ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ 

Μάρτιος 2017

Ἕνα κάθε μήνα

Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες,

Τό μήνα Μάρτιο ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὁρίσει νά ἑορτάζεται ἡ μεγάλη ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Εἶναι τό πρῶτο καί εἰσαγωγικό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Εἶναι ἡ πρώτη δημιουργική πράξη τοῦ Θεοῦ μετά τήν «κατάπαυση ἀπό πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ ὧν ἐποίησεν».

Τό μυστήριο εἶναι ἕνα: Εἶναι ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός, ὁ ὁποῖος εἶναι Δημιουργός. Ἡ προβολή τῆς Ἀγάπης του καί τῆς Σοφίας του καί τῆς Παντοδυναμίας του καί ὅλων τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν του εἶναι ἡ δημιουργία τοῦ ἀχανοῦς σύμπαντος «ἐκ τοῦ μή ὄντος».  Ἡ δημιουργία τῆς ἐνέργειας καί τῆς ὕλης καί τοῦ χρόνου, πάντων τῶν ὁρατῶν καί τῶν ἀοράτων. Ἡ δημιουργία εἶναι τό πρῶτο καί περιεκτικό μυστήριο, τό ὁποῖο ἀναλυόμενο μᾶς προβάλλει ἕνα πλήθος μυστηρίων, τά ὁποῖα μελετώμενα μᾶς ἐκπλήσσουν καί μᾶς κάνουν νά ἀναχθοῦμε στόν Ἕνα καί Μέγιστο καί Πάνσοφο Δημιουργό, τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό!

Μυστήριο εἶναι ἡ δημιουργία τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, ὅλων τῶν οὐρανίων πνευμάτων, Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων, Χερουβείμ καί Σεραφείμ, καί ὅλων τῶν ὑπολοίπων ἀΰλων ταγμάτων.

Μυστήριο μέγιστο εἶναι καί ὁ ἄνθρωπος, ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα, πού εἶναι «ἡ μίξη τῆς ὕλης καί τοῦ πνεύματος», ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι «σοφίας μείζονος γνώρισμα», καί κάτι ὡς σύνδεσμος «τῆς ὁρατῆς τε καί ἀοράτου φύσεως», κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό.

Ὅμως, τί θά μπορούσαμε νά ποῦμε γιά τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ Λόγου; Δηλαδή γιά τήν ὑποστατική ἕνωση τῶν δύο φύσεων, τῆς Θείας καί τῆς ἀνθρωπίνης στό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου; Τῆς ἄκτιστης καί τῆς κτιστῆς; Τῆς ἀόρατης καί τῆς ὁρατῆς; Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι πρόκειται, γιά τό μυστήριο τῶν μυστηρίων.

Ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ Λόγου, κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο εἶναι «τό σεσιγημένον μυστήριον χρόνοις αἰωνίοις», (Ρωμ. Ιστ΄ 25) γιά τό ὁποῖο ἔκπληκτος ἀναφωνεῖ: «ὁμολογουμένως μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον. Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί…». (Α΄ Τιμ. Γ΄ 16)        

Πραγματικά, «ἡ ἀσύγχυτη καί ἄτρεπτη καί ἀδιαίρετη καί ἀχώριστη» ἕνωση τῶν δύο φύσεων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα μυστήριο ἀκατανόητο, πού ὑπερβαίνει τήν δύναμη τοῦ μυαλοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν ἀγγέλων. Εἶναι ἕνα γεγονός πού μόνο διά τῆς πίστεως μπορεῖς νά τό ψηλαφίσεις.

Πολύ ἀνάγλυφα παρουσιάζει ὁ ὑμνωδός Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός αὐτήν τήν ἀπορία καί ἔκπληξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ στό δοξαστικό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, καί γράφει:

«Ἀπεστάλη ἐξ οὐρανοῦ Γαβριήλ ὁ Ἀρχάγγελος, εὐαγγελίσασθαι τῇ Παρθένῳ τήν σύλληψιν, καί ἐλθών εἰς Ναζαρέτ, ἐλογίζετο ἐν ἑαυτῶ, τό θαῦμα ἐκπληττόμενος…»  Ἐδῶ ἐννοεῖ τήν στιγμή τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τῆς συλλήψεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στά σπλάχνα τῆς Θεοτόκου. Ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ στέλνεται ἀπό τόν Θεό, ἀπ’ τόν οὐρανό νά μεταφέρει τό χαρμόσυνο ἄγγελμα στήν Παρθένο Μαρία ὅτι θά συλλάβει καί θά γεννήσει τόν Μεσσία, τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ.  Καί ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἀπορεῖ καί ἐκπλήσσεται, τά ἔχει χαμένα. Ἔλεγε: «Πῶς ὁ ἐν ὑψίστοις, ἀκατάληπτος ὤν, ἐκ παρθένου τίκτεται!…» Πῶς αὐτός πού δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ, τώρα θά γίνει ἄνθρωπος καί θά γεννηθεῖ ἀπό Παρθένο γυναίκα; Ὁ ἄϋλος πῶς θά ἀποκτήσει ὑλικό σῶμα; Πῶς, «ὁ ἔχων θρόνον οὐρανόν, καί ὑποπόδιον τήν γῆν, ἐν μήτρα χωρεῖται γυναικός;» Πῶς αὐτός πού ἔχει θρόνο του τόν οὐρανό καί πατάει τά πόδια του, σαν σέ σκαλοπάτι, στή γῆ; Πῶς ὁ ἄπειρος καί πανταχοῦ παρών Θεός χωράει μέσα στή μήτρα μιᾶς γυναίκας;;; Πῶς θά λάβει σάρκα;

Καί δέν ἦλθε ἕνα μέρος τῆς θεότητος, ἀλλά ἦταν ὁλόκληρος. Ἀκοῦμε στόν Ἀκάθιστο ὕμνο, «ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω καί τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος». Ὁ Θεός Λόγος, πού δέν περιγράφεται, ἦταν ὁλόκληρος ἐδῶ κάτω στή γῆ καί δέν ἀπουσίαζε ἀπό τόν οὐρανό. Πῶς; Εἶναι ὁ πανταχοῦ παρών Θεός.

Πῶς, «ᾦ τά ἑξαπτέρυγα καί τά πολυόμματα ἀτενίσαι οὐ δύνανται, λόγῳ μόνῳ ἐκ ταύτης σαρκωθῆναι ηὐδόκησεν;» Πῶς, Αὐτός ὁ πάμφωτος Θεός, τόν ὁποῖο τά ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ καί τά πολυόμματα Χερουβίμ δέν μποροῦν νά τόν κοιτάξουν, μέ μόνο ἕνα λόγο εὐδόκησε νά λάβει σάρκα ἀπό αὐτή τήν γυναίκα; Ὁ ἄϋλος, πῶς γίνεται ὑλικός; Ὁ ἀόρατος, πῶς γίνεται ὁρατός; Ἀπορεῖ καί ἐξίσταται ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ.

Καί συνεχίζει ὁ ὑμνωδός, βάζοντας στή σκέψη τοῦ Γαβριήλ τά λόγια αὐτά. «Θεοῦ ἐστι Λόγος ὁ παρών.» Μά τί σκέφτομαι; Ὁ Θεός Λόγος εἶναι αὐτός πού εἶναι ἐδῶ μπροστά μου! Αὐτός πού δημιούργησε τά πάντα μέ τό λόγο του. Εἶναι ὁ πάνσοφος καί παντοδύναμος Θεός Λόγος. Αὐτός μπορεῖ νά κάνει τά πάντα!

«Τί οὖν ἵσταμαι, καί οὐ λέγω τῇ Κόρῃ; Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά Σοῦ. Χαῖρε ἁγνή Παρθένε. Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε. Χαῖρε Μήτηρ τῆς ζωῆς. Εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου!» Γιατί, λοιπόν, στέκομαι καί δέν μιλάω στήν κόρη; Καί τῆς λέγει: Νά χαίρεσαι ἐσύ πού ἤδη εἶσαι χαριτωμένη, ὁ Κύριος, ὁ Θεός εἶναι μαζί σου. Νά χαίρεσαι ἐσύ πού εἶσαι Νύμφη χωρίς ὅμως νά ἔλθεις σέ γάμο. Νά χαίρεσαι ἐσύ πού εἶσαι μητέρα τῆς Ζωῆς! Τό ἔμβρυο πού ἔχεις στήν κοιλιά σου εἶναι ἤδη εὐγογημένο ἀπό τόν Ἅγιο Θεό!

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι, ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δώρισε στήν ἁγνή κόρη τῆς Ναζαρέτ δῶρα πολλά καί μεγάλα. Χάριτες πολλές καί λαμπρές. Ἀλλά αὐτή δέν ἔμεινε ἀδρανής καί ἄπρακτη. Ἐργάστηκε πνευματικά καί τά πολλαπλασίασε κι ἔγινε πιό ἀγαπητή στό Θεό.

Ἄς δοῦμε, ὅμως, κάτι ἀπό τήν καταπληκτική καί γλαφυρή γραφίδα τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα: «Ἡ Παρθένος πραγματοποίησε ἡ ἴδια μέσα της, καί πρόσφερε στό Θεό ὅλα ἐκεῖνα πού προσείλκυσαν τόν τεχνίτη στή γῆ. Καί ποιά εἶναι αὐτά; Βίος πανάμωμος, ζωή πάναγνη, ἄρνηση κάθε κακίας, ἄσκηση ὅλων τῶν ἀρετῶν, ψυχή ἀπό τό φῶς καθαρώτερη, σῶμα ἐντελῶς πνευματικό, λαμπρότερο ἀπό τόν ἥλιο, ἀπό τούς χερουβικούς θρόνους ἱερώτερο… φτερούγισμα νοῦ… θεῖος ἔρως… κτῆμα Θεοῦ… Ἔτσι ἔχοντας στολίσει μέ τέτοιο κάλλος καί τό σῶμα καί τήν ψυχή της, κατορθώνει νά ἑλκύσει ἐπάνω της τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ… καί κατέκτησε τόν ἀπαθή. Καί ἔγινε ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ἐξ αἰτίας τῆς Θεοτόκου, πού ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας ἦταν μισητός στούς ἀνθρώπους».

Αὐτή εἶναι ἡ Θεοτόκος!

Ὁ πιό Ἅγιος ἄνθρωπος ὅλης τῆς ἀνθωπότητας, ὅλων τῶν αἰώνων.

Αὐτή ἐργάσθηκε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀδιάκοπα καί ἀνύστακτα, σέ τέλειο βαθμό.

Αὐτή πέτυχε τίς ἀρετές σέ ὕψιστο σημεῖο.

Ἔτσι ἑτοίμασε τόν ἑαυτό της γιά κατοικία τοῦ Θεοῦ!

Καί αὐτό εἶναι τό ἔργο της,

ἡ Ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ Λόγου,

ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀγγέλων καί ὅλης τῆς κτίσεως.

Τό ἄνοιγμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ!

Ἄς μή μένουμε, ὅμως, μόνο στό νά τιμοῦμε καί νά δοξάζουμε καί νά εὐχαριστοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἀλλά καί νά τήν ὑψώνουμε μπροστά στήν ἀποπροσανατολισμένη ἀνθρωπότητα ὡς τό μοναδικό πρότυπο μέ πραγματικό κάλλος καί τελειότητα.

Γιά νά μπορέσουμε νά δοῦμε ὅλοι τόν ἀληθινό σκοπό τῆς φύσεώς μας.

Αὐτή ἔγινε τό ἅγιο κατοικητήριο τοῦ παμβασιλέως Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ!

Νά γίνουμε κι ἐμεῖς οἰκητήρια δικά Του!

 Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου

καί πολλές εὐχές καί εὐλογίες,

γιά νά χωρέσουμε μέσα μας τόν Θεό Λόγο!

Ὁ πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου

ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2017 (PDF)