Την μνήμη του Αγίου Αχιλλείου αρχιεπισκόπου Λαρίσης, εορτάζει την 15η Μαΐου  η Αγία μας Εκκλησία.

Στην Ενορία του Αγίου Νικολάου πανηγυρίζει λαμπρά το εξωκλήσι του Αγίου Αχιλλείου λίγο έξω από την Σιάτιστα, στο δρόμο που οδηγεί προς την πόλη της Κοζάνης.

Την παραμονή της εορτής, Κυριακή 14η Μαΐου 2017, στον φερώνυμο Ιερό Ναό τελέσθηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός και αρτοκλασία από τους Ιερείς της Ενορίας π. Βασίλειο και π. Νέστορα.

Μετά το πέρας της Ακολουθίας του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος του Αγίου πέριξ του Ναού.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής τελέσθηκε η Ακολουθία του Όρθρου και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία από τους Ιερείς της Ενορίας και τον Διάκονο της Μητροπόλεως Προκόπιο.

Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος στο κήρυγμά του ανέφερε ότι:

«Οι Άγιοι αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως είναι, όχι όπως φαίνονται αλλά όπως είναι. Βλέπουνε καθαρά. Είναι αυτοί που λέμε, οι νηπτικοί Άγιοι. Έχουνε αυτή τη νήψη, αυτή την καθαρότητα της καρδιάς, αλλά και την καθαρότητα του νοός, αλλά και την καθαρότητα όλων των αισθήσεων, των πνευματικών και των υλικών, οπότε βλέπουνε καθαρά, όπως είναι, τα πράγματα.

Την ανθρωπότητα εμείς μπορεί να τη βλέπουμε ως μάζα. Μπορεί να τη βλέπουμε ως ένα σύνολο ανθρώπων ή να τη βλέπουμε σαν μία κοινωνία, μια παρέα, μια συντροφιά. Δεν είναι κάτι τέτοιο. Διότι άμα βλέπουμε την ανθρωπότητα ως μάζα, τότε χάνεται η προσωπικότητα των ανθρώπων. Μαζοποιούμε τους ανθρώπους, το λέμε, και είναι κάτι το πολύ υποτιμητικό…

Οι πατέρες της Εκκλησίας μας βλέπουν ολόκληρη την ανθρωπότητα, από τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, μέχρι και τον τελευταίο άνθρωπο που θα γεννηθεί επάνω στη γη και θα τελειώσει τότε ο κόσμος, όλη την ανθρωπότητα, όλους τους ανθρώπους τους βλέπουν ως ένα σώμα. Ως μία σύνδεση όλων των ανθρώπων, η οποία είναι ζωντανή. Ως μία ενότητα ζωντανή. Και είμαστε όλοι ζωντανοί, είτε έχουμε γεννηθεί, είτε έχουμε πεθάνει, είτε δεν έχουμε γεννηθεί ακόμα. Μιλάμε για όλο το σύνολο της ανθρωπότητας….

Ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος είναι ο πρώτος καθαρός και νηπτικός, λέει: «όταν πάσχει ένα μέλος, συμπάσχουν όλα τα μέλη, συμπάσχει ολόκληρο το σώμα».

Γι’ αυτό και οι Άγιοι Πατέρες έψαξαν και είδαν ότι όλοι οι άνθρωποι, η ανθρωπότητα ολόκληρη, πάσχει κυρίως από τρία αίτια. Το πρώτο αίτιο είναι η πτωχεία, το δεύτερο είναι η αρρώστια και το τρίτο είναι η αμαρτία. Και γι’ αυτό, εργάστηκαν πάνω σ’ αυτά τα τρία, την πτωχεία, την αρρώστια και την αμαρτία.

Για την πτωχεία άσκησαν την αρετή της ελεημοσύνης ούτως ώστε να μην έχει ο ένας παραπάνω και άλλος παρακάτω… Για τον εαυτό τους δεν κρατούσαν τίποτα και έκαναν ελεημοσύνη, και βοηθούσαν όλους εκείνους, για να χτυπήσουν έτσι τη φτώχεια.

