Πανηγυρικά εορτάστηκε, στην Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας, η μεγάλη δεσποτική εορτή της κατά Σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Από τις 5 το πρωί, που χτύπησαν οι καμπάνες του Ναού, πλήθος πιστών προσήλθαν με ευλάβεια, για να εορτάσουν την Γέννηση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.
Η Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων τελέσθηκε με λαμπρότητα από τους ιερείς του Ναού π. Βασίλειο και π. Νέστορα.
Λίγο προ της θείας κοινωνίας, ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού, π. Βασίλειος, ανέγνωσε την εόρτια εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου, επί τη εορτή της Γεννήσεως του Χριστού:

Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Βηθλεέμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου
Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται
καί ὁ Λόγος σαρκοῦται !!!

Αὐτό εἶναι τό μήνυμα πού ἡ Ἐκκλησία κομίζει καί σήμερα στόν κόσμο. Τήν σάρκωση καί τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ καί τήν εἴσοδο του στόν κόσμο τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι μιά εἴδηση τόσο διαφορετική ἀπό τίς ἄλλες καί πιο σημαντική ἀπό ὅλες τίς ἄλλες. Οἱ εἰδήσεις πού καθημερινά ἀκοῦμε μᾶς γεμίζουν θλίψη, πόνο, ἀπορία καί μελαγχολία. Οἱ εἰδήσεις πού καθημερινά ἀκοῦμε μᾶς ἀφαιροῦν τήν ἐλπίδα καί μᾶς δείχνουν πόσο εὐτελίστηκε καί εὐτελίζεται τό ἀνθρώπινο πρόσωπο μας. Πόσο ἀνυπόληπτοι γίναμε μέσα σέ ὅλη τήν δημιουργία.
Τό μήνυμα λοιπόν τῶν Χριστουγέννων εἶναι παράξενο. Ποιός εἶναι Αὐτός πού νοιάζεται γιά μᾶς; Ποιός μᾶς ἐπισκέπτεται; Ποιός εἶναι Αὐτός πού ἔρχεται νά συμμερισθεῖ τήν κατάσταση μας; Γιατί ἔρχεται; Τί βρῆκε σέ μᾶς ὥστε νά λυγίσει τούς οὐρανούς καί νά φθάσει στή γῆ καί στόν κόσμο μας;
Στήν Ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ ἀνακαλύπτουμε ὅτι ὁ Θεός μας, ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου, ἡ Ὡραιότης πού ὑπερβαίνει κάθε ὡραιότητα, ἡ Ἀλήθεια καί ἡ μόνη πραγματικότητα τοῦ κόσμου, ἐπιλέγει μέσα ἀπό μιά τέτοια ἀγαπητική κίνηση νά ταυτιστεῖ τόσο πολύ μέ τήν μοίρα τοῦ ἀνθρώπου, νά πάρει τόσο πολύ ἐπάνω Του ὁλοκληρωτική καί ἀπόλυτη τήν εὐθύνη, γιά τήν δημιουργική Του πράξη ὥστε νά ἐπιστρατευτεῖ ὅλη ἡ ὀμορφιά τοῦ κόσμου, ταυτόχρονα ὅμως δίνει στόν κόσμο τήν ἐλευθερία, πού καταστρέφει καί παραμορφώνει αὐτή τήν ὀμορφιά.
Αὐτόν τόν Θεό πού ἐπιλέγει νά γίνει εὔθραυστος, εὐάλωτος, ἀνυπεράσπιστος καί ἄξιος περιφρόνησης στά μάτια ὅλων ἐκείνων πού πιστεύουν μόνο στήν δύναμη, στήν ἰσχύ καί στήν προσωρινά ὁρατή νίκη. Ἕνα τέτοιο Θεό, ὁ πιστός καί εὐλαβής ἄνθρωπος δέν θά μποροῦσε νά τόν ἔχει ἐπινοήσει. Ὅμως τέτοιον ἀποκαλύπτει ὁ Θεός τόν ἑαυτόν Του εὐάλωτο, ἀνυπεράσπιστο, εὔθραυστο καί περιφρονητέο.
Αὐτή εἶναι ἡ μωρία τοῦ Σταυροῦ, γιά τήν ὁποία μιλάει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. ἡ μωρία δέν εἶναι μόνο δική μας, εἶναι καί μωρία τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχουν μερικοί μυστικοί θεολόγοι πού λένε ὅτι ἡ θεία ἀγάπη εἶναι τρελή. Διότι διά νά προσφέρεις ἀγάπη σέ πλάσματα σάν ἐμᾶς, πού στέκονται συχνά ἀνίκανα νά ἀνταποκριθοῦν, πού ἴσως τήν ἀπορρίψουν καί τήν ποδοπατήσουν, ὅπως ποδοπατοῦν οἱ χοῖροι τό πανάκριβο μαργαριτάρι τῆς παραβολῆς, αὐτό εἶναι τρέλα. Ὅμως ἡ μωρία τοῦ Θεοῦ εἶναι σοφότερη ἀπό τήν σοφία τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ, ἡ φανέρωσή του ὡς Θεανθρώπου μέσα στόν κόσμο, ἀποκαλύπτει ταυτόχρονα τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι, ἡ φανέρωση τοῦ μεγαλείου τοῦ ἀνθρώπου στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δέν μπορεῖ νά γίνει παρά μόνο ἀπό ἕνα Θεό, πού δέχεται νά γίνει ἀνυπεράσπιστος. Κάποιος σχολίασε χαρακτηριστικά: «εἶμαι τόσο μεγάλος ὅσο ὁ Θεός. Ἐκεῖνος εἶναι τόσο μικρός, ὅσο ἐγώ». Ἀποκαλύπτεται, λοιπόν, τό γεγονός ὅτι ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε νά μπορεῖ νά γίνει ὄχι ἁπλῶς πνευματοφόρος, ἀλλά καί θεοφόρος, ὄχι μόνο στό πνεῦμα, ἀλλά καί στήν ψυχή καί στό σῶμα. Μπορεῖ ὄχι μόνο νά βλέπει τό Θεό πρόσωπο πρός πρόσωπο, νά εἶναι φίλος Του, νά ἀπολαμβάνει τή βαθύτερη δυνατή σχέση ὑπακοῆς καί κοινωνίας μαζί Του, ἀλλά μπορεῖ ἀκόμη νά γίνεται «θείας φύσεως κοινωνός» (Β΄ Πέτρου 1,4). Νά παραμένει ἄνθρωπος, ἀλλά ταυτόχρονα νά γίνεται κατά χάριν, ὅ,τι εἶναι ὁ Θεός κατά φύσιν, ὅπως καί ὁ Θεός παραμένοντας φύσει Θεός, προσέλαβε τήν φύση τοῦ ἀνθρώπου στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἕνωση καί στίς δύο περιπτώσεις ἔχει τελειότητα, πληρότητα, δόξα.
Ἡ Ἐνσάρκωση, ὅμως, τοῦ Θεοῦ γίνεται τό πιο ἐκπληκτικό μέτρο τῆς ἀνθρώπινης ἀξίας. Στό ἐρώτημα, πόσο ἀξίζει ἕνας ἄνθρωπος; ἡ ἀπάντηση εἶναι, τόσο ὥστε ὁ Θεός νά γίνει ἄνθρωπος γιά χάρη του καί γιά τήν σωτηρία του. Ἀλλά αὐτό τό μέτρο γίνεται πλέον ἐπικίνδυνο γιά τίς ἀντίθεες καί γι’αὐτό ἀπάνθρωπες δύνάμεις τοῦ κόσμου. Αὐτές πού προσπαθοῦν νά συντρίψουν καί νά φοβίσουν τόν ἄνθρωπο. Ἄν οἱ σκλάβοι καταλάβουν τήν ἀξία τους, ἐκτιμήσουν σωστά τήν θέση τους, τότε μποροῦν νά ἐπαναστατήσουν. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος, πού οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ πολεμοῦν μέ μανία τόν Σαρκωθέντα Θεό καί τήν πίστη σέ αὐτόν. Γι’ αὐτό βυσσοδομοῦν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τους. Ἄν οἱ ἄνθρωποι στόν τόπο μας εἶχαν καταλάβει αὐτή τήν ἀλήθεια, ἄν εἶχαν ἑνωθεῖ μέ τόν τρόπο τοῦ Χριστοῦ, ἄν εἶχαν ζήσει σάν κοινότητα τοῦ Χριστοῦ, θά εἶχαν ἀποτινάξει τούς τυράννους, θά ζοῦσαν μιά ἄλλη ποιότητα ζωῆς.
Εἶναι τραγικό ὅτι, τό ἐκκλησιαστικό γεγονός ἀγνοήθηκε ἀπό τούς ἴδιους τούς χριστιανούς καί πολεμήθηκε καί πολεμεῖται συστηματικά ἀπό τούς ἐχθρούς τοῦ ἀνθρώπου. Γιορτάζοντας Χριστούγεννα χωρίς τό Χριστό, καί ἀρνούμενοι νά Τόν γεννήσουμε στήν καρδιά μας, διαιωνίζουμε τήν αἰχμαλωσία μας καί εὐτελίζουμε τό πρόσωπό μας. Κυνηγᾶμε τά ξυλοκέρατα καί στεροῦμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τόν Ἄρτο τόν ζῶντα, τόν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάντα.
Τά Χριστούγεννα εἶναι μιά πρόσκληση νά ἀλλάξουμε ζωή, νά δοῦμε τόν κόσμο μέ ἄλλο μάτι, νά γίνει διαφορετικό τό κέντρο τῆς ζωῆς μας, νά ἀναζητήσουμε τή χαρά ἐκεῖ πού πραγματικά ὑπάρχει. Ἄν στόχο μας βάλουμε ὄχι τό νά περάσουμε καλύτερα, ἀλλά τό νά γίνουμε Θεοί, τότε ὅλα θά ἀλλάξουν.
Αὐτή τήν ἀλλαγή τήν ἐσωτερική, εὔχομαι σέ ὅλους Σας, εὐχόμενος ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Σπηλαίου, νά διέλθωμε ἕως τήν Βηθλεέμ τῆς Ἐνορίας μας, γιά νά ζήσουμε ὡς γεγονός τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς τήν Σάρκωση τοῦ Θεοῦ μας.

Εὐχέτης ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Σπηλαίου
ὑπέρ πάντων ἡμῶν
Ὁ Ἐπίσκοπος Σας
Ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

Χριστός ετέχθη! Αληθώς ετέχθη!