ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ

Ὀκτώβριος 2015

Ἕνα κάθε μήνα.

Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες,
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, αὐτή τήν ἐποχή πού οἱ ἀγρότες ὀργώνουν τά χωράφια καί σπέρνουν τό σιτάρι καί τά διάφορα δημητριακά, ὅρισε κατά τήν Δ΄ Κυριακή τοῦ Λουκᾶ νά ἀναγνώσκεται μία παραβολή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού ἔχει σχέση μέ τόν Σπορέα, τόν Σπόρο καί τή Σπορά τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἄνθρωπος, ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, πλάσθηκε γιά νά ζήσει αἰωνίως. Μετά τήν πτώση, ὡς προϋπόθεση γιά νά ζήσει, χρειάζεται νά τρώει κάποιες τροφές. Οἱ τροφές αὐτές εἶναι ὑλικές καί πνευματικές, ἐπειδή εἶναι δισύνθετος, καί χρειάζονται καί οἱ δύο. Ἄν δέν τρῶμε τίς ὑλικές τροφές, πεθαίνουμε. Ἄν δέν τρῶμε τίς πνευματικές τροφές, πάλι παθαίνουμε. Οἱ πνευματικές τροφές εἶναι ὁ κάθε Λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀνυπακοή τῶν πρωτοπλάστων στόν Λόγο τοῦ Θεοῦ ἐπέφερε ὡς ἀποτέλεσμα τόν πνευματικό καί τόν σωματικό θάνατο τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτό ὁ φιλάνθρωπος Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος. Ἦρθε νά ζωογονήσει τούς ἀνθρώπους καί νά τούς θρέψει, ὥστε νά ζήσουν αἰωνίως. Αὐτό ἤθελε νά πεῖ ὁ Ἰησοῦς, ξεκινώντας τήν παραβολή του καί λέγοντας, «ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ». Ὁ σπόρος εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ σποριᾶς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ σπορά εἶναι τό κήρυγμά του. Ἔδωσε αὐτή τήν εἰκόνα: σπόρος – Λόγος, γιά νά μᾶς δείξει ὅτι, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τροφή, εἶναι ἄρτος, εἶναι ψωμί.
Ὅμως, θά δοῦμε στή συνέχεια ὅτι, δέν εἶναι μόνο ψωμί ἀλλά καί ἄλλα πολλά.
1. Πρῶτον εἶναι ἄρτος ζωῆς. Εἶχε διακηρύξει κάποτε ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὅτι, «Ἐγώ εἰμί ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μή πεινάσει». (Ἰω. Στ΄ 35). Αὐτός πού ἔρχεται στό μεγάλο τραπέζι, πού λέγεται Λόγος Θεοῦ, αὐτός πραγματικά θά χορτάσει. Αὐτό πού θά φάει εἶναι «σιτάρι», ἐνῶ ὅ, τι προσφέρουν οἱ ἄνθρωποι (φιλοσοφίες, θρησκεῖες, κοινωνιολογίες, ἰδεολογίες, ἐπιστήμη, ποίηση, τέχνη) εἶναι «ἄχυρο», καί δέν χορταίνουν τόν ἄνθρωπο. Νά σημειωθεῖ ὅτι, συνεχῶς, καθ’ ὅλη τή ζωή, ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά τρώγει τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή εἶναι τροφή.
2. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι, ἀκόμη, οἶνος – κρασί. Ὡς οἶνος «εὐφραίνει τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου», τόν εὐχαριστεῖ.
Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς εἶχαν τήν αἴσθηση μίας μεγάλης εὐφροσύνης. Πῶς τούς ἔβλεπαν οἱ Ἰουδαῖοι; Τί ἔλεγαν; Ἔλεγαν ὅτι, «εἶναι μεθυσμένοι, ἤπιαν κρασί καί μέθυσαν». Αὐτό, ὅμως, δέν ἦταν μέθη ἀπό κρασί ἀλλά πραγματικά μία μέθη πνευματική. Τό Ἅγιο Πνεῦμα πού ἦλθε, τούς ἔδωσε νά κατανοήσουν δύο πράγματα: Ὅτι, ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Θεός, εἶναι τό Β΄ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος καί ὅτι, ὅλα ἐκεῖνα πού εἶπε ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἀληθινά.
