαν σχεδόν τίποτα ἀπό τήν ὅλη ἐκκλησιαστική πνευματική παρουσία στήν ἐνορία μας. Εἶναι ἄνθρωποι χριστιανοί, βαπτισμένοι στό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἐνορίτες πού πρίν λίγο ἤ περισσότερο καιρό ἔζησαν κοντά στήν Ἐκκλησία. Ἐκκλησιάσθηκαν, κατηχήθηκαν, κοινώνησαν, ἁγιάσθηκαν μέ τόν ἁγιασμό καί τό Ἅγιο Εὐχέλαιο. Εἶναι ἄνθρωποι πού ζοῦν σ’ αὐτή τήν παραδοσιακή χριστιανική πόλη, μέ πολλούς παλαιούς ἱστορικούς Ναούς, μέ χριστιανική ὀρθόδοξη παράδοση, μέ ἤθη καί ἔθιμα καί τρόπο ζωῆς χριστιανικό. Εἶναι ἄνθρωποι πού ζοῦν ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους, πού προσπαθοῦν νά ζήσουν τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι γνωστοί μας, παιδιά μας, ἐγγόνια μας, φίλοι μας, πρόσωπα ἀγαπητά.

Ὡς Ἱερέας καί πατέρας τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Νικολάου, μέ πολλή ἀγάπη καί πολύ πόνο σημειώνω αὐτές τίς γραμμές. Ὄχι γιά νά ἐλέγξω οὔτε νά ἐπιτιμήσω οὔτε νά κατηγορήσω ἀλλά γιά νά ἐπισημάνω καί νά ὑποδείξω συμπεριφορές πού δέν ἁρμόζουν, ὄχι μόνο στήν ὀρθόδοξη πίστη μας, ἀλλά οὔτε στήν κοινωνική εὐπρέπεια, οὔτε ἀκόμη στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα.

Τό πρῶτο, πού θά ἤθελα νά ἐπισημάνω εἶναι ἡ ἀμέλεια καί ἡ ἀδιαφορία στή συμμετοχή στή θεία λατρεία καί στίς διάφορες ἀκολουθίες (Ὄρθρου, Ἑσπερινοῦ, Παρακλήσεων). Ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοί πού παρακολουθοῦν μέ εὐλάβεια ὁλόκληρες τίς ἐκκλησιαστικές ἀκολουθίες. Ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθώπων προσέρχεται μετά τό πέρας τῶν ἀκολουθιῶν, (ἑσπερινῶν) ἁπλῶς γιά νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα τοῦ ἑορτάζοντος ἁγίου. Δέν ἀκοῦν τίποτα, οὔτε ψαλμωδία οὔτε λόγο Θεοῦ. Δέν γνωρίζουν ὅσα ἀφοροῦν στό γεγονός τῆς ἑορτῆς ἤ στόν ἅγιο. Δέν ἐνδιαφέρονται γι’ αὐτά. Πῶς θά θαυμάσουν τό γεγονός ἤ τόν ἅγιο; Πῶς θά δοξολογήσουν τόν Θεό;

Μετά τήν προσκύνηση φεύγουν βιαστικά, γιά νά προλάβουν τό κοσμικό πανηγύρι. Ἐν μέσῳ περιόδου νηστείας νά φᾶνε τά ἀρτύσιμα, κρεατικά, γλυκά, νά πιοῦν οἰνοπνευματώδη ποτά, ν’ ἀκούσουν καί νά χορέψουν τραγούδια καί ρυθμούς, πού δέν ταιριάζουν μέ τό πνεῦμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιόδου, μέχρι ἀργά τίς πρωινές ὧρες. Ἀσφαλῶς, τό πρωί κανένας ἀπ’ ὅλους αὐτούς δέν εἶναι δυνατόν νά προσέλθει στήν πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Τό δεύτερο, πού θά ἤθελα νά ἐπισημάνω, καί τό ὁποῖο παρουσιάζεται πιό ἔντονο τά τελευταῖα χρόνια, εἶναι ὁ ξεδιάντροπος τρόπος ντυσίματος, κυρίως πολλῶν γυναικών, ἀπό τοῦ πιό μικροῦ κοριτσιοῦ μέχρι καί μεγάλης ἡλικίας. Ἡ γύμνωση τοῦ περισσοτέρου μέρους τοῦ σώματός τους δείχνει κατ’ ἀρχάς τήν ἀπουσία ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς πνευματικότητας. Δείχνει ἀκόμη ἀδυναμία ἀντιστάσεως στό κοσμικό πνεῦμα τῆς μόδας καί τῆς παρέας. Δείχνει τήν ἀποδοχή τῆς ὑποβαθμίσεως τῆς προσωπικότητας τῆς γυναίκας, ἀπό ὕψιστη προσωπικότητα ὡς μητέρας, γιαγιᾶς, συζύγου, ἀδελφῆς, σέ ἀντικείμενο χρήσεως γιά ὅραση καί ἁφή καί ἡδονή. Ταυτόχρονα, μέ αὐτό τό ἄσεμνο ντύσιμο, οἱ γυναῖκες γίνονται φορεῖς σκανδάλων καί προκλήσεων καί διαπράξεως ἁμαρτιῶν καί κοινωνικῶν διαταραχῶν.

