Με την πρέπουσα εκκλησιαστική ευλάβεια εόρτασε η Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας, την Δευτέρα της Πεντηκοστής, 20 Ιουνίου 2016, την εορτή του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Παναγίου, ζωοποιού και ομοουσίου Αγίου Πνεύματος.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου, τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία από τον προϊστάμενο της Ενορίας του Αγίου Νικολάου π. Βασίλειο, παρουσία πολλών πιστών.

Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο π. Βασίλειος, ο οποίος με την μεστή νοήματος και πνευματικού περιεχομένου ομιλία του, αναφέρθηκε στο Άγιο Πνεύμα, ερωτώντας, αν σήμερα εμείς, ο καθένας μας προσωπικώς ή ως σύνολο πιστών, ως Εκκλησία, έχουμε το Άγιο Πνεύμα. Και απαντώντας, με ποια σημεία θα μπορούσαμε να διακρίναμε ότι έχουμε το Άγιο Πνεύμα.

«…Η Εκκλησία, είπε, γιόρτασε χθες την Πεντηκοστή τη φανέρωσή της στον κόσμο. Είναι γνωστόν ότι η Εκκλησία είναι προαιώνια, είναι άναρχη, είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός, διότι την Εκκλησία την αποτελούσαν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Αποτελούσαν Κοινωνία.

Από την πολλή του αγάπη, ο Θεός θέλει να μετέχουν της κοινωνίας αυτής και τα κτιστά – λογικά όντα, οι  Άγγελοι και οι άνθρωποι.

Με την αμαρτία, όμως, των Πρωτοπλάστων έσπασε αυτή η κοινωνία Θεού – ανθρώπων και ο άνθρωπος έγινε ακοινώνητος του θείου.

Αλλ’ η αγάπη του Θεού ξαναφέρνει αυτή την κοινωνία στη γη, με το παμμέγιστο γεγονός της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Αυτό είναι η αποκατάσταση της κοινωνίας του Αγίου Τριαδικού Θεού μετά των Αγγέλλων και των ανθρώπων.

Μετά την Σταύρωση, την ταφή, την Ανάσταση και την Ανάληψη, έρχεται ο Ιησούς Χριστός στον ουρανό ως ανθρωπος, για να συμφιλιώσει τον Πατέρα με τους ανθρώπους, και συμφιλιούμενος, στέλνει τον άλλο Παράκλητο, το Πανάγιο Πνεύμα, στον κόσμο.

Αυτό, το Πανάγιο Πνεύμα, θα μένει πάντα στην Εκκλησία. Γι’ αυτό έλεγε: «σας συμφέρει να απέλθω, διότι αν δεν απέλθω, δεν θα έλθει ο άλλος Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο», και το έργο της Σωτηρίας θα έμενε ημιτελές, μισό. Ασφαλώς, η σωτηρία κατατέθηκε δια του Ιησού Χριστού στον κόσμο, ενεργείται όμως δια του Αγίου Πνεύματος, και μάλιστα μόνο μέσα στην Εκκλησία, και εφ’ όσον υπάρχει η πίστη στον Ιησού Χριστό.

Και σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς ότι, όλοι όσοι ήταν στο υπερώο εκατόν είκοσι (120) άτομα «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου». Βλέπουμε ότι, όλη η Εκκλησία είναι πνευματοφόρος, και αργότερα όσοι πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, ενσωματώνονται στην Εκκλησία και γίνονται και αυτοί πνευματοφόροι.

Τίθεται το ερώτημα: Πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια. Εμείς, ως Εκκλησία, ο καθένας ως πρόσωπα, έχουμε το Πνεύμα το Άγιο; Και πως θα γνωρίζουμε ότι το έχουμε;

Πρέπει να ξέρουμε ότι, το παίρνουμε με το Βάπτισμα, μένει μέσα μας, αλλά άλλοτε εκδηλώνεται, άλλοτε όχι. Το έχω το Πνεύμα το Άγιο, αλλά μένει ανενέργητο. Δεν ενεργεί στη ζωή μου, και εγώ καταδικάζομαι. Έρχεται ως πυρ, ως φωτιά, για να ενεργήσει. Όμως εγώ το «φυσώ» και το σβήνω. Πως το σβήνω; Με το να του γυρίσω την πλάτη, με το να μείνω αδιάφορος απέναντί Του. Πως μπορώ, λοιπόν, να έχω την αίσθηση της παρουσίας του Πνεύματος του Θεού;

Πρώτον, όταν πιστεύω στον Ιησού Χριστό και ομολογώ ότι είναι πραγματικά Θεός, ότι είναι Κύριος. Σημειώνει ο μέγας απόστολος Παύλος: «Ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μη εν Πνεύματι Αγίω».  (Α  Κορ. ΙΒ  3) Άρα, ο κάθε άπιστος και ο κάθε αρνητής δεν έχει Πνεύμα Άγιο.

Δεύτερον, όταν επικαλούμαι το Θεό και τον ονομάζω Πατέρα. Σημειώνει πάλι ο μέγας απόστολος Παύλος: «ότι εστέ υιοί εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας ημών, κράζων Αββά, ο Πατήρ». (Γαλ. Δ  6) Αν δεν φωνάζω, αν δεν παραδέχομαι τον Θεό Πατέρα, που προνοεί, που ενδιαφέρεται για εμένα το παιδί του, τότε δεν έχω Πνεύμα Άγιο.

Τρίτον, όταν κατανοώ, όταν πιστεύω, όταν παραδέχομαι τον Λόγο του Θεού, όταν τον μελετώ η τον ακούω και τον έχω ως οδηγό στη ζωή μου, τότε έχω Πνεύμα Άγιο. Πείτε σ’ έναν αρνητή, σ’ έναν άπιστο για την Αγία Γραφή, θα σας πει: «Τι ανόητα είναι αυτά;» «Με αυτά θα ασχολούμαστε;» Δεν τα καταλαβαίνει. Γιατί; Επειδή δεν έχει το Πνεύμα του Θεού.

Και ένα τέταρτο, όταν μπορώ να διακρίνω τα σημεία των καιρών. π.χ. η ραδιενέργεια, η οικολογική καταστροφή, οι πόλεμοι, οι φοβεροί σεισμοί, οι διάφορες εκτεταμένες πείνες, ο εκφυλισμός, η ανηθικότητα, η διαστροφές, η ομοφυλοφιλία, το AIDS, η τηλεόραση και το διαδίκτυο, αν αυτά τα γράφει η Αγία Γραφή. Όταν τα διακρίνω μέσα στην Αγία Γραφή, τότε έχω το Πνεύμα του Θεού. Άλλοι μπορεί να τα λένε «κουταμάρες». Μπορούν να λένε ο, τι θέλουν, ο, τι νομίζουν. Εγώ τα διακρίνω;

Το Πνεύμα του Θεού, αγαπητοί μου, μέσα στην Εκκλησία, είναι αυτό που τελεί όλα τα Μυστήρια! Αυτό συγχωρεί τις αμαρτίες του καθενός. Αυτό μεταβάλει το ψωμί και κρασί σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Αυτό ενώνει τους δύο στον γάμο και τους κάνει έναν. Αυτο ἁγιάζει το νερό, το λάδι, τα διάφορα αντικείμενα.

Τι είναι το Σώμα Χριστού; Η Εκκλησία.

Αν δεν υπάρχει το Πνεύμα το Άγιο στην Εκκλησία, τότε δεν έχουμε Εκκλησία, άρα δεν έχουμε και σωτηρία. Βλέπουμε, λοιπόν, τις συνέπειες, αν δεν έχουμε το Πνεύμα το Άγιο στην Εκκλησία;

Γι’ αυτό ας θυμούμαστε το λόγο του Αποστόλου Παύλου: «το Πνεύμα μη σβέννυται». Και σβήνει, πως; Με την διάπραξη των αμαρτιών. Διότι το Άγιο Πνεύμα ήρθε να μας φωτίσει, ήρθε να μας λαμπρύνει, ήρθε να μας ανοίξει τα μάτια. Ο πιστός αγωνίζεται σκληρά για να μην αμαρτήσει. Επειδή αν αμαρτήσει θα φύγει το Πνεύμα το Άγιο.

Αγαπητοί μου, αν θέλουμε να λεγόμαστε και να είμαστε χριστιανοί, πρέπει να ζούμε και να φανερώνουμε την Πεντηκοστή μέσα στο χρόνο και τον κόσμο, έχοντας το Άγιο Πνεύμα».