Ἐνορία Ἁγίου Νικολάου Σιάτιστας

Την μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Αντωνίου, του Μεγάλου Ασκητού της Ερήμου, πανηγύρισε και φέτος ο Ιερός Ναός του Αγίου Αντωνίου, στην ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας.

Την παραμονή Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022 τελέσθηκε ο Μέγας Αρχιερατικός Πανηγυρικός  Εσπερινός μετά αρτοκλασίας.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής, Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2022, εψάλη ο όρθρος και τελέστηκε πανηγυρικά η Θεία Λειτουργία.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας εψάλη ιερό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων, του μακαριστού Επισκόπου κυρού Αντωνίου και του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου.

Στον Ιερό αυτό Ναό, έχει καθιερωθεί να εορτάζονται και τιμούνται όλοι οι Όσιοι, οι παλαιότεροι και οι νεότεροι.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αντωνίου κτίσθηκε εκ βάθρων το 1959 με την συνδρομή πολλών ενταύθα και στην ξενιτειά Σιατιστέων, στο οικόπεδο που ήταν δωρεά του μακαριστού Ιωάννου Μιχ. Γκουτζιαμάνη.

«Ὤ! ὦ, Πά­τερ, Πά­τερ,

ὡς κα­λός σου ὁ δρό­μος!

ὡς ὅ­σιον τό μνη­μό­συ­νόν σου!

ὡς μα­κά­ριον τό ὑ­πό­μνη­μά σου!

ὅ­λος σύ φαι­δρός, ὅ­λος χα­ρί­εις!

Τίς σε ἰ­δών οὐκ ἠ­γά­πη­κε;

τίς δέ συν­τυ­χών οὐ γε­γλύ­καν­ται;

Μέ­μνη­σο ὡς τῆς ποί­μνης σου

κἀ­μοῦ τοῦ σοῦ υἱ­οῦ,

κἄν ἐ­λα­χί­στου καί ἐρ­ριμ­μέ­νου…»

(Ἁγ. Θε­ο­δώ­ρου Στου­δί­του, Ἐ­πι­στο­λαί, PG 99, 1199BC)

Το Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας, τελέσθηκε ο Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία  Λειτουργία, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Αθανασίου, πλαισιούμενος από του Ιερείς τις ενορίας, τον π. Νέστορα Γκουρομίσιο, τον π. Προκόπιο Διδίλη και τον Αρχιμανδρίτη π. Δημήτριο Ευθυμίου.

Πριν από την τέλεση του μνημοσύνου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. κ. Αθανάσιος αναφερέρθηκε στο πρόσωπο του πατρός Βασιλείου:

Ἡ το­πι­κή μας Ἐκ­κλη­σί­α, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, στή ση­με­ρι­νή ἡ­μέ­ρα, τι­μᾶ καί θυ­μᾶ­ται ἕ­ναν ἐρ­γά­τη τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου∙ ἕ­ναν ἄν­θρω­πο ὁ ὁ­ποῖ­ος θυ­σί­α­σε τά πάν­τα καί ἀ­νά­λω­σε τόν ἑ­αυ­τό του γιά τήν ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ πρῶ­τα ἀπ᾿ ὅ­λα καί με­τά γιά τήν ἀ­γά­πη τῶν ἀ­δελ­φῶν του. Εἶ­ναι ὁ πα­τήρ Βα­σί­λει­ος, ὁ κα­λός ἐ­φη­μέ­ριος αὐ­τῆς τῆς ἐ­νο­ρί­ας, πού ὅ­λοι θυ­μό­μα­στε μέ τίς κα­λύ­τε­ρες ἀ­να­μνή­σεις, γιά τόν ὁ­ποῖ­ο ὅ­λοι ἔ­χου­με νά ποῦ­με ἕ­ναν κα­λό λό­γο.

Πάν­το­τε ὁ ἄν­θρω­πος αὐ­τός ἀ­γα­ποῦ­σε πιό πο­λύ τόν Θε­ό ἀ­πό τόν ἑ­αυ­τό του. Πί­στευ­ε τόν Θε­ό καί λά­τρευ­ε τόν Θε­ό. Ὅ­πως ἀ­κρι­βῶς μᾶς τό πα­ρα­δί­δει ἡ ἁ­γί­α μας Ἐκ­κλη­σί­α. Καί τήν πί­στη του αὐ­τή –ἡ ὁ­ποί­α ἦ­ταν ζων­τα­νή, καυ­τή, ζε­στή, δυ­να­τή καί ὁ­λο­ζών­τα­νη– τήν ἔ­δει­χνε πρός ὅ­λους, μέ τόν λει­τουρ­γι­κό του χα­ρα­κτῆ­ρα. Λει­τουρ­γοῦ­σε συ­χνά, ἀ­πό ἀ­γά­πη του πρός τό ἱ­ε­ρό Θυ­σι­α­στή­ριο καί τίς ἀ­κο­λου­θί­ες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἀλ­λά καί ἀ­πό ἀ­γά­πη του πρός τόν ἄν­θρω­πο. Ἡ πί­στη χω­ρίς ἔρ­γα εἶ­ναι νε­κρή (Ἰ­ακ. 2, 20∙ 26). Ἡ δι­κή του ὅ­μως πί­στη ἦ­ταν ζων­τα­νή, καί τήν ἔ­δει­χνε πρός ὅ­λους μέ τά ἔρ­γα του∙ ὄ­χι μό­νο ἔρ­γα ἀ­γά­πης καί προ­σφο­ρᾶς, ἀλ­λά καί ἔρ­γα ζω­ῆς. Ἐ­φάρ­μο­ζε πρῶ­τα στόν ἑ­αυ­τό του τό Εὐ­αγ­γέ­λιο, καί με­τά αὐ­τό τό δί­δα­σκε στούς ἄλ­λους.

Ἀ­κού­σα­με, γιά πα­ρά­δειγ­μα, στό ση­με­ρι­νό ἀ­πο­στο­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα, πώς πρέ­πει ἐ­μεῖς οἱ χρι­στια­νοί, πού πι­στεύ­ου­με στόν ἀ­λη­θι­νό Θε­ό, ἡ ζω­ή μας νά ται­ριά­ζει μέ αὐ­τό πού πι­στεύ­ου­με. Πα­ρα­κα­λεῖ ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος ἡ ζω­ή μας νά εἶ­ναι ἠ­θι­κή, τό στό­μα μας νά εἶ­ναι κα­λό, για­τί ὁ Χρι­στός στό Εὐ­αγ­γέ­λιό Του μᾶς λέ­ει ὅ­τι ὅ­που εἶ­ναι ὁ θη­σαυ­ρός μας, ἐ­κεῖ εἶ­ναι καί ἡ καρ­διά μας (Ματθ. 6, 21).

Αὐ­τή ἦ­ταν καί ἡ δι­δα­σκα­λί­α τοῦ πα­τρός Βα­σι­λεί­ου. Ζοῦ­σε πρῶ­τα τήν ἠ­θι­κή ζω­ή, καί τή δί­δα­σκε καί στούς ἄλ­λους. Ζοῦ­σε πρῶ­τα τή ζω­ή τῆς φι­λαν­θρω­πί­ας καί τῆς εὐ­σπλα­χνί­ας, καί τή δί­δα­σκε καί στούς ἄλ­λους. Ζοῦ­σε πρῶ­τα ὅ­λο τό Εὐ­αγ­γέ­λιο, καί τό δί­δα­σκε καί στούς ἄλ­λους. Γι᾿ αὐ­τό καί ὀ­νο­μά­ζε­ται ἀ­κραιφ­νής, ἀ­λη­θι­νός καί γνή­σιος ἐρ­γά­της τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου. Σᾶς πα­ρα­κα­λῶ νά κρα­τή­σου­με αὐ­τό πού ἔ­λε­γε ὁ Κύ­ριος στόν ἐ­πί­σκο­πο τῆς Φι­λα­δελ­φεί­ας: «κράτ­τει ὅ ἔ­χεις» (Ἀ­ποκ. 3,11). Μήν ἀ­φή­νεις τήν καρ­διά σου ἀ­φύ­λα­κτη νά μπεῖ μέ­σα ὁ κό­σμος, δη­λα­δή τό κο­σμι­κό φρό­νη­μα, πού ἀ­πο­τε­λεῖ­ται ἀ­πό τρί­α ἄ­σχη­μα πράγ­μα­τα: τό ἐ­γώ, τήν πλε­ο­νε­ξί­α καί τήν ἀ­κα­θαρ­σί­α.

Αὐ­τό ἔ­λε­γε κα­θη­με­ρι­νά καί ὁ πα­τήρ Βα­σί­λει­ος. Κρά­τα αὐ­τό πού δι­δά­χτη­κες∙ αὐ­τό πού ἔ­χεις, τήν ἀ­νό­θευ­τη δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τήν ἱ­ε­ρά Πα­ρά­δο­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας∙ τόν δρό­μο τόν εὐ­θύ, πού τόν περ­πά­τη­σαν οἱ ἅ­γιοι ἄν­θρω­ποι, πρίν ἀ­πό μᾶς, καί κέρ­δι­σαν τόν Πα­ρά­δει­σο.

Γι᾿ αὐ­τό καί σή­με­ρα, πού εἶ­ναι τό ἐ­τή­σιο μνη­μό­συ­νο τοῦ κα­λοῦ αὐ­τοῦ ἐ­φη­με­ρί­ου, τοῦ πνευ­μα­τι­κοῦ μας πα­τέ­ρα, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­δω­σε πραγ­μα­τι­κά τή ζω­ή του καί κρά­τη­σε ὄρ­θια τήν Πα­ρά­δο­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἄς θυ­μη­θοῦ­με τή ζω­ή του. Ἄς ἀ­κο­λου­θή­σου­με πι­στά, ἄν δέν μπο­ροῦ­με τό πα­ρά­δειγ­μά του, του­λά­χι­στον τή δι­δα­σκα­λί­α του. Ἄς μεί­νου­με ὄρ­θιοι, ὥ­στε νά μήν πα­ρα­συ­ρό­μα­στε ἀ­πό τό κο­σμι­κό φρό­νη­μα. Δι­ό­τι πῶς θά τόν ἀν­τι­κρύ­σου­με ὅ­ταν φτά­σου­με ἐ­κεῖ πού εἶ­ναι τώ­ρα ὁ ἴ­διος; Θά πεῖ: Παι­δί μου, τί σοῦ ἔ­λε­γα τό­σα χρό­νια; τί σοῦ ἔ­μα­θα νά κά­νεις; Τώ­ρα για­τί δέν μπο­ρεῖς νά εἶ­σαι μα­ζί μου καί εἶ­σαι ἀλ­λοῦ;…

Μα­κά­ρι, εὔ­χο­μαι σέ ὅ­λους σας, νά εἴ­μα­στε ἐ­κεῖ πού εἶ­ναι ὁ πα­τήρ Βα­σί­λει­ος, στόν Πα­ρά­δει­σο, στόν θρό­νο τοῦ Θε­οῦ δί­πλα, μέ­σα στό φῶς, μέ­σα στήν ἀ­λή­θεια, μα­ζί μέ τούς Ἁ­γί­ους, μα­ζί μέ τούς Μάρ­τυ­ρες, μα­ζί μέ τούς Ὁ­σί­ους, μα­ζί μέ τούς Ἱ­ε­ράρ­χες, μα­ζί μέ τούς προ­η­γού­με­νους ἐ­φη­με­ρί­ους αὐ­τοῦ τοῦ Να­οῦ, πού ἔ­δω­σαν τή ζω­ή τους στόν Χρι­στό, μα­ζί μέ ὅ­σους ἀ­γω­νί­στη­καν ἐ­δῶ στή γῆ καί ἔ­δω­σαν τόν ἀ­γῶ­να τόν κα­λόν (Β΄ Τιμ. 4,7).

Αὐ­τό σᾶς τό εὔ­χο­μαι μέ­σα ἀ­πό τήν καρ­διά μου, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δερ­φοί. Ἄν δέν μπο­ροῦ­με νά μοι­ά­σου­με στόν πα­τέ­ρα Βα­σί­λει­ο, του­λά­χι­στον ἄς ἀ­κοῦ­με τά λό­για του καί ἄς τά ἐ­φαρ­μό­ζου­με πι­στά στή ζω­ή μας, γιά νά μπο­ρέ­σου­με καί ἐ­μεῖς νά ἀ­κού­σου­με τό «εὖ, δοῦ­λε ἀ­γα­θέ καί πι­στέ! ἐ­πί ὀ­λί­γα ἦς πι­στός, ἐ­πί πολ­λῶν σε κα­τα­στή­σω∙ εἴ­σελ­θε εἰς τήν χα­ράν τοῦ Κυ­ρί­ου σου» (Ματθ. 25, 21-23). Ἀ­μήν!

Στη συνέχεια ψάλλανε το μνημόσυνο του μακαριστού Πρωτοπρεσβύτερου π. Βασιλείου υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ Αθανάσιος μαζί με τους κληρικούς και τους πιστούς, μετέβησαν στον μνήμα τους πατρός Βασιλείου που φιλοξενείται στον αύλειο χώρο όπου και έψαλλαν τρισάγιο.

Στην έξοδο του Ιερού Ναού προσφέρθηκε σε όλο τον κόσμο:

• Δύο βιβλία το ένα «Προς Θεσσαλονικείς Α΄ Επιστολή Αποστόλου Παύλου» απομαγνητοφωνημένα μαθήματα του πατρός Βασιλείου που διανέμεται δωρεάν και μπορείτε να το προμηθευτείτε από το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο και το άλλο βιβλίο ήταν μια ευγενική προσφορά των εκδόσεων «Ορθόδοξος Κυψέλη» εις μνήμην του πατρός Βασιλείου για την τόσα χρόνια συνεργασία που είχαν.
• κόλυβο
• ένα κουτί με κεράσματα.

       

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ 

Ο πατήρ Βασίλειος γεννήθηκε στις 23/08/1950 στον Τύρναβο. Μέχρι τα 7 του χρόνια έζησε στον Τύρναβο και μετά στον Αμπελώνα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Το 1969 εισήχθη στην Ακαδημία Λαρίσης, από όπου και αποφοιτά το 1971. Το 1974 εισάγεται κατόπιν εξετάσεων στην ανωτέρα εκκλησιαστική σχολή Θεσσαλονίκης, από την οποία αποφοιτά το 1975. Το 1976 διορίζεται δάσκαλος στην Καλλιπεύκη Ολύμπου. Συνεχίζει ως δάσκαλος με μετάθεση στους Γόνους Λαρίσης, στον Ασπρόπυργο Ευρυτανίας, στην πόλη της Κοζάνης και τελικά, το 1982 στη Σιάτιστα.

Στις 28/8/1982 χειροτονείται διάκονος στο μοναστήρι της Παναγίας Μικροκαστρου και στις 31/10/82 ιερέας στην Σιάτιστα, στον Άγιο Νικόλαο, από το μακαριστό μητροπολίτη Αντώνιο Κόμπο. Έκτοτε ιερουργεί στην ενορία του Αγίου Νικολάου. Το 1983 αποφασίζει να σταματήσει να διδάσκει για να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην ενορία και στις δραστηριότητες της.

Από το 1976 είναι νυμφευμένος με την Σταυρούλα Μαραμή από τα Σέρβια Κοζάνης, γεννημένη το 1953, δασκάλα και εκείνη και νοσοκόμος. Αποκτούν επτά τέκνα, τον Λάμπρο, τον Αθανάσιο, τη Μαρία, την Αγλαΐα, το Νεκτάριο, την Ακυλίνα και την Ελένη.

Από την πρώτη στιγμή που έγινε διάκονος και στη συνέχεια, οργάνωσε το κατηχητικό έργο της ενορίας του Άγιου Νικολάου για παιδιά του Δημοτικού, του Γυμνάσιου και του Λυκείου, αλλά και για τους μεγάλους. Ξεκινά μαθήματα βυζαντινής μουσικής, οργανώνει εκδρομές, προβολές έργων επιστημονικών, ιστορικών και κοινωνικών. Δημιουργεί δανειστική βιβλιοθήκη και ενοριακό βιβλιοπωλείο. Κάθε Κυριακή ο πάτερ Βασίλειος κήρυττε τον θείο λόγο στο εκκλησίασμα. Εξομολογούσε χιλιάδες πιστούς, βοηθούσε και συμπαρίσταται στα προβλήματα τους. Από το 1989 ξεκινά το ραδιοφωνικό σταθμό της Μητροπόλεως, ο οποίος λειτουργεί σε 24ωρη βάση. Με την πρωτοβουλία του πατρός Βασιλείου και τις ενέργειες και την συνδρομή πολλών ενοριτών, χτίστηκε ο τελευταίος ιερός ναός του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ το 2000.

Μεριμνά για τη συντήρηση και τον καλλωπισμό όλων των ναών της ενορίας, ανοίγει δρόμους προς αυτούς με τη βοήθεια των ενοριτών του. Στο κοιμητήριο του Αγίου Νικάνορος, κατασκευάζει κτιστούς τάφους με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιταχύνεται σύντομη και επιτυχής αποσύνθεση.

Μεγάλο ενδιαφέρον δείχνει για το φιλανθρωπικό έργο της ενορίας. Από το 1989 συστήνει το φιλόπτωχο ταμείο στο οποίο συνδράμουν οικονομικά πάρα πολλοί ενορίτες και όχι μόνο. Το 1999 δημιουργεί ταμείο δανεισμού όπου ενορίτες που βρίσκονται σε έκτακτες ανάγκες δανείζονται χρηματικά ποσά και όταν μπορούν τα επιστρέφουν. Το 2012 δημιουργεί κοινωνικό παντοπωλείο στην ενορία με την συνδρομή των ενοριτών που προσφέρουν μικρές ποσότητες τροφίμων φρούτων κρεάτων τα οποία προσφέρονται σε οικογένειες που δυσκολεύονται οικονομικά. 

40 χρόνια αδιάλειπτης διακονίας,

40 χρόνια έσκυψε πάνω στα προβλήματα των πιστών της ενορίας, να συμβουλεύει να προστατεύει να βοηθά και να στηρίζει,

40 χρόνια τεράστια υπομονή.

Δικαίως θα του αποδώσουμε την προσωνυμία του ελεήμονος κληρικού.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Να έχουμε την ευχή του και να πρεσβεύει πάντοτε για όλους μας.

Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την εις Κύριο εκδημία του μακαριστού Μητροπολίτου μας Σισανίου και Σιατίστης κυρού Παύλου.

Την Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022, τελέσθηκε αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Σιάτιστας προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου & Σιατίστης κ,κ. Αθανασίου, πλαισιούμενος από τους Ιερείς της Μητροπόλεως μας.

Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας τελέσθηκε τρισάγιο επί του τάφου του Μακαριστού κυρού Παύλου.

Να έχουμε την ευχή του και να πρεσβεύει πάντοτε για όλους μας.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ 

Ἰανουάριος 2022

Ἕνα κάθε μήνα.

Ἡ οἰκουμένη ὅλη διέρχεται μία περίοδο, κατά τήν ὁποία ἡ ὁμαλή πορεία της μέσα στήν ἱστορία εἶναι διαταραγμένη. Βρίσκεται σέ μία ἐποχή ἔμπρακτης ἀμφισβήτησης καθιερωμένων δομῶν καί ἀξιῶν καί θεσμῶν καί ἰδανικῶν. Τά περισσότερα λειτουργοῦν ὄχι καλῶς. Ἡ λέξη ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται, γιά νά ἐκφράσει ὅλη αὐτή τήν ἀλλοπρόσαλλη καί μπερδεμένη κατάσταση στίς κοινωνίες, εἶναι ἡ κρίση.

Ἔχουμε κρίση στήν οἰκονομία, στήν ἐργασία, στή διοίκηση, στή δικαιοσύνη, στήν παιδεία, στήν οἰκογένεια, στίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους, στόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό, στίς διακρατικές καί διεθνεῖς σχέσεις. Κρίση παντοῦ.

Ζοῦμε τήν ἀποτυχία τοῦ ἀνθρωποκεντρικοῦ πολιτισμοῦ μας, ὁ ὁποῖος στηρίχθηκε μόνο στή λογική καί στή σοφία καί στή δύναμη τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπου κι ὅταν μπόρεσε, καπηλεύτηκε ἀξίες καί ἰδανικά, ἀκόμη καί τόν ἴδιο τό Θεό, στούς ἀδίστακτα ἰδιοτελεῖς σκοπούς του.

