ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ 

                                                                                                               Ὀκτώβριος 2017

Ἕνα κάθε μήνα.

Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες,

Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας εἶχαν ἀσχοληθεῖ μέ τό σπουδαιότατο θέμα τῆς παιδαγωγίας τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων. Ἤθελαν νά τούς κάνουν πραγματικούς ἀνθρώπους, μέ σκέψη, μέ συναίσθημα, μέ βούληση, μέ ἰδανικά, μέ ἀξίες, μέ ἀρετές, μέ ὅ, τι ἀναδεικνύει τόν ἄνθρωπο ὡς ἄνθρωπο.

Ἤδη ἔχει ἀρχίσει ἡ νέα σχολική χρονιά καί ὅλοι ἔχουμε στείλει τά παιδιά ἤ τά ἐγγόνια μας στό σχολεῖο, γιά νά ἔλθουν σέ ἐπαφή μέ τή γνώση ὥστε νά μορφώσουν τόν ἑαυτό τους, καί καλά κάναμε.

Ὁ ἀρχαῖος ἱστορικός καί βιογράφος Πλούταρχος στό βιβλίο του «Περί παίδων ἀγωγῆς» σημειώνει ἕνα περιστατικό. «Κάποιος πατέρας πῆγε σ’ ἕνα διδάσκαλο, τόν Ἀρίστιππο, καί τόν ρώτησε πόσα χρήματα χρειάζεται γιά νά ἀναλάβει τήν ἐκπαίδευση τοῦ παιδιοῦ του, κι ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε, θέλω χίλιες δραχμές.    

Τότε ὁ πατέρας τοῦ εἶπε: Μήπως εἶναι ὑπερβολική ἡ τιμή πού ζητᾶς; Μέ τόσα χρήματα θά μποροῦσα νά ἀγοράσω ἕναν δοῦλο. Ὁ Ἀρίστιππος τοῦ ἀπάντησε: Τότε, λοιπόν, θά ἔχεις δύο δούλους. Καί τόν γιό σου καί αὐτόν πού θά ἀγοράσεις!»

Ἤθελε νά πεῖ ὅτι, ἄν δέν παιδαγωγηθεῖ κάποιος ἀπό τή μικρή του ἡλικία σωστά, δέν εἶναι δυνατόν νά γίνει ἀληθινός ἄνθρωπος.

Τό ἴδιο θά μπορούσαμε νά ποῦμε καί γιά τήν μόρφωση τοῦ νέου ἀνθρώπου καί γενικῶς τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ἀπό τήν πνευματική ἔποψη. Ἄν δέν ξεκινήσει ἀπό τή μικρή του ἡλικία νά μαθαίνει γιά τόν ἀληθινό Θεό, γιά τό ἅγιο θέλημά του, γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό, γιά τήν ἐνανθρώπησή του, γιά τόν σκοπό τῆς ἐνανθρώπησής του, γιά τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, ὅση καί νά εἶναι ἡ κοσμική μόρφωσή του, θά εἶναι ἐλλιπής καί στή συνέχεια βλαπτική.

Παρατηροῦμε, λοιπόν, ὅτι ὑπάρχουν δύο εἰδῶν μορφώσεις, μία κατά κόσμον καί μία κατά Θεόν. Ἡ κατά κόσμον μόρφωση χρησιμοποιεῖ ὡς μέτρο τῆς ἀλήθειας καί τῆς γνώσεως τόν ἄνθρωπο, σύμφωνα μέ τό ἰσχῦον ἀπόφθεγμα τοῦ σοφιστοῦ Πρωταγόρα, «Πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος», δηλαδή ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖ τό μέτρο τῆς ἀλήθειας καί τῆς γνώσεως. Ἡ κατά Θεόν μόρφωση χρησιμοποιεῖ ὡς μέτρο τῆς ἀλήθειας καί τῆς γνώσεως τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό. Θά μπορούσαμε, λοιπόν, νά τροποποιήσουμε τό ἀρχαῖο ἀπόφθεγμα, λέγοντας «Πάντων χρημάτων μέτρον Θεάνθρωπος». Ἡ πρώτη ἔχει ὡς βάση καί μέτρο τόν πεπερασμένο ἄνθρωπο, μέ τήν ὅση δύναμη, τήν ὅση εὐφυΐα, τήν φθορά, τά λάθη, τά πάθη, τόν θάνατο. Ἡ δεύτερη ἔχει ὡς βάση καί μέτρο τόν ἄπειρο Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, μέ τήν ἄπειρη δύναμη, τήν ἄπειρη σοφία, τήν Ἀλήθεια, τήν ἀφθαρσία, τήν ἀθανασία, τήν αἰωνιότητα. Ἡ διαφορά εἶναι τεράστια, ὅσο τό πεπερασμένο μέ τό ἄπειρο.

