Το Σάββατο 7 Ιουνίου 2014, η αγία μας Εκκλησία μας πρόσφερε μία ακόμη ευκαιρία να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τους νεκρούς μας, τόσο τα πρόσωπα που υπήρξαν προσφιλή για μας κατά τη διάρκεια του βίου τους, όσο και το σύνολο των μελών της, που κοινωνούμε μαζί τους μέσα από την αγάπη του Θεού και τη χάρη των μυστηρίων.

Στον κοιμητηριακό Ναό του Αγίου Νικάνορος οι πιστοί, κατά τον Εσπερινό του Ψυχοσάββατου και ανήμερα, έφεραν κόλλυβα και τέλεσαν τρισάγια, τόσο στον Ιερό Ναό όσο και στο Κοιμητήρια της Ενορίας.

Τις ακολουθίες του Εσπερινού και ανήμερα του Όρθρου και την Θεία Λειτουργία του Ψυχοσαββάτου τέλεσαν οι Ιερείς της Ενορίας π. Βασίλειος και π. Νέστορας.

Ο π. Βασίλειος στο κήρυγμά του ανέφερε ότι: «Κάθε φορά που γίνονται μνημόσυνα θυμούμαστε όλους τους κεκοιμημένους. Θυμούμαστε τα αγαπητά μας πρόσωπα, τα οποία έφυγαν από τη ζωή. Είναι ένα στοιχείο της ανθρώπινης φύσης ότι ο άνθρωπος θυμάται πρόσωπα και πράγματα τα οποία έχει βιώσει.
Αλλά αν εμείς οι άνθρωποι θυμούμαστε δικούς μας ανθρώπους, που απουσιάζουν τώρα, με τους οποίους ζήσαμε χρόνια ολόκληρα, ο Θεός, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο, άραγε δεν έχει αυτή την μνήμη; Δεν θυμάται όλους τους ανθρώπους; Όλα όσα έχουν γίνει σ’ ολόκληρη την ιστορία; Τα θυμάται, και για αυτό, αυτές οι τελετές τις οποίες τελούμε, ονομάζονται μνημόσυνα. Δηλ. τελετές μνήμης κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι κάποτε ήταν εδώ, αλλά τώρα είναι κάπου αλλού.
Αυτό το κάπου αλλού, που το στηρίζουμε;
Όταν διαβάζουμε στην Αποκάλυψη, στο προτελευταίο κεφάλαιο, λέει ότι, «στήθηκαν θρόνοι, ήρθε ο παλαιός των ημερών, ο Άγιος Τριαδικός Θεός, ήταν και το Αρνίον εκεί, το εστηκός και εσφαγμένον και ανοίχτηκαν πολλά βιβλία, που οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε ότι, όλα αυτά τα βιβλία είναι η ζωή του καθενός ανθρώπου, που είναι καταγεγραμμένη από την ώρα που γεννιέται, ο,τιδήποτε έχει κάνει όσο καιρό έχει ζήσει.
Σε λίγο, λέει ο Ιωάννης, εμφανίζεται ένα άλλο βιβλίο, το βιβλίο της ζωής. Εκεί μέσα είναι γραμμένα όλα τα ονόματα αυτών, οι οποίοι θα ζήσουν, όχι αυτών οι οποίοι θα ζήσουν μέσα σε μία κόλαση, σε μία τιμωρία, αυτών που θα ζήσουν μέσα σε μία μακαριότητα, που θα ζήσουν μέσα στο Θεό.
Θα μπορούσαμε να πούμε, αυτό το βιβλίο είναι ένας κατάλογος όλων αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι θα σωθούν, όπως το θέλει ο Θεός που έγινε άνθρωπος, για να σώσει τους ανθρώπους. Είναι ένας κατάλογος ή θα μπορούσαμε να πούμε, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, είναι το κάθε μέλος, το κάθε κύτταρο του σώματος του Ιησού Χριστού. Δηλαδή, τι θα πει θα σωθούνε αυτοί οι άνθρωποι; Θα σωθούνε θα πει ότι, ενώνονται με το Σώμα του Ιησού Χριστού. Εφόσον σε μας υπάρχει η θνητότητα, υπάρχει η φθαρτότητα, ακόμη και σε όλα τα αντικείμενα της γης, της φύσεως, του σύμπαντος, υπάρχει αυτό που λέμε η φθορά και η θνητότητα, όταν ο άνθρωπος μπει, εισέλθει σ’ αυτό το χώρο, το χώρο το Θεϊκό, που είναι το Σώμα του Ιησού Χριστού, όταν μπολιαστεί με το Σώμα του Ιησού Χριστού, τότε, επειδή ο Ιησούς Χριστός και το Σώμα του είναι άφθαρτα και αιώνια, γίνεται και αυτός άφθαρτος και αιώνιος.
Και πώς μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα; Όταν ο Χριστός έστειλε τους αποστόλους σ’ ολόκληρο τον κόσμο, λίγο πριν την Ανάστασή του, τους είπε «να πάτε να κηρύξετε σε όλους αυτό το μήνυμα, το δικό μου το Ευαγγέλιο, και να βαπτίσετε όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι θα το πιστέψουν». Και «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται. Ο δε απιστήσας κατακριθήσεται». Εκείνος ο οποίος θα πιστέψει και θα βαπτισθεί, θα ζήσει τη ζωή της Εκκλησίας, τη ζωή του σώματος του Χριστού. Αυτός θα σωθεί. Θα σωθεί, επειδή θα ενωθεί με το Σώμα του Ιησού Χριστού.
Ποια είναι αυτή η πίστη που είπε ο Χριστός ότι, ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται; Η πίστη είναι αυτά που λέμε στη θεία Λειτουργία, λίγο πριν την αγία αναφορά, «Πιστεύω εις έναν Θεό…». Αυτό το Σύμβολο της Πίστεως είναι, με πάρα πολύ λίγες λέξεις, όλη αυτή η πίστη, την οποία πρέπει να έχει ένας άνθρωπος, για να μπορέσει με το βάπτισμα να εισέλθει και να μπολιαστεί με το Σώμα του Ιησού Χριστού. Οπότε όταν ένας άνθρωπος δεν έχει αυτή την πίστη, τι γίνεται; Και όταν ένας άνθρωπος, από μικρό τον βαπτίσανε και δεν ζει αυτήν την πίστη με όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας, που κυρίως είναι το Μυστήριο της Εξομολογήσεως, που πρέπει να κάνουμε για να καθαρίσουμε τον εαυτό μας, και το Μυστήριο της Θείας κοινωνίας, που είναι αυτός ο μπολιασμός, που ενωνόμαστε, που βάζουμε μέσα μας το Χριστό και εμείς μπαίνουμε μέσα στο Χριστό, αυτή η ένωση, όταν δεν ζούμε κατά αυτόν τον τρόπο, τότε, θα είμαστε γραμμένοι σ’ αυτό το βιβλίο της ζωής;
Οπότε, ως Χριστιανοί, είναι κέρδος να ζούμε τον χριστιανισμό, να ζούμε αυτή την πίστη, την οποία μας έδωσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, και στο τέλος να βρεθούμε γραμμένοι σ’ αυτό το βιβλίο της ζωής.»