Την Κυριακή 25 Μαρτίου 2018 το απόγευμα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου τελέσθηκε ο εσπερινός της  αποδόσεως της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, ο οποίος είπε τα εξής:

«Σιγά – σιγά εκπνέει το χρονικό διάστημα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά το οποίο είχαμε πολλές ευκαιρίες, με ύμνους και αναγνώσματα, να βυθομετρήσουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε πράξη την ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου.

         Διαπιστώνουμε πως γεμίζουμε με πόνο για την χρεωκοπία και την αποτυχία μας σε όλα τα επίπεδα. Ο πόνος εκδηλώνεται με διάφορες μορφές: αφηρημάδα, απογοήτευση, μελαγχολία, ψυχολογικά προβλήματα. Συνειδητοποιούμε ότι ο πόνος συγκεντρώνει το νου του ανθρώπου πάνω του. Έλκει τον εσωτερικό άνθρωπο σε προσοχή.

          Το κακό ξεκινά από την πτώση του Αδάμ, που είναι σοβαρή. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέει πως, «η πτώση του ανθρώπου, του προκάλεσε μεγάλη ζημιά σε ψυχικό, διανοητικό και σωματικό επίπεδο».

          Ο νους σκοτίστηκε. Αντί να λούζεται στο φως του Χριστού, μπερδεύτηκε και ανακατεύτηκε με τη διάνοια, τα φαινόμενα και τα πάθη. Και προσπαθεί να βρει τον εαυτό του.

          Ο Αδάμ στην ερώτηση του Θεού, γιατί κρύφτηκε δεν ομολογεί την ευθύνη του αλλά θεωρεί υπεύθυνη την γυναίκα που του έδωσε ο Θεός, για την πτώση του.

          Στην άρνηση του Αδάμ να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του, βρίσκεται η κακοδαιμονία όλων των παθών. Ο Αδάμ γίνεται νάρκισσος και μισογύνης. Κάθε άνθρωπος αυτοεγκλωβίζεται σε ένα φαύλο κύκλο φιλαυτίας και ναρκισσισμού.

          Ο Θεός έκανε το απονενοημένο: έγινε αυτό που δεν ήταν, και ήρθε και μας συνάντησε.

          Από αυτό μπορούμε να πιαστούμε και να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της φιλαυτίας και ναρκισσισμού. Αν δεν ξεφεύγει ο άνθρωπος από αυτά τα δυο πάθη και τον εγωισμό, θα τον πνίξουν. 

          Με το Βάπτισμα μπολιαζόμαστε στο Σώμα του Χριστού. Με το χρίσμα λαμβάνουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Με τη Θεία Κοινωνία επιτυγχάνεται η συσσωμάτωση μας με το Σώμα του Χριστού.

          Όταν ο άνθρωπος ταπεινώνεται, πονάει για την αποτυχία του, τα μηδέν του. Η αποτυχία εγγράφεται στην καρδιά και αρχίζει να προσεύχεται. Ο νους ενώνεται με την προσευχή.

          Ο Μέγας Αντώνιος πίστευε πως, όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη είναι για τον Παράδεισο και μόνο αυτός για την Κόλαση. Φαίνεται λόγος σαλού αλλά έτσι προχωρά στην αγιότητα.

          Η Θεοτόκος είναι το μεταίχμιο Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, είναι η πύλη για να μπούμε στη σωτηρία. Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, κάθε τοπική Εκκλησία είναι ένα σώμα. Το κεφάλι είναι ο επίσκοπος, τα μάτια οι κληρικοί, μαλλιά και γένια οι μοναχοί, το υπόλοιπο σώμα οι λαϊκοί, η καρδιά είναι η Θεία Λειτουργία και αυχένας η Παναγία.

          Δια της Παναγίας ο Χριστός μάς συνάντησε, δια της Παναγίας ανεβαίνουμε στο Χριστό.

          Σε μάς του Έλληνες υπάρχει μια ιδιομορφία. Η Παναγία έχει ποτίσει τα ήθη και τα έθιμά μας. Τα σύνορα της πατρίδας, σύμφωνα με έναν μοναχό του Αγίου Όρους είναι Παναγιοσκέπαστα και Θεοτοκοφρούρητα.

          Αρκεί εμείς να μην διώξουμε τη χάρη με αμαρτίες, βλασφημίες, εκτρώσεις και ανωμαλίες. Η Παναγία είναι το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας και του προσωπικού βίου μας.

          Να ανοίξουμε χώρο στην καρδιά μας, να ταπεινωθούμε, να κλάψουμε πάνω από τον σάπιο Λάζαρο, που φέρει ο καθένας μας.

          Έτσι η καρδιά μας θα γίνει περιβόλι και θα ’ρθει ο Χριστός να κατοικήσει».