Ὅταν μιά κοινωνία ἤ ὁ κόσμος ὁλόκληρος ξεκινᾶ μέ τά ἀδύναμα καί πενιχρά καί περιπλεγμένα δεδομένα τῆς φιλοσοφικῆς θέσεως «Πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος», ἡ πορεία καί ἡ ἀπόληξη εἶναι προδεδικασμένη νά εἶναι πενιχρή καί καταστροφική. Εἶναι ἀδύνατον ἕνα συγκεχυμένο καί πεπερασμένο ὄν, ὁ ἄνθρωπος, νά φέρει ἀποτελέσματα τέλεια καί διαχρονικά. Ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό μόνη της εἶναι ἀνεπαρκής νά βοηθήσει τόν ἑαυτό της. Ἀφοῦ ἀπαρτίζεται ἀπό πολλά ἀτελῆ καί ἀσθενῆ, μπερδεμένα καί ἀντικρουόμενα πρόσωπα, αὐτοαναιρεῖται καί αὐτοκαταστρέφεται. Εἶναι φανερό, λοιπόν, ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα ἐμπεριέχει τή φθορά καί τό πέρας, σέ ἀντίθεση μέ τόν Θεό πού εἶναι ἡ Ζωή καί ἡ αἰωνιότητα.

Ἐφόσον ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶναι κτίσμα, δέν εἶναι αὐθύπαρκτη, ἄρα δέν εἶναι ἱκανή νά συντηρήσει οὔτε πολύ περισσότερο νά σώσει τόν ἑαυτό της. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, πού τόν δημιούργησε μέ ἀγάπη καί σοφία καί ζωή καί σχέδιο καί προορισμό. Ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά γνωρίζει οὔτε ποιός τόν δημιούργησε οὔτε τό σχέδιο οὔτε τόν σκοπό του, ἄν δέν τοῦ τά φανερώσει ὁ Δημιουργός του. Ὁ ἄνθρωπος μόνο ὑποθέσεις μέσα σέ βαθύ σκοτάδι μπορεῖ νά κάνει. Καί ἔχει κάνει ἄπειρες τέτοιες ὑποθέσεις, ὅσες εἶναι καί οἱ φιλοσοφικές – θρησκευτικές – κοινωνικές – ἐπιστημονικές – ἰδεολογικές θεωρίες ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Ἀκόμη καί ὁ καθένας μπορεῖ νά κάνει τέτοιες ὑποθέσεις.

Ὅμως, πῶς θά ἱκανοποιήσει τήν ἐπιθυμία του γιά τήν ἀλήθεια περί ὅλων αὐτῶν; Πῶς θά ζήσει τήν προσωπική καί κοινωνική ζωή του; Πῶς θά γνωρίσει καί θά πραγματώσει τόν σκοπό τῆς ὑπάρξεώς του; Πῶς θά διορθώσει τά λάθη του; Ἀπό ποῦ θά ἀντλήσει τή δύναμη καί τήν θέληση γιά νά τά ἐπιτύχει ὅλα αὐτά; Πῶς θά εὐχαριστήσει τόν Δημιουργό του; Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ καί ὑπάρχει μέσα σέ μία βαθειά ἄγνοια. Καί ψάχνει νά βρεῖ ἀπαντήσεις.

Ἔρχεται ἡ κοσμική σοφία μέ σκοπό νά γεμίσει αὐτό τό κενό καί νά ἱκανοποιήσει αὐτά τά ἀδήριτα ἐρωτήματα. Καί ἐπειδή δέν μπορεῖ νά ἔχει τήν Ἀπάντηση, γι’ αὐτό καί ἔχουμε ἄπειρες ἀπαντήσεις. Ὅλο αὐτό τό πλῆθος τῶν ἀπαντήσεων ἔχει δημιουργήσει τό πλῆθος τῶν θρησκειῶν καί τῶν φιλοσοφιῶν, τό πλῆθος τῶν θεωριῶν καί ἀπόψεων. Ὅλα αὐτά, ὅμως, δέν γεμίζουν τό κενό τοῦ ἀνθρώπου, δέν τόν χορταίνουν.

Τήν Ἀλήθεια καί τίς ἀπαντήσεις, γιά ὅλα ὅσα ἀπασχολοῦν τήν ἀνθρωπότητα, μπορεῖ νά τά ἔχει μόνο ὁ δημιουργός τῶν πάντων, ὁ Θεός. Αὐτός μπορεῖ νά μᾶς ἀπαντήσει γιά ὅλα ὅσα Αὐτός δημιούργησε. Γιά τήν ὕπαρξή τους, γιά τόν σκοπό τῆς ὑπάρξεώς τους, γιά τίς σχέσεις μεταξύ τους. Αὐτός μπορεῖ νά μᾶς ἀπαντήσει γιά τήν ἀρχή τῶν ὄντων, γιά τή φθορά τους, γιά τήν παροῦσα κατάσταση, γιά τή μέλλουσα, γιά τήν ὕλη, γιά τά πνεύματα, γιά τόν χρόνο καί τήν αἰωνιότητα, γιά τόν ἑαυτό του, καί γιά τήν αἰώνια καί ἔνδοξη καί μακάρια Βασιλεία του.

Αὐτός ὁ Θεός, ὁ δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου, δύο χιλιάδες χρόνια πρίν ἔγινε ἄνθρωπος, εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γιά νά δώσει ἀπαντήσεις σ’ ὅλα τά ἐρωτήματά μας, νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν ἄγνοια, ἀπό τήν φθορά καί τόν θάνατο. Ἦλθε νά μᾶς χαρίσει τήν Ἀλήθεια, τήν ἀφθαρσία καί τήν αἰώνια μακάρια ζωή κοντά του. Εἶναι ὁ μόνος πού μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα εἶπε: «Ἐγώ εἰμί ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή» (Ἰωάνν. ΙΔ΄ 6) καί «γνώσεσθε τήν Ἀλήθειαν καί ἡ Ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάνν. Η΄ 32)

Ἡ κοσμική γνώση καί σοφία, τό βλέπουμε καθημερινά, ἔχει ἀποτύχει. Γεννᾶ ἀνθρώπους μέ πολλή γνώση, πού γίνονται ἀτομιστές, σκληροί, ἄδικοι, ἐκμεταλλευτές, ἀφιλάνθρωποι, ἀνήθικοι, ἀφύσικοι, ἀδίστακτοι, γεμάτοι πάθη.

Ἡ ἔνθεη ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ γνώση καί σοφία, διαχρονικά, γεννᾶ ἀνθρώπους ἁγίους, ταπεινούς, φιλάνθρωπους, δίκαιους, σεμνούς, εἰρηνικούς, γεμάτους ἀρετές.

Αὐτή τήν ἔνθεη γνώση προσπαθεῖ ἡ ἐνορία μας νά τήν κάνει γνωστή σέ ὅλους τούς ἐνορίτες καί ἰδιαίτερα στά παιδιά καί στούς νέους. Μέ τά λειτουργικά κηρύγματα, τίς ἑσπερινές ὁμιλίες, τά κατηχητικά μαθήματα, τίς ποικίλες ἐκδηλώσεις, τά φυλλάδια, τά περιοδικά καί τά βιβλία πού μέ πολλή ἀγάπη μοιράζονται κάθε φορά δωρεάν.

Σέ λίγες ἡμέρες ξεκινοῦν τά μαθήματα στίς κατηχητικές συντροφιές στό Ἐνοριακό Πνευματικό Κέντρο καί οἱ ἑσπερινές ὁμιλίες στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ἄν θέλουμε νά μάθουμε τήν Ἀλήθεια καί νά μορφωθοῦμε ἐν Χριστῷ, νά εἴμαστε ἐπιμελεῖς καί γεμάτοι ἐνδιαφέρον γιά ὅ, τι πνευματικό. Καιρός νά δείξουμε προθυμία καί φιλότιμο!

Μέ κάθε εὐχή καί εὐλογία

γιά τή νέα κατηχητική περίοδο

ὁ πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου

ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017 (pdf)