Ὅταν ὁ πιστός μεθύσει ἀπό τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ καί εὐφρανθεῖ ἡ καρδιά του, τότε δέν λογαριάζει τίποτα, οὔτε τόν κόσμο οὔτε τά σχόλιά του.
3. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι, ἐπίσης, ζωντανό νερό – «ὕδωρ ζῶν». Εἶπε κάποτε ὁ Χριστός στή Σαμαρείτιδα γυναίκα: «Ὅποιος πιεῖ ἀπό τό νερό πού θά τοῦ δώσω ἐγώ, αὐτός δέν θά διψάσει στόν αἰῶνα». (Ἰω. Δ΄ 14) Αὐτή ἡ δίψα εἶναι ἡ δίψα γιά τήν ἀλήθεια. Καί ὅταν κάποιος πιεῖ τό νερό τοῦ Θεοῦ, ἱκανοποιεῖται ἡ δίψα τῆς ψυχῆς του, ἐπειδή γνώρισε τήν ἀλήθεια. Ποιός μπορεῖ νά μᾶς βεβαιώσει γιά ὅλες τίς ἀλήθειες πού ἀφοροῦν στόν ἄνθρωπο, γιά τήν ὕπαρξή του, τό μέλλον του, τήν ὑπόστασή του, τίς σχέσεις του μέ τόν ἄλλο ἄνθρωπο, μέ τή φύση, μέ τόν δημιουργό του, γιά τήν αἰωνιότητα; Κανένας. Μόνο ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Κανένας ἄνθρωπος, ποτέ, δέν θά μπορέσει νά ξεδιψάσει τή μεταφυσική του δίψα, ἐάν δέν ἔλθει κοντά νά πιεῖ ἀπό τό νερό, πού λέγεται Λόγος Θεοῦ!
4. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι πλοῦτος. Ὅταν βρεῖς αὐτόν τόν πλοῦτο, αἰσθάνεσαι ὅτι κάθε ἄλλος πλοῦτος εἶναι σκύβαλα, εἶναι τίποτα, εἶναι φτώχεια. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς ἔδωσε δύο παραβολές, πού δείχνουν συγκριτικά αὐτούς τούς δύο πλούτους. Τόν ὑλικό καί τόν πνευματικό. Εἶναι οἱ παραβολές τοῦ κρυμμένου θησαυροῦ καί τοῦ πολύτιμου μαργαρίτη. Αὐτός ὁ θησαυρός καί αὐτός ὁ πολύτιμος μαργαρίτης εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «μέσα στόν Ἰησοῦ Χριστό εὑρίσκονται κρυμμένοι ὅλοι οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως».
5. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, εἶναι μάχαιρα κοφτερή. Γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Ἑβραίους: «Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ζωντανός καί δραστικός καί κοφτερότερος ἀπό κάθε μαχαίρι κοφτερό, καί εἰσχωρεῖ βαθειά καί μέ λεπτομέρεια, μέχρι τό μεδούλι. Κρίνει τούς συλλογισμούς καί τίς σκέψεις καί τίς ἰδέες τῆς καρδιᾶς, πού εἶναι ἀφανῆ. Δέν ὑπάρχει κάτι κρυφό μέσα στήν κτίση, ὅλα εἶναι ξεσκεπασμένα στά μάτια του…». (Ἑβρ. Δ΄ (12-13) Ἐλέγχει τήν συνείδηση, γιά νά τήν διορθώσει. Ἀποκόπτει ὅλα τά σάπια κομμάτια τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως.
Πόσες φορές ἀκούγοντας τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ εἴπαμε: «Αὐτό εἶναι γιά μένα», ἤ «Πῆρα ἀπάντηση γιά κάποιο μου ζήτημα», ἤ «Αὐτό πού ἄκουσα τότε, ἔγινε ἀφορμή νά ἀλλάξει ἡ ζωή μου»!
6. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι, ἀκόμη, χαρά. Ἐκεῖνος πού βρῆκε τόν θησαυρό μέσα στό χωράφι, «ἀπό τή χαρά του, πηγαίνει καί πουλάει ὅλα ὅσα ἔχει καί ἀγοράζει τό χωράφι ἐκεῖνο» γιά νά ἀποκτήσει τόν θησαυρό. Ὁ ἄνθρωπος πού βρῆκε τόν θησαυρό, πού λέγεται Λόγος τοῦ Θεοῦ, «πουλάει» τά πάντα, εἴτε τιμές, εἴτε δόξες, πλοῦτο, τίτλους, προβολές, φῆμες, γνώσεις… Ὅλα αὐτά εἶναι ἕνα τίποτα μπροστά στό Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἀληθινός πλοῦτος πού δίνει τήν ἀληθινή χαρά.
7. Τέλος, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι Φῶς. Εἶπε ὁ Χριστός: «Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου». Φῶς εἶναι καί ὁ Χριστός καί ὁ Λόγος του. Αὐτό σημαίνει ὅτι, ἔξω ἀπό τόν Χριστό καί τόν Λόγο του, ὑπάρχει βαθύ σκοτάδι – ψηλαφητό, ὅπου δέν μποροῦμε νά γνωρίζουμε τίποτα, οὔτε γιά τήν ὕπαρξή μας, οὔτε γιά τόν Θεό, οὔτε γιά τήν δημιουργία, τή φύση.
Ὅλοι, ἔξω ἀπό τόν Χριστό καί τόν Λόγο του, ψάχνουν, φαντάζονται, ἀνοηταίνουν, μπερδεύονται, συγκρούονται. Μέσα ὅμως στόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τά μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ ἄνθρωπου ἀνοίγουν, γεμίζουν φῶς. Καί τότε μπροστά τους ἀποκαλύπτονται ὅλα τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Τότε οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά ζήσουν μία ζωή γεμάτη εὐτυχία, χαρά, μακαριότητα. Μποροῦν νά ζήσουν μία ζωή, πού εἶναι πορεία πρός τό καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ, πρός τήν ἁγιότητα.
Ἔξω ἀπό τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει πηχτό σκοτάδι. Ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἕνα ὄν εὐτελές, χωρίς νόημα καί χωρίς σκοπό! Ἐπικρατεῖ σύγχυση.
Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί μου, εἶναι κατατεθημένος μέσα στήν Ἁγία Γραφή. Εἶναι γεμάτος ἀπό δυναμισμό. Δέν εἶναι ἕνα νεκρό γράμμα. Εἶναι ὁ Ιησοῦς Χριστός! Εἶναι ζωντανός καί ἐπιθυμεῖ νά μᾶς μεταβάλλει ὥστε νά γίνουμε δικά του ἔμψυχα βιβλία. Νά γίνουμε, ὅπως λέει, πάλι, ὁ ἀπόστολος τῶν έθνῶν, Παῦλος, «ἐπιστολή Χριστοῦ γινωσκομένη καί ἀναγινωσκομένη ὑπό πάντων ἀνθρώπων… ἐγγεγραμμένη πνεύματι Θεοῦ ζῶντος». (Β΄ Κορ. Γ΄ 3). Νά παρακολουθοῦν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τή ζωή μας καί νά εἶναι σάν νά διαβάζουν τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ!
Ὅμως, πιό πρίν θά πρέπει νά γίνουμε ἕνα καλό καί καρποφόρο χωράφι, καί νά δεχθοῦμε τόν «σπόρο» – Λόγο τοῦ Θεοῦ, μέ ἀγάπη καί ἀγαθή προαίρεση. Ἡ Ἁγία Γραφή νά εἶναι τό ἀγαπημένο μας βιβλίο. Ἡ ἀκρόαση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ νά εἶναι ἡ ἀκόρεστη ἐπιθυμία καί χαρά μας.
Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες,
νά δείξουμε προθυμία γιά μελέτη καί ἀκρόαση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι ὁ μοναδικός τρόπος νά βροῦμε τόν δρόμο γιά τόν Θεό!
Εἶναι ἡ μοναδική κίνηση νά ἀλλαξει ἡ κοινωνία πρός τό καλύτερο!
Εἶναι ἡ μοναδική ζωή πού θά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἁγιότητα, στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!

Μέ πολύ πόθο καί ἐπιθυμία
νά γίνουμε μελετητές καί ἀκροατές τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ
Ὁ πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου