Ἐνορία Ἁγίου Νικολάου Σιάτιστας

Με εκκλησιαστική ευλάβεια πανηγύρισε το εξωκκλήσι του Αγίου Αχιλλείου, λίγο έξω από την Σιάτιστα, στη περιοχή «Μπάρα».

Την παραμονή Σάββατο 14 Μαΐου 2022, εψάλη ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και τελέσθηκε αρτοκλασία, από τους Ιερείς της Ενορίας του Αγίου Νικολάου π. Νέστορα και π. Προκόπιο.

Το πρωί της κυριωνύμου ημέρας, Κυριακή 16 Μαΐου 2022 της εορτής, εψάλη η ακολουθία του όρθρου και τελέσθηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου από τον Ιερέα π. Προκόπιο και στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό από τον π. Νέστορα με την παρουσία πιστών, που ευλαβούνται και τιμούν τον Άγιο Αχίλλειο.

Με λαμπρότητα εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου του θαυματουργού, προστάτου όλων των οδηγών, στο ομώνυμο εξωκκλήσι του Αγίου Χριστοφόρου, χτισμένο σε υψόμετρο 945 μέτρα δυτικά της Γεράνειας, στη Σιάτιστα.

Την Κυριακή το απόγευμα την 8^η Μαΐου 2022, τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας, από τους ιερείς της Ενορίας π. Νέστορα και π. Προκόπιο.

Το πρωί της κυριωνύμου ημέρας της εορτής, Δευτέρα 9 Μαΐου 2022, εψάλη η ακολουθία του Όρθρου και  Αρχιερατική πανηγυρική Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Αθανασίου συλλειτουργώντας με τους Ιερείς π. Νέστορα και π. Προκόπιο.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας του Αγίου Χριστοφόρου στους διαδρόμους του άλσους και γύρω από τον Ιερό Ναό. Στη συνέχεια τελέστηκε η Αρτοκλασία στο προαύλιο του Ιερού Ναού. Μετά τη διανομή του αντιδώρου και της αρτοκλασίας, η Εκκλησιαστική Επιτροπή προσέφερε στο κόσμο λουκούμια και μπισκότα.

Η Εκκλησιαστική Επιτροπή ευχαριστεί όλους εκείνους που βοήθησαν στον καθαρισμό του Ιερού Ναού, των εξωτερικών χώρων και του άλσους. Ας προσέχουμε όλοι μας, όσο είναι δυνατόν, να διατηρούμε όλους αυτούς τους χώρους καθαρούς και ευπρεπισμένους. Είναι σεβασμός στη φύση, που είναι δώρο του Θεού, είναι σεβασμός στον Θεό!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ 

                                                                                                      Μά­ϊ­ος 2022 

Ἕνα κάθε μήνα.

Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες!

Εἶ­χε πεῖ κά­πο­τε ὁ σο­φὸς Σο­λο­μών, χί­λια χρό­νια πρὸ Χρι­στοῦ: «οὔκ ἐ­στι πᾶν πρό­σφα­τον ὑ­πὸ τὸν ἥ­λιον» (Ἐκ­κλ. Α΄ 9), δη­λα­δή δέν ὑ­πάρ­χει κά­τι πού νά εἶ­ναι και­νούρ­γιο στήν ἀν­θρώ­πι­νη Ἱ­στο­ρί­α ἐ­πά­νω στή Γῆ. Ὅ­λα εἶ­ναι ἐ­πα­να­λαμ­βα­νό­με­να.

Ἕ­να ὅ­μως γε­γο­νὸς εἶ­ναι μο­να­δι­κό, ποὺ γιά πρώ­τη φο­ρά φά­νη­κε στή Γῆ: ἡ Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ! Ποι­ός πο­τέ νί­κη­σε τὸν θά­να­το; Κα­νέ­νας. Κι ἂν κά­ποι­οι στήν Πα­λαι­ὰ Δι­α­θή­κη ἀ­νέ­στη­σαν νε­κρούς, αὐ­τοὶ πά­λι πέ­θα­ναν. Ὁ Χρι­στὸς εἶ­ναι ὁ μό­νος πού ἀ­να­στή­θη­κε καὶ δέν πέ­θα­νε ξα­νά, ἀλ­λὰ συ­νε­χί­ζει νά ζεῖ στούς ἀ­τε­λεύ­τη­τους αἰ­ῶ­νες.

Ἡ Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ, ὅ­μως, δέν εἶ­ναι ἁ­πλῶς ἕ­να προ­σω­πι­κὸ γε­γο­νὸς τοῦ Χρι­στοῦ.
Εἶ­ναι ἕ­να γε­γο­νὸς ὅ­λης τῆς κτι­στῆς δη­μι­ουρ­γί­ας. Εἰ­δι­κό­τε­ρα ὅ­λης τῆς ἀν­θρω­πί­νης φύ­σε­ως. Ὡς γε­γο­νός λοι­πόν ὅ­λης τῆς ὑ­λι­κῆς κτί­σε­ως, εἶ­ναι καὶ γε­γο­νὸς τοῦ κα­θε­νός μας. Ὅ­τι, ἐ­φ’ ὅ­σον ἀ­να­στή­θη­κε ὁ νε­κρὸς Χρι­στός, θὰ ἀ­να­στη­θῶ καί ἐ­γώ, καὶ ἐ­σύ, καὶ ὁ κά­θε ἄν­θρω­πος! Ὅ­λοι οἱ ἄν­θρω­ποι θὰ γί­νουν ἄ­φθαρ­τοι καὶ ἀ­θά­να­τοι. Καὶ ἡ κτί­ση ὁ­λό­κλη­ρη θὰ γί­νει και­νούρ­για. Ἡ Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι γε­γο­νός. Δέν εἶ­ναι φι­λο­σο­φι­κὴ σκέ­ψη –οἱ φι­λό­σο­φοι δέν μπό­ρε­σαν νά φθά­σουν ὡς ἐ­κεῖ. Δέν εἶ­ναι φαν­τα­σί­α. Δέν εἶ­ναι ὡ­ραί­α ἰ­δέ­α. Εἶ­ναι σπαρ­τα­ρι­στὸ γε­γο­νός, ποὺ ἐκ­πλήσ­σει καὶ χα­ρο­ποι­εῖ τοὺς φρό­νι­μους ἀν­θρώ­πους.

Ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α μας γι­ορ­τά­ζει πα­νη­γυ­ρι­κὰ καὶ μὲ με­γα­λο­πρέ­πεια τὴν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ. Καὶ χαί­ρε­ται καὶ ἀ­γάλ­λε­ται καὶ κη­ρύτ­τει αὐ­τὸ τὸ τρι­σευ­λο­γη­μέ­νο γε­γο­νός. Ἐ­πὶ σα­ράν­τα ἡ­μέ­ρες κρα­τεῖ τὸν ἀ­πό­η­χο αὐ­τῆς τῆς γι­ορ­τῆς. Ἐ­πὶ σα­ράν­τα ἡ­μέ­ρες ψάλ­λει πολ­λὲς φο­ρὲς τὸν νι­κη­τή­ριο παιά­να, «Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη ἐκ νε­κρῶν, θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνή­μα­σι ζω­ὴν χα­ρι­σά­με­νος». Ἐ­πὶ σα­ράν­τα ἡ­μέ­ρες παύ­ει τοὺς ἄλ­λους χαι­ρε­τι­σμούς, καὶ οἱ Χρι­στια­νοὶ χαι­ρε­τί­ζουν ὁ ἕ­νας τὸν ἄλ­λον μὲ τὸ «Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη» – «Ἀ­λη­θῶς Ἀ­νέ­στη»!

Ἕ­νας με­γά­λος ἅ­γιος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ὁ ἅ­γιος Σε­ρα­φεὶμ τοῦ Σά­ρωφ, ἀ­πὸ τὴν πολ­λὴ χα­ρὰ του γιά τὸ γε­γο­νὸς τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τό γε­γο­νός τῆς ἀ­να­στά­σε­ως ὅ­λων τῶν ἀν­θρώ­πων κα­τὰ τή με­γά­λη ἡ­μέ­ρα τῆς Β΄ πα­ρου­σί­ας τοῦ Κυ­ρί­ου μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ἐ­πα­να­λάμ­βα­νε, ὡς χαι­ρε­τι­σμὸ κα­θη­με­ρι­νὸ μέ­χρι τὸ τέ­λος τῆς ζω­ῆς του στόν κα­θέ­να, τὸ «Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη, χα­ρά μου!». Ἤ­θε­λε νά με­τα­δώ­σει στόν κα­θέ­να αὐ­τό πού ἐ­κεῖ­νος ἔ­νι­ω­θε. Τὴν πί­στη του στό γε­γο­νὸς τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ τή βε­βαι­ό­τη­τα στό γε­γο­νὸς τῆς ἀ­να­στά­σε­ως τῆς δι­κῆς μας.

Ἀ­γα­πη­τοί μου Χρι­στια­νοί!

Καὶ τὰ δύ­ο αὐ­τὰ γε­γο­νό­τα εἶ­ναι πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Ὅ­ταν ζοῦ­με αὐ­τὴ τὴν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ἡ ζω­ὴ μας ἀλ­λά­ζει. Γί­νε­ται ζω­ὴ Χρι­στοῦ. Δέν ζοῦ­με πλέ­ον ἐ­μεῖς, ἀλ­λὰ ζεῖ μέ­σα μας ὁ Χρι­στός. Δέν ὑ­πάρ­χουν ἐν­το­λές. Δέν ὑ­πάρ­χουν ″πρέ­πει″. Δέν εἶ­ναι βα­ριὰ καὶ δύ­σκο­λη ἡ ἐν Χρι­στῷ ζω­ή. Ἀ­πο­μα­κρύ­νε­ται ὁ φό­βος, ἡ δει­λί­α, ἡ ἀ­γω­νί­α, τὸ ἄγ­χος, ἡ ἀ­πελ­πι­σί­α. Ὅ­λοι οἱ πι­στοὶ ζοῦ­με ἐν ἀ­γά­πῃ, «τῷ πνεύ­μα­τι ζέ­ον­τες, τῷ Κυ­ρί­ῳ δου­λεύ­ον­τες, τῇ ἐλ­πί­δι χαί­ρον­τες, τῇ θλί­ψει ὑ­πο­μέ­νον­τες….». (Ρωμ. ΙΒ΄ 12)

Εὔ­χο­μαι, ἀ­γα­πη­τοί μου Χρι­στια­νοί, τὸ γε­γο­νὸς τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ νά χα­ρά­ξει βα­θειά τὴν καρ­διά μας, νά ἀλ­λοι­ώ­σει τὸν νοῦ μας καὶ νά φθά­σου­με νά ζοῦ­με ὅ­λοι τὴν ἀ­να­στά­σι­μη ἐν Χρι­στῷ ζω­ή! 

Μὲ κά­θε εὐ­χὴ καὶ εὐ­λο­γί­α ἀ­να­στά­σι­μη

(†) Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ρος Βα­σί­λει­ος Λ. Βα­σι­λεί­ου