Για την αρρώστια έκαναν προσευχές, έκαναν νηστείες, έκαναν αγρυπνίες, ούτως ώστε να παρακαλούν το Θεό να γιατρεύει τους ανθρώπους και έκαναν πάρα πολλά θαύματα.

Για την αμαρτία χρειάζεται κάτι άλλο. Να έχω μία ορθή γνώση περί του Θεού, διότι μόνο ο αληθινός Θεός είναι Εκείνος, ο οποίος θα μου πάρει την αμαρτία. Αν απευθύνομαι λαθεμένα προς τον Θεό ή προς λάθος Θεό, σ’ ένα ανύπαρκτο Θεό, ασφαλώς και δεν θα επιτύχω τίποτα. Γι’ αυτό και ασχολήθηκαν και αγωνίστηκαν περισσότερο, για να αποκτήσουν, να γνωρίσουν την αλήθεια περί του Θεού. Γι’ αυτό έκανα διάφορες τοπικές συνόδους και μετά έκαναν και οικουμενικές συνόδους, ούτως ώστε να κατατροπώσουν τα διάφορα ψεύδη και τις διάφορες πλάνες περί του Θεού, απ’ όλα αυτά που έλεγαν οι διάφοροι αιρετικοί…

Οι Άγιοι, μέσα από την Αγία Γραφή και μέσα από την προσευχή τους και από το Θείο φωτισμό, έβλεπαν ακριβώς ποιος ήταν ο αληθινός Θεός και ήθελαν να το διακηρύττουν αυτό και να το ομολογούν αυτό και να το γνωρίσουνε όλοι οι άνθρωποι.

Οπότε όταν προσευχόμαστε σε ένα λάθος Θεό, όταν απευθυνόμαστε λάθος προς το Θεό, τότε ασφαλώς δεν θα υπάρχει και καμία ανταπόκριση, δηλαδή δεν υπάρχει σωτηρία… Οι αιρετικοί απευθύνονται σε λάθος Θεό… Οι Άγιοι μελετώντας την Αγία Γραφή, προσευχόμενοι στο Θεό, για να έχουν αυτή τη νήψη, αυτή την καθαρότητα, αυτή τη γνώση την αποκάλυψη από το Θεό, είδαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός Λόγος ο οποίος έγινε άνθρωπος. Και αυτό το διεκήρυτταν παντού, και αυτά τα δόγματα έστησαν μέσα στις Οικουμενικές Συνόδους. Δεν είπαν κάτι δικό τους. Δεν είναι ιδεολογία η πίστη μας, δεν είναι φιλοσοφία αλλά την αποκάλυψη που είχαν από το Θεό αυτήν ομολόγησαν και αυτήν κατέγραψαν. Γι’ αυτό και η λάθος προσευχή, η λάθος στάση μας προς τον Θεό είναι βλασφημία. Οπότε όταν κάποιος δεν απευθύνεται σωστά απέναντι στο Θεό όχι μόνον δεν λαμβάνει τη σωτηρία, δεν λαμβάνει την άφεση των αμαρτιών αλλά και καταδικάζεται περισσότερο.

Γι’ αυτό και όλοι οι αιρετικοί, δεν ομολογούν σωστά όλα αυτά τα οποία οι Πατέρες μας έχουνε συμφωνήσει στις μεγάλες αυτές Οικουμενικές Συνόδους. Θέλουν τώρα τελευταία, με τον λεγόμενο Οικουμενισμό, με την Παγκοσμιοποίηση, με όλα αυτά, λένε: «όλοι σε ένα Θεό λατρεύουμε». Ναι, Ένας είναι ο Θεός, αλλά ποιος είναι αυτός ο Θεός; 

Γι’ αυτό πρέπει να θυμούμαστε αυτά τα δύο:

Πρώτον, να γνωρίζουμε την αλήθεια περί του Θεού και να την πιστεύουμε, να την αποδεχόμαστε,

και δεύτερον να έχουμε την αντίληψη, την αίσθηση του σώματος της ανθρωπότητας, οπότε όλοι να συναντιλαμβανόμαστε τους άλλους, να μην κοιτάμε μόνο το άτομό μας, τον εαυτό μας, αλλά και όλους τους άλλους, όπως έπραττε ο Άγιος Αχίλλειος».