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ πολιτισμοῦ τῶν τελευταίων αἰώνων θέλησε νά ζήσει χωρίς Θεό. Πολέμησε τόν Θεό. Σκότωσε τό Θεό μέσα στήν ψυχή του. Δέν ἔχει Θεό. Εἶπε, ὅτι εἶναι ἕνα ἐξελιγμένο ζῶο, καί κατάντησε ἕνα ἄγριο κτῆνος.

Συμπεριφέρεται ἄγρια, ἄσπλαχνα, ὠμά καί παρανοϊκά. Στό ὄνομα τῆς εἰρήνης κάνει φονικότατους πολέμους καί δημιουργεῖ πρόσφυγες. Κόπτεται γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί καταπατᾶ τά δίκαια ἀνθρώπων καί λαῶν. Ἐμπορεύεται τή ζωή καί τήν ὑγεία, σκοτώνει τά ἀνυπεράσπιστα ἔμβρυα, γιά νά ζήσουν αὐτοί πού πρόλαβαν νά γεννηθοῦν. Μιλάει γιά ἐλευθερία καί ὑποδουλώνει τούς ἀνθρώπους σέ καταστροφικά πάθη ἤ κατασκοπεύει τούς πάντες μέ κάμερες καί μικροτσίπ ἐμφυτευμένα σέ διάφορα ἀντικείμενα, ἀκόμη καί στό σῶμα. Μιλάει γιά λιτότητα καί οἰκονομία, ἐνῶ ταυτόχρονα προβάλλει τήν ὑπερκατανάλωση. Ἀναζητᾶ τίς ἡδονές καί πεθαίνει ἀπ’ τό ἀλκοόλ, τά τσιγάρα, τά ναρκωτικά, τά ἀφροδίσια νοσήματα καί τίς παρά φύση σαρκικές πράξεις. Διατείνεται ὅτι αὔξησε τό μέσο ὄρο ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, καί προγραμματίζει τήν ἐξόντωση τῶν περισσοτέρων, γιά νά μπορέσουν νά ζήσουν οἱ λιγότεροι. Ζεῖ μέσα σέ φοβίες καί ἄγχη καί ἀγωνίες. Ζεῖ μέσα στίς καταθλίψεις, τίς ψυχώσεις καί σ’ ἕνα πλῆθος ψυχασθενειῶν. Ζεῖ μία ζωή χωρίς τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ζεῖ μία Βαβέλ.

Ὁ ὀρθολογιστής ἄνθρωπος, ὁ τεχνοκράτης, ὁ ὑλιστής, διέγραψε τόν παράδεισο τοῦ Θεοῦ, γιά νά κατασκευάσει τόν δικό του παράδεισο στή γῆ. Προσπάθησε, ἀγωνίσθηκε, πάλεψε. Ἔχυσε ἱδρώτα καί αἷμα. Τό ἀποτέλεσμα; Κατασκεύασε τήν κόλασή του. Καί αὐτή «ἡ κόλαση εἶναι ἡ παρουσία τῶν ἄλλων», ὅπως εἶπε ὁ σύγχρονος ὑπαρξιστής φιλόσοφος Sartr.

Καί ἔρχεται νά βγεῖ γιά ἄλλη μία φορά ἀληθινός ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, πού εἶπε: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. ΙΕ’ 6) Χωρίς ἐμένα δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα. Καί αὐτό γιατί; Διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Θεός ὁ ἀληθινός ὁ κτίστης καί δημιουργός του κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων. Καί μόνο δι’ Αὐτοῦ θά μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νά ζήσει ὡς πραγματικός ἄνθρωπος καί νά ἐπιτύχει τό σκοπό τῆς ὑπάρξεώς του, πού εἶναι ἡ θέωση, ἡ εὐτυχία, ἡ μακαριότητα ἐν τῷ Θεῶ.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. Ἡ’ 12) εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. ΙΑ’ 25) εἶναι «ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (Ἰω. Στ’ 35), τόν ὁποῖο ὅταν τρώγει ὁ ἄνθρωπος «ζεῖ εἰς τόν αἰῶνα» (Ἰω. Στ’ 58)

Εἶπε κάποτε ὁ Χριστός: «Ὅποιος μένει μέσα σέ μένα κι ἐγώ μέσα σ’ αὐτόν, αὐτός φέρει πολύ καρπό» (Ἰω. ΙΕ’ 5).

Ὁ κόσμος σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι πολύ φτωχός, εἶναι πολύ ἄρρωστος, πεθαίνει. Καί αὐτό, γιατί δέν ἔχει Αὐτόν πού καρποφορεῖ, Αὐτόν πού πλουτίζει τούς ἀνθρώπους καί τά πάντα, Αὐτόν πού ζωογονεῖ.

Ὅποιος βάζει τόν Ἰησοῦ Χριστό στή ζωή του, ζεῖ καί γεμίζει καί περισσεύει.

Δέν χρειάζεται νά σᾶς τό εὐχηθῶ γιά νά τόν βάλετε.

Ἡ ἐμπειρία τό ἐπιβεβαιώνει! Νά τό ἐπιχειρήσουμε!

Μέ κάθε εὐχή καί εὐλογία

(†) Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου

Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάσθηκαν τα Άγια Θεοφάνεια του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού στην Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας.

Το πρωί της εορτής 6 Ιανουαρίου 2022, εψάλη ο όρθρος των Θεοφανείων και στη συνέχεια την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Ιερέας του Ιερού Ναού π. Νέστορας.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε η ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού και όλοι οι πιστοί πέρασαν να φωτισθούν και να πάρουν Αγιασμό, να τον πιουν και να ραντίσουν τα σπίτια τους, τα χωράφια τους, τα ζωντανά τους και όλη την περιουσία τους.  Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, να πάρουν από ένα κομμάτι γλυκιάς πίτας, ως ευλογία, η οποία είναι προσφορά από τις γυναίκες της Ενορίας.

Ο Επιφανείς Άγιος Τριαδικός Θεός είθε να ευλογεί, να φωτίζει και να αξιώσει όλους της επουρανίου Βασιλείας Του.

Τη μνήμη του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ πανηγύρισε η ενορία του Αγίου Νικολάου στο ομώνυμο Ιερό Παρεκκλήσιο. Ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ είναι ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους Αγίους στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Είναι ο Άγιος της Αναστάσεως του Χριστού, των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και της χαράς.

Το Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2022, το απόγευμα εψάλη ο μέγας πανηγυρικός εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας. Την Κυριακή, 2 Ιανουαρίου, κυριώνυμο ημέρα της εορτής, τελέστηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Αθανασίου και συλλειτουργούντων των Ιερέων π. Νέστορος, π. Βασιλείου και του Διακόνου Αριστείδη. Κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας εκτέθηκε για προσκύνηση ένα τεμάχιο αγίου λειψάνου του Αγίου Σεραφείμ, το οποίο υπάρχει θησαυρισμένο στο Ιερό παρεκκλήσιο.

Πανηγυρικά εορτάστηκε η Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας τη μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου και την είσοδος στο νέο ενιαυτό της Χρηστότητος του Κυρίου. Το απόγευμα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός με αρτοκλασία. Μετά το τέλος του Εσπερινού, ο πρωτοπρεσβύτερος Ιερέας Νέστορας Γκουρομίσιος τέλεσε την καθιερωμένη κοπή Βασιλόπιτας.

Τελειώνοντας, ευχήθηκε σε όλους «Καλή Χρονιά και ευλογημένη».

H βασιλόπιττα, «έκρυβε» φλουριά και όσοι βρήκαν το φλουρί έλαβαν από ένα βιβλίο, ως συμβολικό δώρο από την Ενορία του Αγίου Νικολάου.

Το Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2021, εορτάσθηκε με λαμπρότητα  η μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας του ουρανοφάντορος, η κατά σάρκα Περιτομή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η είσοδος εις τον νέον ενιαυτό της χρηστότητος του Κυρίου.

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου από τον π. Νέστορα.

Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία τελέσθηκε η Δοξολογία επί τη ενάρξει του νέου έτους 2018.

Η Ιερείς της Ενορίας και οι Εκκλησιαστικοί Επίτροποι εύχονται σε όλους τους ενορίτες, να έχουμε μία καλή και ευλογημένη χρονιά!!!