Οἱ χριστιανές γυναῖκες καί τά κορίτσια ἔχουν σπουδαῖα καί ὑψηλά πρότυπα: Εἶναι ὅλες οἱ ἅγιες γυναῖκες τῆς Ἐκκλησίας μας μέ πρωτοπόρο τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Τό νά ντύνεται μία γυναίκα ἄλλες φορές σεμνά καί ἄλλες ἄσεμνα, αὐτό δείχνει, ἀκόμη, διαταραγμένη προσωπικότητα. Τό πρωί στήν Ἐκκλησία δείχνουν τό σεμνό πρόσωπο, φεύγοντας ἀπό τήν Ἐκκλησία δείχνουν ἄσεμνο πρόσωπο. Ὁ Θεός βρίσκεται μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία; Στούς ἄλλους χώρους ἀπουσιάζει;

Τό ἄσεμνο ντύσιμο συνοδευόμενο μέ μεθύσια καί ξέφρενους ρυθμούς τραγουδιῶν καί χορῶν ὁδηγεῖ στή διάπραξη καί ἄλλων ἀνήθικων πράξεων. Καί ὅλα αὐτά, ἀπό χριστιανούς ἄνδρες καί γυναῖκες, μέσα σέ μία περίοδο νηστείας καί προσευχῶν καί πνευματικῶν ἀσκήσεων. Καί μάλιστα, περίοδο ἀφιερωμένη στήν πιό ἁγνή καί σεμνή καί ἁγία γυναίκα στήν παγκόσμια ἱστορία, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο Μαρία, τήν Παναγία.

Ἕνα τρίτο, πού θά ἤθελα νά ἐπισημάνω, εἶναι, δυστυχῶς, ὅτι ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἔχουμε χάσει τό μέτρο καί τή σειρά καί τόν σεβασμό τῶν προγόνων μας, τῶν ὁποίων, ὅπως ὑποστηρίζουν κάποιοι, εἴμαστε συνεχιστές καί τηρητές τῶν ἐθίμων. Ἄν ἔβγαιναν ὅλοι αὐτοί ἀπό τά μνήματα καί ἔβλεπαν τή σημερινή κατάσταση, θά ντρέπονταν γιά τό κατάντημά μας, θά ἀγανακτοῦσαν καί θά ἐξοργίζονταν ἀπό τήν συμπεριφορά μας. Καλό εἶναι νά κρατοῦμε τήν παράδοση καί νά τηροῦμε τά ἔθιμα. Εἶναι καθῆκον μας. Εἶναι οἱ ρίζες μας. Ὅμως ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες, ὅλα ὅσα συνέβησαν, δέν εἶχαν καμία σχέση μέ τίς παλαιότερες ἐποχές. Οἱ ἑορτές εἶναι χριστιανικές καί ἀναφέρονται σέ ἅγια πρόσωπα, στόν Χριστό, στήν Παναγία καί σέ Ἁγίους ἀνθρώπους. Τά γλέντια, τά φαγητά, τά τραγούδια, οἱ χοροί, τό ντύσιμο, ἡ ὅλη συμπεριφορά, θά ἔπρεπε νά ἔχουν σχέση μέ αὐτά. Νά εἶναι μετρημένα καί συνετά, μέ σεβασμό καί κοσμιότητα. Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ συμπεριφορά μας ἦταν κοσμική, χωρίς ἴχνος πνευματικότητας, χωρίς ντροπή, χωρίς σεβασμό στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους. Ἡ πόλη μας, ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες, ἔδειχνε πρόσωπο παγανιστικό καί ὄχι ἐκκλησιαστικό.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλοῦσε σέ νηστεία καί οἱ χριστιανοί δέν σταμάτησαν τά κρεατικά, τήν πολυφαγία καί τήν πολυποσία.

