Πανηγυρικά εορτάστηκε στην Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας η Ιερά μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου και η είσοδος στον νέο ενιαυτό της Χρηστότητος του Κυρίου.

Το απόγευμα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016, τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός στον Ενοριακό Ναό του Αγίου Νικολάου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλου. Παρόντες ήταν οι Ιερείς της Ενορίας π. Βασίλειος και π. Νέστορας και πολλοί πιστοί.

Μετά το τέλος του Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. κ. Παύλος με τους Ιερείς και το λαό εν πομπή, κατευθύνθηκαν προς την αίθουσα του Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου, όπου τελέστηκε η καθιερωμένη τελετή της κοπής της Βασιλόπιτας.

Ο Σεβασμιώτατος πριν την κοπή της Βασιλόπιττας απευθυνόμενος προς τους παρισταμένους ανέφερε ότι ο χρόνος είναι μια περιουσία. Αν την περιουσία μας την ξοδέψαμε άσκοπα και ανόητα θα δώσουμε λόγο για τη μεγάλη δωρεά του χρόνου. Αν τη χρησιμοποιήσαμε σωστά τότε θα είμαστε σαν τον καλό γεωργό ο οποίος αγωνίστηκε, κουράστηκε, καλλιέργησε το χωράφι του και τώρα έχει τους καρπούς. Τους συνάγει και τους έχει εις ζωήν αιώνιον.

Την ημέρα αυτή μας περιμένει στην είσοδο του χρόνου ο Άγιος Βασίλειος για να μας δείξει με την παρουσία του και μόνο, πώς ο χρόνος κερδίζεται και γίνεται καιρός σωτηρίας, πιό είναι το περιεχόμενο που εκείνος έδωσε στο χρόνο του.

Ο μεγάλος αυτός πατέρας, ο Άγιος Βασίλειος ο μεγάλος, ο αληθινός δεν έχει καμία σχέση με τον στρουμπουλό Άγιο Βασίλη με τον οποίον κοροϊδεύουμε τα παιδιά μας.

Ο Άγιος Βασίλειος φέρνει δώρα, αλλά πρώτα απ’ όλα δώρα ψυχικά. Φέρνει χαρίσματα στους ανθρώπους, πρώτα απ’ όλα αυτά που είχε και ο ίδιος. Και θα πρέπει να βοηθήσουμε και τα παιδάκια μας να καταλάβουν ποιος είναι ο αληθινός Άγιος και πόσο μας αγαπάει πραγματικά και τι ζητάει από εμάς.

Για τους ανθρώπους της εποχής του έφτιαξε μια ολόκληρη πόλη αγάπης, τη Βασιλειάδα, για να μας πει αν δεν μπορείς να φτιάξεις μια πόλη αγάπης κάνε το σπίτι σου, σπίτι αγάπης. Κάνε την καρδιά σου, καρδιά αγάπης. Κάνε το χωριό σου, ένα χώρο αγάπης. Μπορείς όμως. Δεν υπάρχει εδώ δεν μπορώ, αλλά υπάρχει δεν θέλω. Ο Άγιος αγάπησε εις τέλος και μάλιστα όπως μας λέει ο αγιογράφος του, σαν γιατρός που ήταν ανάμεσα στις τέσσερεις επιστήμες του που είχε σπουδάσει φρόντιζε ο ίδιος τους λεπρούς, αυτούς που οι συγγενείς τους οι στενότεροι τους είχαν εγκαταλείψει. Τους φρόντιζε, περιποιείτο τις πληγές τους και στο τέλος τις ασπαζόταν. Δεν φοβόταν ποτέ να μη κολλήσει, γιατί ήξερε, ότι η αγάπη διώχνει το φόβο.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης τελειώνοντας ευχήθηκε επί τη ευκαιρία και στον εορτάζοντα πατέρα Βασίλειο, που άγει τα σεπτά του ονομαστήρια, να έχει τον Άγιο Βασίλειο υπόδειγμα σε όλη τη διακονία του και στη ζωή του μέσα στην Εκκλησία. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να στεφανώσει το έργο και τη διακονία του.

Στη συνέχεια έκοψε τη βασιλόπιττα και ευχήθηκε «Καλή Χρονιά και ευλογημένη», «Χρόνια πολλά και ευλογημένα».

H βασιλόπιττα, «έκρυβε» δέκα φλουριά, και όσοι βρήκαν το φλουρί έλαβαν από ένα βιβλίο ως συμβολικό δώρο από την Ενορία του Αγίου Νικολάου.