ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

                                                                                                                                Π Α Σ Χ Α 2014

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

Πρός
τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό
τῆς εὐλογημένης Μητροπόλεως μας

Πατέρες καί Ἀδελφοί μου

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ     Α Ν Ε Σ Τ Η !

Διά τοῦ Σταυροῦ ἦλθε ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἀπόψε τά πάντα πλημμυρίζουν ἀπό φῶς, ὁ οὐρανός, ἡ γῆ καί τά καταχρόνια. Ἀπόψε θανάτου ἑορτάζομε τήν νέκρωση, τοῦ Ἅδη τήν καθαίρεση, ἀπόψε ἔχουμε τό ξεκίνημα μιᾶς νέας ζωῆς.

Οἱ ἄνθρωποι κατεδίκασαν τό Θεό σέ θάνατο. Τώρα ὁ Θεός μέ τήν Ἀνάστασή Του καταδικάζει τόν ἄνθρωπο νά εἶναι ἀθάνατος. Διά τά ραπίσματα πού Τοῦ προσφέραμε μᾶς ἀνταποδίδει τούς ἐναγκαλισμούς, διά τίς ὕβρεις, τήν εὐλογία, διά τόν θάνατο τήν ἀθανασία. Ποτέ οἱ ἄνθρωποι δέν ἔδειξαν τόσο μῖσος ἀπέναντι στό Θεό, ὅσο ὅταν Τόν σταύρωσαν, καί ποτέ ὁ Θεός δέν ἔδειξε τόσο μεγάλη ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο ὅσο ὅταν ἀναστήθηκε.

Οἱ ἄνθρωποι ἤθελαν νά καταστήσουν τό Θεό θνητό, ἀλλά ὁ Θεός μέ τήν Ἀνάστασή Του κατέστησε τούς ἀνθρώπους ἀθάνατους. Ἀνέστη ὁ σταυρωθείς Θεός καί συνέτριψε τόν θάνατο. Θάνατος δέν ὑπάρχει πλέον ἀλλά ζωή καί περίσσευμα ζωῆς. Ἡ Ἐκκλησία, τό Σῶμα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, εἶναι πλέον ἡ χώρα τῶν ζώντων στήν ὁποία ὁ θάνατος οὐκέτι κυριεύει. Γι’αὐτό στήν Ἐκκλησία πάντα γιορτάζουμε καί αὐτό πού διαρκῶς γιορτάζουμε εἶναι ἡ νίκη τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στό θάνατο. Γι’αὐτό τίς γιορτές τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μας τίς γιορτάζουμε τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου τους, γιατί αὐτή τήν ἡμέρα ἐπατήθη- νικήθηκε ὁ θάνατός τους.

Μέχρι τήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ὁ θάνατος ἦταν ἡ δεύτερη φύση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος εἶχε συνειθίσει τόν θάνατο, σά νά ἦταν κάτι φυσικό. Μέχρι τήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος ζοῦσε γιά νά πεθάνει, ἀγωνιζόταν γιά νά πεθάνει, ἔχυνε ἱδρῶτα καί κάποτε ἔφτυνε αἷμα μόνο καί μόνο γιά νά πεθάνει. Ἡ κάθε μέρα πού περνοῦσε ἦταν ἕνα ἀκόμη βῆμα πρός τό τέλος. Τό ποτάμι τοῦ χρόνου του κυλοῦσε πρός τόν θάνατο. Ὁ μόνος ἀληθινός χῶρος τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ὁ τάφος του.

Ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάσταση του ἄλλαξε τά πάντα. Ἡ ἀθανασία ἔγινε τώρα ἡ δευτέρα φύση τοῦ ἀνθρώπου καί ἀφύσικος πλέον ἔγινε ὁ θάνατος. Τό ποτάμι τοῦ χρόνου δέν ὁδηγεῖ στό θάνατο, ἀλλά στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπου τῶν ἑορταζόντων εἶναι ἀσταμάτητο τό πανυγήρι καί μέ λόγια ἀνθρώπινα δέν μπορεῖ νά περιγραφεῖ ἡ χαρά ὅσων ἀντικρύζουν τήν ἀνέκφραστη ὀμορφιά τοῦ Προσώπου τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Ἡ ἔξοδος τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν σκηνή αὐτοῦ τοῦ κόσμου, γίνεται εἴσοδος στή δόξα καί στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ τάφος γίνεται τό ἐργαστήρι πού τό θνητό ντύνεται ἀθανασία καί τό φθαρτό ἀφθαρσία, γίνεται ζωοδόχος τάφος.

Μέσα ἀπό τήν ἁμαρτία ὁ ἄνθρωπος ἔγινε θνητός καί φθαρτός καί μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἀθάνατος καί αἰώνιος. Σέ αὐτό ἀκριβῶς τό σημεῖο εὑρίσκεται ἡ δύναμη καί τό κράτος καί ἡ παντοδυναμία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τό μεγαλύτερο θαῦμα. Ἀπό αὐτήν πηγάζουν ὅλα τά ὑπόλοιπα θαύματα. Ἀπό Αὐτήν πηγάζει ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐλπίδα καί ἡ προσευχή καί ἡ θεοσέβεια καί τό νόημα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἐάν εἴμεθα καί ἐάν γινόμεθα χριστιανοί εἶναι γιατί ὁ Χριστό ἐνίκησε τόν θάνατο. Αὐτό εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο καμμία ἄλλη θρησκεία δέν ἔχει. Αὐτό εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἀνυψώνει τόν Χριστό πάνω ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους καί τούς θεούς. Αὐτό εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο κατά τρόπο μοναδικό καί ἀναμφισβήτητο ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός καί Κύριος σέ ὅλους τούς ὁρατούς καί τούς ἀόρατους κόσμους.

Ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Ἐκλησίας εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός μοναδικοῦ θαύματος, τοῦ θαύματος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τό ὁποῖο συνεχίζεται καί βιώνεται διαρκῶς στίς καρδιές ὅλων τῶν χριστιανῶν ἀπό ἡμέρα σέ ἡμέρα, ἀπό ἔτος σέ ἔτος, ἀπό αἰῶνα σέ αἰῶνα μέχρι τήν Δευτέρα τοῦ Κυρίου παρουσία.

Σέ ἐποχή πού οἱ ἄνθρωποι περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά εἶναι μπερδεμένοι, σέ μιά ἐποχή πού οἱ ἄνθρωποι εἶναι ταραγμένοι καί ἀνήσυχοι, σέ μιά ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος διαρκῶς εὐτελίζεται καί ταπεινώνεται, ἡ Ἐκκλησία ζεῖ καί πάλι τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ζεῖ τή χαρά τῆς Ἀνάστασης πού εἶναι ἡ μοναδική ἀναίρεση τοῦ θανάτου, πού γεμίζει φῶς καί νόημα τήν πορεία τοῦ ἀνθρώπου καί θά καλεῖ μέ τό στόμα τοῦ ὑμνωδοῦ αὐτόν τόν εὐτελισμένο ἄνθρωπο μέ τήν πρόσκληση: «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

Ἐνώπιον τοῦ Κενοῦ Μνημείου
εὐχέτης πάντων πρός τόν Ἀναστάντα Χριστό
ὁ Ἐπίσκοπος Σας