Πανηγύρισε η Ενορία του Αγίου Νικολάου, την Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017, για την εορτή του Αγίου Αντωνίου.

Την παραμονή της εορτής, Δευτέρα 16 Ιανουαρίου, ο πανηγυρικός Εσπερινός με αρτοκλασία τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου, από τους Ιερείς της Ενορίας π. Βασίλειο και π. Νέστορα.

Ανήμερα της εορτής, η Θεία Λειτουργία τελέστηκε και πάλι στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου από τους Ιερείς της Ενορίας π. Βασίλειο και π. Νέστορα. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, οι Ιερείς τέλεσαν μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Σιατίστης κυρού Αντωνίου.

Στο κήρυγμά του, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο π. Βασίλειος αναφέρθηκε  στη ζωή του Μεγάλου Αντωνίου λέγοντας ότι, «…Ο Όσιος Αντώνιος όταν ήταν νέος 20-22 χρονών, γράμματα δεν ήξερε, δεν ξέρουμε γιατί και για πιο λόγο δεν έμαθε γράμματα, αλλά ήταν τακτικότατος στην Εκκλησία. Πήγαινε κάθε Κυριακή, και κάθε εορτή, όταν μπορούσε, επειδή δούλευε στα χωράφια. Όταν κάποια μέρα άκουσε την ιερή Ευαγγελική περικοπή που αναφερόταν στον πλούσιο νεανίσκο, ο οποίος ρώτησε τον Ιησού Χριστό: «Τι να κάνω Κύριε για να κερδίσω την αιώνια Βασιλεία, την αιώνια ζωή;» Εκείνος του είπε, «να τηρήσεις τις εντολές». «Αυτά τα έχω κάνει» απάντησε ο νεανίσκος, «τι άλλο πρέπει να κάνω» και ο Ιησούς του λέει: «αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησέ τα όλα όσα έχεις, δώστα στους φτωχούς ανθρώπους και έλα και ακολούθησέ με και θα μπεις στη Βασιλεία τη δικιά μου». Διότι εκείνος ο οποίος είναι ακολουθών τον Ιησού Χριστό, είναι στη Βασιλεία του Θεού. Και σκυθρώπιασε ο νέος εκείνος, σημειώνει ο Ευαγγελιστής, γιατί «…ην έχων κτήματα πολλά». Είχε πολλά κτήματα, μεγάλη περιουσία, και πώς να αποδεσμευτεί από όλα αυτά; Και τελικά δεν ακολούθησε τον Ιησού Χριστό. Και εκεί τελειώνει η περικοπή.

Και σκεφτόταν ο Άγιος Αντώνιος: «Καλά, του είπε ο Χριστός έλα, κάνε αυτά, και θα είσαι στη Βασιλεία μου, στην αιώνια ζωή, στην μακαριότητα, και αυτός δεν τα έδωσε όλα, δεν τα μοίρασε; Καλά, τόσο ανόητος ήτανε; Μα, μπορούμε να αγοράσουμε τη Βασιλεία του Θεού; Δεν μπορούμε. Αλλά εφ’ όσον του είπε ο Χριστός μοίρασέ τα όλα, πούλησέ τα, γιατί δεν τα πούλησε;» Ρώτησε εκεί τον Ιερέα, ρώτησε άλλους πιστούς ανθρώπους, να δει τι μπορεί να κάνει. Και του είπαν ό, τι έλεγε ο Χριστός. Τότε, παίρνει ό, τι είχε και τα μοιράζει στους φτωχούς. Πουλάει τα χωράφια, και το αντίτιμο το μοιράζει στους ανήμπορους. Αφού δεν είχε πλέον τίποτα, ξεκίνησε για την έρημο… Και σήμερα έχουμε αυτόν τον μεγάλο Όσιο, τον Όσιο Αντώνιο, ο οποίος τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής του, απ’ ό, τι λένε οι συναξαριστές, δεν έτρωγε καθόλου, τίποτα. Πήγαινε στην Εκκλησία, κοινωνούσε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, έπαιρνε και ένα αντίδωρο, και τον κρατούσε όλη την Εβδομάδα.

Μπορούμε να φθάσουμε σε τέτοια υψηλά σημεία, όταν θελήσουμε να ομοιάσουμε τους Αγγέλους. Και πολλοί μοναχοί και ασκητές τα έφθασαν. Υπάρχει ένα ρητό στην ορθόδοξη πνευματική ορολογία που λέει τα εξής: «Φως ανθρώποις, μοναχοί. Φως μοναχοίς, άγγελοι. Φως αγγέλοις, Θεός».

