ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ

                                                                                          Αὔγουστος 2021

Ἕνα κάθε μήνα

Ἀ­γα­πη­τοὶ Ἐ­νο­ρί­τες

Ὅ­λο καὶ πιὸ συ­χνὰ τί­θεν­ται με­τα­ξὺ μας τὰ ἐ­ρω­τή­μα­τα: Για­τί, ἄ­ρα­γε, ὑ­πάρ­χει τό­ση τα­ρα­χὴ στόν κό­σμο; Για­τὶ νά ὑ­πάρ­χει ἀ­συ­νε­νο­η­σί­α; Για­τὶ νά ὑ­πάρ­χουν ὅ­λες αὐ­τὲς οἱ συγ­κρού­σεις, μι­κρὲς ἤ με­γά­λες, σὲ προ­σω­πι­κὸ ἤ κοι­νω­νι­κὸ ἤ παγ­κό­σμιο ἐ­πί­πε­δο; Δέν βλέ­πουν οἱ ἄν­θρω­ποι τὸ κα­λό; τὴν ἀ­λή­θεια; τὸ σω­στό; τὸ ἠ­θι­κό; τὸ τί­μιο;

Ἀπ᾿ ὅ,τι φαί­νε­ται, μᾶλ­λον οἱ ἄν­θρω­ποι δέν βλέ­πουν. Εἶ­ναι σὰν νά ζοῦν σὲ βα­θὺ σκο­τά­δι, καὶ γι’ αὐ­τὸ οἱ συγ­κρού­σεις με­τα­ξὺ τους καὶ ἡ ποι­κί­λη ἀ­να­τα­ρα­χή. Λεί­πει, λοι­πόν, τὸ φῶς. Λεί­πει τὸ Φῶς, μὲ Φ κε­φα­λαῖ­ο. Λεί­πει ὁ Θε­ός. Γι’ αὐ­τὸ καὶ ὑ­πάρ­χει τὸ σκο­τά­δι. Τὸ πνευ­μα­τι­κὸ σκο­τά­δι.

Ἀ­γα­πη­τοί μου, δέν εἶ­ναι ἀ­λή­θεια ὅ­τι λεί­πει τὸ Φῶς. Τὸ Φῶς, ὁ Ἅ­γιος Τρι­α­δι­κὸς Θε­ός, εἶ­ναι παν­τα­χοῦ πα­ρών. Καὶ λάμ­πει, καὶ φω­τί­ζει. «Τὸ φῶς ἐ­λή­λυ­θεν εἰς τὸν κό­σμον» (Ἰ­ω­άν. Γ΄ 19) ση­μει­ώ­νει ὁ εὐ­αγ­γε­λι­στὴς Ἰ­ω­άν­νης. Ὁ Θε­ὸς Λό­γος ἦρ­θε στόν κό­σμο, ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος. Εἶ­ναι πα­ρών ὁ Θε­άν­θρω­πος Ἰ­η­σοῦς, καὶ λάμ­πει, καὶ φω­τί­ζει.

Τὸ πρό­βλη­μα δέν εἶ­ναι ἂν ἀ­που­σιά­ζει τὸ Φῶς. Τὸ Φῶς εἶ­ναι πα­ρόν καὶ λάμ­πει. Τὸ πρό­βλη­μα εἴ­μα­στε ἐ­μεῖς, ποὺ δέν βλέ­που­με τὸ Φῶς. Ἐ­μεῖς, ποὺ μπο­ρεῖ νά εἴ­μα­στε τυ­φλοὶ ἤ νά δη­μι­ουρ­γοῦ­με πα­ρα­πέ­τα­σμα σκο­τει­νό, γιά νά μὴν ἀ­φή­σου­με τὸ Φῶς νά ἔρ­θει. «Καὶ ἠ­γά­πη­σαν οἱ ἄν­θρω­ποι μᾶλ­λον τὸ σκό­τος πα­ρὰ τὸ φῶς» (Ἰ­ω­άν. Γ’ 19), ἀ­να­φέ­ρει θλιμ­μέ­να ὁ ἴ­διος Εὐ­αγ­γε­λι­στής, με­τα­φέ­ρον­τάς μας αὐ­τού­σια τὰ λό­για τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ.

Τὸ ἄ­κτι­στο φῶς τοῦ πάν­το­τε δο­ξα­σμέ­νου καὶ λάμ­πον­τος Χρι­στοῦ τὸ εἶ­δαν, ὅ­σο ἦ­ταν δυ­να­τόν, οἱ τρεῖς Μα­θη­τές, ὁ Πέ­τρος, ὁ Ἰ­ά­κω­βος καὶ ὁ Ἰ­ω­άν­νης, ἐ­πά­νω στό ὄ­ρος Θα­βώρ, ὅ­ταν αὐ­τοὶ με­τα­μορ­φώ­θη­καν καὶ ἔ­λαμ­ψαν καὶ ἄ­νοι­ξαν τὰ μά­τια τῆς ψυ­χῆς τους. Ἐ­κεί­νη τή στιγ­μή, ταυ­τό­χρο­να μὲ τὸ ὑ­περ­κό­σμιο θέ­α­μα, ἀ­κού­στη­κε καὶ ἡ ὑ­περ­κό­σμια φω­νὴ τοῦ Θε­οῦ Πα­τρός, ποὺ ἔ­λε­γε: «Αὐ­τός ἐ­στίν ὁ υἱ­ός μου ὁ ἀ­γα­πη­τός, ἐν ᾧ ηὐ­δό­κη­σα∙ αὐ­τοῦ ἀ­κού­ε­τε» (Ματθ. ΙΖ΄ 5)

Ἡ ἀ­πάν­τη­ση στά ἐ­ρω­τή­μα­τα δό­θη­κε:

Ἡ τα­ρα­χὴ στόν κό­σμο θὰ λεί­ψει μόνο ὅ­ταν οἱ ἄν­θρω­ποι δε­χθοῦν τὸ Φῶς, δε­χθοῦν τὸν Θε­ό, τὸν Θε­άν­θρω­πο Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό!

Ὅ­ταν ἀ­κού­σουν τὸν λό­γο Του!

Ὅ­ταν ἡ στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τί Του γί­νει στά­ση ὑ­πα­κο­ῆς.

Μὲ κά­θε εὐ­λο­γί­α καὶ εὐ­χή,

 (+) π. Βα­σί­λει­ος Λ. Βα­σι­λεί­ου