Με κατάνυξη τελέσθηκε την Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017 η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας, έμπροσθεν της Ιεράς θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας Ελεούσας, της Ιεράς Μονής Μικροκάστρου, από τους Ιερείς της Ενορίας π. Βασίλειο και π. Νέστορα.

Πολλοί ήταν οι πιστοί που παρακολούθησαν την κατανυκτική ακολουθία, προσευχόμενοι στην Υπεραγία Θεοτόκο και ψάλλοντες το »Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια».

Προ του τέλους της Ακολουθίας του Ακαθίστου, ο π. Βασίλειος κήρυξε τον θείο λόγο, αναφερόμενος στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.

«Η Θεοτόκος», είπε, «για τον υμνογράφο, είναι τα πάντα και προσφέρει τα πάντα. Και για την εποχή μας, τη βουτηγμένη μέσα στον πόνο και τη θλίψη, μέσα στη κατήφεια και την στενοχώρια, το άγχος και την αγωνία, η Θεοτόκος είναι αυτή που προσφέρει τη χαρά. Αυτό που λείπει από τον κόσμο. Ο μέγας Αρχάγγελος Γαβριήλ αναφωνούσε πανηγυρικά: «Να χαίρεσαι συ Θεοτόκε που δέχθηκες μέσα σου τη χαρά όλου του κόσμου, τον Ιησού Χριστό, και είσαι δοχείο της χαράς. Μέσω αυτής της χαράς θα καταργηθεί η κατάρα που πήρε η πρόγονός μας Εύα για την παρακοή της».

Ο χριστιανισμός είναι η αποκάλυψη της χαράς. Πριν ακόμη ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πει το Ευαγγέλιο στη Θεοτόκο, της λέγει να χαίρεται. «Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά Σού».

Ο κόσμος, ο προ Χριστού και ο έξω από το Χριστό, δεν έχει χαρά. Γι’ αυτό, το πρώτο που λέγει ο Αρχάγγελος είναι το «Χαίρε», δηλαδή να έχεις χαρά.

Και το μήνυμα ποιο είναι; Ο Θεός θα γίνει άνθρωπος, να σώσει τον άνθρωπο. Να τον λυτρώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Είναι το ευ – άγγελμα, το ευαγγέλιο, ο ευαγγελισμός.

Και γεννιέται, συλλαμβάνεται στη μήτρα, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι η χαρά του κόσμου, και δίνει τη χαρά στον κόσμο. Δίνει, όμως, τη δική του χαρά. Κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου λέει στους μαθητές του: «Ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή», «και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών»

Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για τη χαρά, γι’ αυτό και την αναζητά. Και μπορεί να την βρει. Τις πιο πολλές φορές, όμως, την αναζητά σε λανθασμένα μονοπάτια. Την αναζητά στη γνώση, στις ηδονές, στις απολαύσεις, στη διαστροφή, στον πλούτο, στη δόξα, στη φήμη, στην εξουσία. Στο καινούργιο ρούχο, αυτοκίνητο, σπίτι, στην επιτυχία. Και αντί της χαράς βρίσκει πολλές φορές τη θλίψη, τη στενοχώρια, την απογοήτευση. Βρίσκει τον Άδη, την κόλαση.

Ενώ αντιθέτως, ο άνθρωπος μπορεί να βρει τη χαρά ακόμη και μέσα στη θλίψη και στον πόνο, στην αρρώστια ή στη φτώχεια, στα προβλήματα, στον διωγμό, στη φυλακή, στα βασανιστήρια. Το βλέπουμε αυτό, διαβάζοντας τους βίους των αγίων μαρτύρων. Ο Απόστολος Παύλος μέσα από τη φυλακή της Ρώμης, ενώ είναι μελλοθάνατος, φωνάζει στους Φιλιππησίους: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. Πάλιν ερώ, χαίρετε».

Ο άνθρωπος δεν βρίσκει τη χαρά μέσα στον κόσμο ούτε στη ζωή του, επειδή η χαρά δεν είναι κοσμικό πράγμα. Η χαρά είναι δώρο, είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.

Δεν υπάρχει μέσα μας, ούτε ο κόσμος μπορεί να μας τη δώσει. Είναι άκτιστη ενέργεια του Θεού και αναπαύεται στους καθαρούς και ταπεινούς, όπως ήταν η Θεοτόκος, η οποία και έγινε «χαράς δοχείον» και προσφέρει και σ’ εμάς χαρά απ’ τη χαρά της.

Η χαρά δεν είναι ένα απλό συναίσθημα. Είναι ο Χριστός! Είναι πρόσωπο. Όπως και η αγάπη δεν είναι συναίσθημα αλλά πρόσωπο, ο Χριστός! Αυτός λείπει απ’ την ανθρωπότητα. Ο Χριστός λείπει, και γι’ αυτό δυστυχεί και καταντά κόλαση. Όταν ο Χριστός είναι παρών, το πρόσωπο της γης αλλάζει, οι κοινωνίες ευημερούν, τα πρόσωπα των ανθρώπων χαίρονται. Γίνονται τα πάντα Βασιλεία Θεού.

Η Θεοτόκος έλαβε τη χαρά, κατέχει τη χαρά και προσφέρει τη χαρά. Δεν είναι μακρυά μας. Μπορούμε να τη ζητήσουμε. Θα μας τη δώσει. Η χαρά είναι ο Χριστός!»