Μᾶς καλοῦσε σέ προσευχή καί τά κοσμικά γλέντια ξεκινοῦσαν ἀπό τίς παραμονές τῶν ἑορτῶν καί μάλιστα πλησίον τῶν Ἱερῶν Ναῶν.

Μᾶς καλοῦσε σέ σεμνότητα καί ἁγνή συμπεριφορά καί πάρα πολλοί καί πολλές δέν γνώριζαν κἄν τήν ἔννοια τῆς λέξεως σεμνότητα.

Μᾶς καλοῦσε σέ οἰκονομία καί φιλανθρωπία, καί οἱ πάντες, ἐκτός ἐξαιρέσεων, σπαταλοῦσαν καί προκλητικά δέν σκέπτονταν τόν πλησίον ἄν εἶχε νά καλύψει τίς ἀνάγκες του, ἄν ὑπέφερε, ἄν πενθοῦσε.

Πέρασαν τόσοι ἐπισκέπτες ἀπό τήν πόλη μας. Δέν γνωρίζω ἄν τούς ὁδηγήσαμε νά ἐπισκεφθοῦν τούς ἱστορικούς Ἱερούς Ναούς. Νά προσκυνήσουν τίς ἅγιες εἰκόνες, νά μυρίσουν θυμίαμα, νά γευθοῦν ὀρθοδοξία. Πέρασαν, ἔμειναν, ἔφαγαν, ἤπιαν, ὅμως στόν τόπο μας δέν μοσχομύρισαν ἄρωμα ὀρθοδοξίας, εὐωδία πίστεως, παρουσία ἁγίων, χάδι τῆς Παναγιᾶς, γεύση τοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Τά λόγια μου αὐτά, ἀγαπητοί μου, δέν θά ἤθελα νά θεωρηθοῦν ἕνα δριμύ κατηγορῶ ἀλλά μία ἔκφραση λύπης καί πόνου, ἕνας στεναγμός μέ πολλή θλίψη. Ὅλα ὅσα ἀνέφερα θά μποροῦσα νά τά ὀνομάσω «πόρισμα ἰατροῦ μετά τήν ἐξέταση τῆς ἀκτινογραφίας». Ὡς ἱερέας καί πατέρας τῆς ἐνορίας, βλέποντας τήν «πνευματική ἀκτινογραφία» τῆς ἐνορίας αὐτῆς, διέκρινα αὐτούς τούς κακοήθεις ὄγκους, οἱ ὁποῖοι ἄν δέν ἀφαιρεθοῦν, ὅλο τό σῶμα (ἡ ἐνορία) θά ἀσθενήσει σοβαρά. Ὅσο καί νά θέλουμε νά κρύψουμε αὐτή τή νοσηρή πνευματική κατάσταση, τά προβλήματα τῆς πνευματικῆς ἀσθένειας θά γίνονται ὅλο καί πιό φανερά. Ἄν συνεχίσουμε νά ἐθελοτυφλοῦμε μπροστά σ’ αὐτή τήν ἀποστασία ἀπ’ τόν Θεό καί τά ἐπερχόμενα πνευματικά, κοινωνικά καί φυσικά ἐπακόλουθα, θά ἔλθει ἡ στιγμή πού θά πονέσουμε πάρα πολύ.

Ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία γνωρίζει τό εὐόλισθο τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καί γι’ αὐτό προτάσσει τό μεγάλο μυστήριο τῆς μετανοίας, τῆς ἀλλαγῆς, τῆς διορθώσεως. Ἄς βοηθήσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, τόν διπλανό του, τόν φίλο του, ὥστε νά ἐπιστρέψουμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί στήν ὑπακοή καί στήν τήρηση τοῦ ἁγίου θελήματός Του, γιά νά ζήσουμε τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μας πιό ἀνθρώπινα καί πιό κοινωνικά. Κυρίως, ὅμως, νά ἀξιωθοῦμε τῆς αἰώνιας μακαριότητας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε, αὐτός εἶναι καί ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας!

Εὔχομαι, οἱ ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας μας νά ἀποτελοῦν ἀφορμή γιά ἐπιπλέον ἁγιασμό μας.

Νά αὐξάνεται ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Θεό καί τούς ἁγίους Του.

Νά ἀναδεικνύεται, νά ζωογονεῖται περισσότερο ἡ θεανθρώπινη κοινωνία μας.

Μέ πόνο πολύ γιά τήν παροῦσα κατάσταση

καί πολλή ἐλπίδα γιά τήν ἀνατροπή της

ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Βασιλείου

ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ pdf