Το βράδυ της Τετάρτης της Α΄ Εβδομάδος των Νηστειών, 1 Μαρτίου 2017, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος τέλεσε την πρώτη Θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας με τους Ιερείς της Ενορίας π. Βασίλειο και π. Νέστορα, και τον Διάκονο Προκόπιο.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων ο Σεβασμιώτατος ανάφερε στο κήρυγμά του ότι, «αυτό που μένει σε μας, είναι να καταλάβουμε ότι, το κέντρο της ζωής μας, η ζωή της ζωής μας, πρέπει να είναι η Θεία Λειτουργία και η Θεία Κοινωνία. Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, αρκεί να έχουμε μετάνοια, αρκεί να λέμε «ελέησόν με ο Θεός, ελέησόν με», αρκεί να φωνάζουμε στην ψυχή μας «ανάστα, τι καθεύδεις, το τέλος εγγίζει ανάνηψον, ξύπνα». Και τότε, το ξέρουμε από εκείνον τον ληστή, που πάνω στο Σταυρό είπε, «ο Θεός ιλάσθητί μοι», και ο Θεός του είπε από αυτή τη στιγμή είσαι μαζί μου στον Παράδεισο.

Πιο σοφός από μας ήταν ο ληστής. Εμείς δυσκολευόμαστε να ζητήσουμε το έλεος του Θεού και μερικές φορές, όταν παραβαίνουμε το θέλημά του μας, είναι ακόμα πιο δύσκολο, γιατί ο διάβολος μας βάζει την ντροπή και μας λέει: Καλά, εσύ προηγουμένως αμάρτησες και τώρα λες, «Κύριε ελέησον»; Τι μας λένε όμως οι Πατέρες της Εκκλησίας; Ακόμα και την ώρα που αμαρτάνεις, πες «Κύριε ελέησον». Αλλά, βλέπετε, ο διάβολος μας βάζει την ντροπή, «με τι μούτρα να πάω»; Αλλά αυτό δεν είναι του Θεού. Αυτό δεν είναι ταπείνωση. Αυτό είναι διαστροφή. Το λέμε, το είπε ο Δαβίδ πριν από μας, «σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα..». Κι όμως, ο Δαβίδ παρά τη μεγάλη του αμαρτία, τη διπλή αμαρτία, είναι Άγιος και τιμάται ως Άγιος, και ο Θεός του έδωσε τη χάρη του, και έγινε ένας μεγάλος ποιητής και προφήτης, επειδή μετάνιωσε. Και ο Θεός δεν του αρνήθηκε, δεν του έκανε μούτρα ο Θεός, δεν του έθεσε προϋποθέσεις, επειδή ο Δαβίδ έκλαψε για την αμαρτία του, επειδή ζήτησε το έλεος του Θεού.

Γι αυτό, λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, εκμεταλλευτείτε αυτή τη Μεγάλη Σαρακοστή, για να σκεφτείτε, να προβληματιστείτε, να καταλάβετε, να ταπεινωθείτε, να εξομολογηθείτε, να κοινωνείτε όσο μπορείτε πιο τακτικά και να ζητάτε το έλεος του Θεού. Και μην σας περάσει ποτέ από το μυαλό, ότι είσαστε οι καλοί, επειδή κοινωνήσατε. Να χαίρεστε και να κλαίτε μαζί, που κοινωνάτε. Να χαίρεστε, γιατί ο Θεός σας δέχεται. Να χαίρεστε, γιατί πήρατε την τροφή και το όπλο, για να πολεμείστε το διάβολο, και να λυπάστε, γιατί ακόμα δεν αλλάξαμε ριζικά τη ζωή μας, παρά την τόση αγάπη και συγκατάβαση του Θεού…   

Γι αυτό, λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, το μήνυμα που μας δίνει η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία είναι το μήνυμα της διαρκούς Θείας Κοινωνίας, αλλιώς εμπαίζουμε το Θεό, που τελούμε τις Θείες Λειτουργίες, για την Παράδοση και την τάξη. Τέτοια Παράδοση ψεύτικη δεν την ξέρει η Εκκλησία. Είναι τότε που επικρατούν οι τύποι και χάνεται η ουσία…

Μακάρι, λοιπόν, να μας αξιώσει ο Θεός να καθαρισθεί ο νους μας, να φωτισθεί η καρδία μας, για να καταλάβουμε αυτά που τα βλέπουμε κάθε μέρα αλλά δεν τα καταλαβαίνουμε. Διότι «οι καθαροί τη καρδία τον Θεόν όψονται». Και η καρδία καθαίρεται με τον αγώνα το δικό μας, τον ασκητικό, τον καθημερινό, την εκκοπή του δικού μας θελήματος. Αυτή είναι όλη η ουσία του πνευματικού αγώνα, και να γίνεται το θέλημα του Θεού «εν πάσι», και τότε ανοίγονται τα μάτια μας και βλέπουμε.

Αυτό σας εύχομαι. Μ’ αυτόν τον τρόπο να διέλθουμε όλοι μας αυτή την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή».