Πανηγυρικά τελέσθηκε στην πόλη της Σιάτιστας η πρώτη ιερά αγρυπνία μετά την αγιοκατάταξη του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας, Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, την Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015 το βράδυ, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου. Στην πολύωρη και όντως κατανυκτική ιερά αγρυπνία χοροστάτησε και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος συμπαραστατούμενος από τον Αρχιμανδρίτη π. Στέφανο και τους Ιερείς π. Στέργιο, π. Βασίλειο π. Νέστορα και π. Γρηγόριο.

Στην ιερά αγρυπνία συμμετείχαν πολλοί πιστοί χριστιανοί οι οποίοι ευλαβούνται πολύ τον νέο άγιο της Εκκλησίας μας και θερμά τον επικαλούνται στις προσευχές τους.

Οι πιστοί είχαν την ευκαιρία να ασπασθούν την Ιερά εικόνα των νεοφανών Αγίων Πορφυρίου και Παϊσίου η οποία φιλοτεχνήθηκε πρόσφατα.

Ο Σεβασμιώτατος στο λόγο του αναφέρθηκε στον θαυματουργό Άγιο Πορφύριο και διάβασε στο εκκλησίασμα ένα θαύμα του για να τονίσει πόσο ζωντανός είναι ο Άγιος.

«…Τιμήσαμε, είπε, απόψε το νέο Άγιο της Εκκλησίας μας τον Άγιο Πορφύριο, αυτό το θαύμα του Θεού και το δώρο του Θεού, που έχω την τιμή αλλά και την μεγάλη ευθύνη, αφού κατάγεται από τον τόπο το δικό μου.
Δεν θα σας πω πολλά για τον Άγιο, θα σας διαβάσω μόνο ένα θαύμα του, το οποίο έκανε έχοντας φύγει απ’ τη σκηνή του κόσμου αυτού, ευρισκόμενος στον ουρανό. Για να καταλάβουμε όλοι μας πόσο ζωντανός είναι ο Άγιος, και όλοι οι Άγιοί μας, και να καταλάβουμε ότι σ’ αυτά τα δύσκολα και δίσεκτα χρόνια μας, μόνο οι Άγιοί μας είναι η μοναδική μας ελπίδα.
Είναι ένα θαύμα που το έζησε μια γυναίκα οδηγός ενός ταξί.

«Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών.
Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα. Με πλησιάζει ένας κύριος. -Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε;
-Όχι! του απάντησα, δεν προλαβαίνω. Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.
Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «-Δεν είναι δυνατόν!» Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει. Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.
-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.
-Όχι, από τα βιβλία του τον γνώρισα και τον αγαπώ πάρα πολύ.
-Θέλεις, κοπέλα μου, να σου πω πώς τον γνώρισα εγώ;
-Και βέβαια θέλω, του είπα με χαρά.
-Άκου η γυναίκα μου ήταν άρρωστη βαριά, είχε καρκίνο- οι γιατροί μάς έδωσαν τρεις μήνες το πολύ ζωή. Εκείνη τη χρονιά ο γιος μου ο μεγάλος τελείωνε το Λύκειο. Και μας ανακοίνωσε πως έχει κανονίσει με άλλα δέκα παιδιά, συμμαθητές του, να πάνε στο Άγιο Όρος για μια εβδομάδα. Είπαμε εντάξει. Τα παιδιά έφυγαν.
Στο μεταξύ η γυναίκα μου χειροτέρεψε. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε μας είπε πως το τέλος ήταν κοντά. Τον ρωτήσαμε με αγωνία: «-Γιατρέ, τι μπορούμε να κάνουμε, να της δώσουμε λίγη ζωή ακόμη;» «-Θα κάνουμε ένα χειρουργείο ακόμη και ο Θεός βοηθός!» μας απάντησε. Εγώ συμφώνησα, η γυναίκα μου όμως αντέδρασε, γιατί ήθελε να περιμένουμε να γυρίσει το παιδί.
Ο γιος μου γύρισε τόσο ευτυχισμένος, τόσο χαρούμενος, που έτσι δεν τον είχαμε δει ποτέ. Μας διηγιόταν πόσο όμορφα ήταν εκεί, πόσο εγκάρδια τους υποδέχθηκαν οι μοναχοί, πόση γαλήνη ένιωσαν μεσ’ στην ψυχή τους. Τόσο πολύ ένιωσε την παρουσία του Θεού, που είχε ξεχάσει πως η μητέρα του ήταν άρρωστη. Τη θυμήθηκε, όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Γέρων Πορφύριος. Μας είπε για τον Γέροντα Πορφύριο θαυμαστά πράγματα, που μας φαίνονταν απίστευτα.
-Συγγνώμη, αυτά που λέτε πότε γίνανε; τον διέκοψα.
-Πριν δυο χρόνια.
-Α, πρόσφατα! Λοιπόν, για πέστε μου.
-Όλα τα παιδιά καθόντουσαν κάτω από ένα δένδρο, μιλούσανε και γελούσανε, όταν ξαφνικά είδανε έναν καλόγερο να τα πλησιάζει. Σηκώθηκαν, του φίλησαν το χέρι και ο Γέροντας άρχισε να τους μιλάει προσφωνώντας κάθε παιδί με το όνομά του. Όπως καταλαβαίνεις, τα παιδιά απόρησαν, πού ήξερε τα ονόματά τους και τα οικογενειακά τους. Στο γιος μου είπε: «-Πες της μαμάς σου να μην κάνει χειρουργείο, είναι καλά!» «-Την ξέρετε;» «-Την ξέρω, όλους σας ξέρω!» «-Ποιος είστε;» τον ρώτησε. «-Είμαι ο Γέροντας Πορφύριος», είπε και έφυγε.
Στο γυρισμό από το Άγιο Όρος, σταμάτησαν στην Ουρανούπολη, σε ένα φαρμακείο να πάρουν ασπιρίνες, γιατί τους πείραξε η θάλασσα και ζαλίστηκαν. Μπαίνοντας στο φαρμακείο είδαν την εικόνα του Γέροντα Πορφυρίου και είπαν: «-Να ο Γέροντας Πορφύριος που είδαμε στο Άγιο Όρος!» Μόλις το άκουσε η φαρμακοποιός, σάστισε. «-Συγγνώμη, παιδιά, είδατε αυτόν τον Γέροντα στο Άγιο Όρος;» «-Ναι, τώρα από εκεί ερχόμαστε.» «-Είστε σίγουροι;» «-Βέβαια είμαστε σίγουροι, αφού μιλήσαμε μαζί του.
Και μάλιστα απορήσαμε πού ήξερε τα ονόματά μας και τα οικογενειακά μας. Όταν τον ρωτήσαμε ποιος είναι, μας είπε πως ήταν ο Γέροντας Πορφύριος». «-Παιδιά, είμαι σίγουρη ότι τον είδατε, όμως… Μην τρομάξετε μ’ αυτό που θα σας πω… Ο Γέροντας πέθανε πριν πέντε χρόνια!» Τα παιδιά έπαθαν σοκ! «-Αδύνατον!» της είπαν, «αφού μιλήσαμε!»
Και εγώ και η γυναίκα μου πιστέψαμε πως κάποιον άλλον είδαν, που τον έλεγαν κι αυτόν Πορφύριο και του έμοιαζε. Άλλωστε όλοι οι καλόγεροι μοιάζουν μεταξύ τους. «-Δεν με πιστεύετε, ε; Τέλος πάντων, εμένα μου είπε να μη πας για χειρουργείο, είσαι καλά», είπε το παιδί στη μητέρα του.
Σε δύο μέρες μπήκαμε στο νοσοκομείο. Την επομένη το πρωί θα γινόταν το χειρουργείο. Η ώρα του χειρουργείου έφτασε και, ενώ εγώ περίμενα απ’ έξω με αγωνία, ξαφνικά, βλέπω τη γυναίκα μου να βγαίνει. Έτρεξα κοντά της: «-Τι έγινε;» «-Δεν κάνω χειρουργείο, είμαι καλά!» Από πίσω της βγήκε και ο γιατρός.
«-Τι έγινε, γιατρέ;» «-Δεν ξέρω, δεν θέλει να χειρουργηθεί!» «-Σας είπα, είμαι καλά!» «-Κορίτσι μου, τρελάθηκες;» Την πήρα αγκαλιά και προσπαθούσα να την πείσω, πως πρέπει να γίνει η εγχείρηση. «-Σου είπα νιώθω καλά, κάντε μου εξετάσεις και θα δείτε ότι είμαι καλά, το νιώθω!» «-Ωραία!» είπε ο γιατρός, «ας μην την πιέσουμε, αφού νοιώθει καλά.» «- Δεν με πιστεύετε; Ωραία! Κάντε μου εξετάσεις για να πειστείτε.»
Πράγματι έγιναν οι εξετάσεις. Την επομένη μέρα μας ήρθαν και οι απαντήσεις.
Εδώ ο κύριος πήρε μια βαθιά ανάσα.
-Τι έδειξαν οι απαντήσεις;
-Πως ποτέ δεν την άγγιξε η αρρώστια! Οι γιατροί να βλέπουν τις παλιές εξετάσεις και τις καινούργιες και να έχουν τρελαθεί! Δεν μπορεί, θα πρέπει να μπερδεύτηκαν με άλλες, θα ξανακάνουμε αύριο, έλεγαν απορημένοι.
Ωστόσο ήρθε ο γιος μου, που βλέποντας τους γιατρούς μπερδεμένους με τις εξετάσεις, μου λέει.
-Γιατί δεν πιστεύεις αυτά που μου είπε ο Γέροντας Πορφύριος στο Άγιο Όρος;
Τότε πετιέται ένας γιατρός:
-Τι είπες; Ο Γέροντας Πορφύριος τι σου είπε;
-Πως η μαμάς μου είναι καλά και να μην κάνει χειρουργείο!
Ο γιατρός έβγαλε από την τσέπη του τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου.
-Αυτόν είδες, αγόρι μου, στο Άγιο Όρος;
-Ναι, Αυτόν!
-Οι εξετάσεις είναι σωστές! Η γυναίκα σας είναι καλά, μπορείτε να φύγετε και τώρα μάλιστα! Ετοιμαστείτε!
Στη γυναίκα μου οι γιατροί είχαν δώσει τρεις μήνες το πολύ ζωή. Έχουν περάσει δυο χρόνια και είναι μια χαρά, πιο καλά από ότι ήταν πριν την αρρώστια. Γι’ αυτό αγαπούμε πάρα πολύ τον Γέροντα Πορφύριο… »

Έτσι λοιπόν, συνέχισε, απ’ έναν άνθρωπο που γνώρισε απ’ όσα έζησε, μπορούμε να πάρουμε μια μικρή γεύση αυτού του ανθρώπου, που ο Θεός τον χάρισε στην Εκκλησία του, τον χάρισε στα δύσκολα αυτά χρόνια για να μας στηρίξει.
Θα πρέπει όμως να σας πω και κάτι ακόμα. Κάποιος ρώτησε έναν Άγιο:
-Γιατί γέροντα τώρα, τα τελευταία χρόνια, πάρα πολλοί νέοι Άγιοι; Και ο άνθρωπος του Θεού του είπε:
-Πάντοτε παιδιά μου, όταν επρόκειτο να έλθουν στους ανθρώπους δύσκολα χρόνια, ο Θεός αναδείκνυε Αγίους για να στηρίζουν το λαό του.
Αυτή είναι η απάντηση και γι’ αυτό να είμαστε βέβαιοι. Όμως ο άνθρωπος του Θεού δεν φοβάται και οι Άγιοι γι’ αυτό είναι δίπλα μας. Γι’ αυτό, λοιπόν, ας δοξάσουμε το Θεό, που χάρισε στην Εκκλησία τον Άγιο Πορφύριο.
Ας θυμηθούμε ότι γεννήθηκε κάποτε σαν ένα μικρό παιδάκι, όπως όλα τα άλλα. Δεν έμαθε γράμματα πολλά. Μέχρι τη δευτέρα Δημοτικού πήγε, αλλά αγάπησε το Χριστό. Αν αυτό ήταν κακό, τότε ο άγιος Πορφύριος είναι κακός. Αν αυτό είναι καλό και ευλογία, τότε μας δείχνει το δρόμο, γιατί άλλο δρόμο δεν έχουμε από το να αγαπήσουμε τον Χριστό και να στηριχθούμε σ’ αυτόν. Σ’ αυτόν, «που ήλθε και εξήλθε νικών και ίνα νικήσει», και όσοι είναι μαζί του δεν φοβούνται καμία δυσκολία…

Τέλος ο Σεβασμιώτατος παροτρύνοντας τους πιστούς είπε: «Εμπιστευτείτε στον Άγιο Πορφύριο τα προβλήματά σας, τη ζωή σας, αλλά και ακούστε τον. Ένας είναι ο λόγος του, απλός και ξεκάθαρος: «Αγαπήστε το Χριστό και μη σας νοιάζει για τίποτα».»