Σήμερα, εορτή του Αγίου Αντωνίου, αυτού του μεγάλου οσίου πατρός, στέκεται ο όσιος μπροστά μας ως ένα πρότυπο, σύμφωνα με τη φράση, «Φως ανθρώποις, οι μοναχοί» και μας καλεί να τον μιμηθούμε. Για εμάς, πρότυπα είναι οι μοναχοί. Για τους μοναχούς, πρότυπα είναι οι Άγγελοι. Οι Άγγελοι δεν τρώνε, εφ’ όσον δεν έχουν σώμα, είναι ασώματοι. Το σώμα τους είναι πνευματικό, είναι καθαροί νόες, νους, μυαλό δηλαδή, καρδιά, συναίσθημα, βούληση, μόνο αυτά είναι, δεν έχουν υλικό σώμα. Οπότε και αυτοί οι άνθρωποι, που θέλουν να έχουν ως πρότυπα τους Αγίους Αγγέλους, τους μιμούνται καθ’ όλα.

Θα ρωτήσει κάποιος, όλοι οι μοναχοί ζουν έτσι; Ασφαλώς όχι. Αλλά, όμως, εκείνοι οι οποίοι θέλουν, με τη χάρη του Θεού και τη δική τους θέληση, μπορούν να φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, να μη τρώνε τίποτα, απλώς να κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γιατί, δεν είναι οι τροφές οι οποίες μας κρατούν στη ζωή. Ένας ετοιμοθάνατος, άμα του δώσεις τροφή θα ζήσει; Άρα δεν είναι η τροφή ή τα φάρμακα που μας κρατάνε στη ζωή. Απλώς θέλει ο Θεός δι’ αυτού του τρόπου να μένουμε στη ζωή. Αλλά θέλει και με άλλο τρόπο, τρώγοντας μόνο το Σώμα Του και το Αίμα Του, μ’ αυτά να κρατιόμαστε στη ζωή.

Ένα δεύτερο είναι ότι, οι Άγγελοι θέλουν να γνωρίζουν όλο και περισσότερο και βαθύτερα και ευρύτερα τον Θεό. Και αυτή η γνώση του Θεού είναι που τους κρατάει στην ύπαρξη, στη ζωή. Είναι αυτό το οποίο είχε πει ο Ιησούς Χριστός στο διάβολο όταν τον πείραξε και του είπε: «Είσαι νηστικός, πες εδώ αυτές τις πέτρες να γίνουν ψωμιά, ούτως ώστε να φας για να ζήσεις, επειδή είσαι νηστικός, είσαι ετοιμοθάνατος» και του απαντάει ο Χριστός: «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού», δηλαδή ο άνθρωπος ζει όχι μόνο με φαγητά και με τροφές αλλά και με κάθε λόγο που βγαίνει απ’ το στόμα του Θεού. Δηλαδή, όταν ένας άνθρωπος μελετάει το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, αυτό του δίνει ζωή. Και αυτό κάνουν όλοι οι μοναχοί και ασκητές και αναχωρητές. Μελετούν αδιαλείπτως τον Λόγο του Θεού. Αυτό θα μπορούσαμε και εμείς να το κάνουμε, αλλά έχουμε δουλειές, είμαστε απασχολημένοι. Δεν διαφωνώ. Δεν μπορούμε, αλλά κατά ένα μέτρο, επειδή οι μοναχοί, οι ασκητές, οι όσιοι είναι τα πρότυπά μας, θα μπορούσαμε και εμείς να μελετούμε, όσο μπορούμε περισσότερο, το Λόγο του Θεού.

Και ένα τρίτο, οι Άγιοι Άγγελοι υμνούν διαρκώς τον Θεό και ψάλλουν τον Θεό και του λένε αυτό, το «Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Αυτού». Και ξανά και ξανά και ξανά, χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια φορές, οπότε και οι ασκητές, οι όσιοι αυτοί άνθρωποι, οι μοναχοί, θέλουν, μιμούμενοι τους αγγέλους, να ψάλλουν διαρκώς τον Άγιο Τριαδικό Θεό. Γι’ αυτό και έχουν μεγάλες ακολουθίες, και η Θεία Λειτουργία κρατάει πολύ και ο Όρθρος και οι Εσπερινοί και τα Μεσονυκτικά και τα Απόδειπνα και οι Παρακλήσεις, και προσπαθούν, όσο μπορούν περισσότερο, να ψάλλουν και να υμνούν τον Άγιο Τριαδικό Θεό.

Θα μπορούσαμε να πούμε και άλλα πολλά, που οι Άγιοι Άγγελοι ζούνε κατά Θεόν και είναι τα πρότυπα των Οσίων, όπως και του Οσίου Αντωνίου του μεγάλου και του  Οσίου Αντωνίου του νέου και όλων των Οσίων… Ο καθένας μας ας προσπαθήσει να μιμηθεί τον Μεγάλο Όσιο Αντώνιο, αναλόγως την επιθυμία του και την θέλησή του και την χάρη του Θεού».